27/ Yastığın Yanındaki Yeşim Taşı

Su Yang evinin çatısından yıldızları seyrederken yüz ifadesinden melankoli yayılıyordu.

Önceki hayatında gece gökyüzünde titreşen yıldızları izleyerek geçirdiği birçok zamanı hatırlıyordu. Ancak o zamanlar yalnız değildi, sevdikleriyle birlikteydi.

Onlar nasıldı? Hâlâ hayattalar mı? Yıldızlar kendilerini her gösterdiğinde zihninde bu tür sorular belirirdi.

"Yıldızlı gökyüzü ne zamandan beri bu kadar... uçsuz bucaksız...?" Su Yang gözlerini kapatırken içini çekti ve uzun, siyah saçlarını okşayan hafif gece esintisiyle yavaşça uykuya daldı.

-

-

-

Gece yarısı olduğunda, Su Yang’ın odasının yanındaki kapı açıldı ve iki kişi dışarı çıktı.

"Hu’er, son zamanlarda her zamankinden daha sert davranıyorsun, iyi misin?" Meng Jia, aklında bir şey varmış gibi görünen Tang Hu’ya endişeli bir ses tonuyla sordu.

Tang Hu acı acı gülümsedi ve şöyle dedi: "Endişelenme, önemli bir şey değil; sadece son zamanlarda kendimi biraz hasta hissediyorum..."

"Hasta mısın? İyi misin? Yardım için Tıbbiye’ye gittin mi?"

"Gittim... Gerçekten önemli bir şey değil." Tang Hu kendinden emin bir gülümsemeyle onayladı ama yine de onun yüzüne karşı yalan söylediği için kalbinde acı hissediyordu. Ancak, ne olursa olsun onu Su Yang’a kaptırma korkusunu açığa vurmak istemiyordu.

"O zaman her şey yolunda." Meng Jia rahatlayarak iç çekti ve dudaklarını Tang Hu’nun kulaklarına yaklaştırdı: "Aslında sertlikten oldukça hoşlanıyorum, biliyor musun? Sanki başka biriyle xiulian uyguluyormuşum gibi hissediyorum; bu yeni bir deneyim."

Meng Jia utangaç bir şekilde kıkırdadı ve Tang Hu’nun kalbindeki acının derinleşmesine ve keskin bir acıya dönüşmesine neden oldu.

Meng Jia gece gökyüzünün altında kaybolmadan önce Tang Hu’yu dudaklarından nazikçe öptü.

Tang Hu orada öylece şaşkın şaşkın duruyordu. Uzun bir süre sonra, gözlerinden birçok karmaşık duygu geçerken dönüp Su Yang’ın odasına baktı.

Kısa bir süre sonra eskisinden de kötü hissederek derin bir iç çekti. Hayatında hiçbir zaman Su Yang’a karşı böylesine kıskançlık ve korku hissedeceğini tahmin edemezdi; Su Yang’ı yürüyen bir sergideki güzel bir nesneden başka bir şey olarak görmüyordu.

Tang Hu bir yıl önce Su Yang’la ilk karşılaştığında, onun üstün görünüşünü kıskanmıştı. Ancak, Su Yang’ın zihinsel durumunu öğrendiğinde, Tang Hu neredeyse büyük bir sevinçle doldu - Su Yang’ın kendisi veya tarikat içindeki herhangi biri için bir tehdit oluşturmadığı ve kimseye tehdit oluşturacak gerçek bir keskinliğe sahip olmayan güzel bir kılıç olduğu için mutluydu.

"Başkalarının talihsizliğine güldüğüm için Cennet’in bana verdiği ceza bu mu?" diye tekrar iç geçirdi.

Tam o sırada Su Yang’ın odasının kapısı açıldı ve yeşil cüppeli güzel bir kadın topallayarak dışarı çıktı, cüppesi buruşuk ve boldu, yakın zamanda saldırıya uğramış gibi görünüyordu.

Tang Hu onun yeşil cübbesini fark ettiği anda, sanki bir deprem olmuş gibi kalbi titredi.

"Bir İç Saray öğrencisi mi?!?!?!" diye haykırdı içinden ve yüksek sesle ağlama isteği duydu. "Su Yang, o piç kurusu gerçekten de bir İç Saray öğrencisine dokunmayı başarmış mı?!"

"Bekle... ağlıyor mu?" Tang Hu, Li Xiao Mo’nun gözlerinin köşesindeki yaşları fark etti.

Endişeyle ona "İyi misin?" diye sordu.

Ancak Li Xiao Mo ona bakmadı bile ve hışımla ön kapıdan çıkarak hızla gözden kayboldu.

O gittikten sonra Tang Hu kaşlarını çatarak Su Yang’ın odasına baktı.

"Su Yang! Tarikat zorlamayı yasaklarken ondan faydalanmaya nasıl cüret edersin-"

Öfkeli cümlesinin yarısında, Tang Hu’nun gözleri şaşkınlık ve hayretle açıldı.

"Burada değil mi?"

Tang Hu, Su Yang’ın odanın köşesinde olmasını bekleyerek odaya girdi ama içeri adımını attığı anda burnunu karşılayan güçlü koku onu şaşırttı. Sanki her biri kendine özgü kokular yayan çiçeklerle dolu bir bahçeye girmiş gibi hissetti.

Sonra gözünün önündeki buruşuk yatağı fark etti; sanki biri üzerine birkaç kova su dökmüş gibi sırılsıklamdı. Duvarlar bile ıslaktı, sanki üzerine su püskürtülmüş gibi görünüyordu.

"Burada ne olmuş böyle? Burada bir su borusu mu patladı?"

Tang Hu birden, giderken kırmızı yüzünde mahcup bir ifade beliren İç Mahkeme öğrencisini hatırladı ve bu karmaşaya tek başına onun sebep olma ihtimali karşısında çenesi düştü.

Ancak, o bir İç Mahkeme öğrencisi olduğu için, Tang Hu hayal gücünün sınırlarını aşarak ona çok fazla saygısızlık etmeye cesaret edemedi."Gerçekten yeni bir oda arkadaşı talep etmeliyim. Bu Su Yang kötü bir etkiden başka bir şey değil. Onunla aynı evde olmak bile varlığımın yavaş yavaş tükendiğini hissetmeme neden oluyor..." Tang Hu eşyalarını toplamak için odasına dönerken iç çekti.

-

-

-

Su Yang’ın gözleri güneş sıradağların arkasından göründüğü anda açıldı.

Çatıdan atlayarak eve geri döndü ve ilk fark ettiği şey odasının kapısının ardına kadar açık olduğuydu.

Odasına girdiğinde, burnunu seğirtecek kadar güçlü olan farklı koku karşısında şaşkına döndü.

"Sahibine karşı alçakgönüllü olmadan bu odayı gerçekten sonuna kadar kullanmış, ha?" diye mırıldandı kendi kendine.

"Hm?" Daha sonra yastığının yanında duran yeşim taşını fark etti.

Yeşim taşının içindekilere baktığında, içinde bir notun yanı sıra 2.000’den fazla Prim Puanı bulduğunda hoş bir sürprizle karşılaştı.

"Bu kadar zengindin ama yine de benimle böyle yüzleşmek zorunda kaldın..." Su Yang, ölümlülere karşı anlayışının hızla kaybolduğunu hissederek iç çekti.

Su Yang, Li Xiao Mo tarafından bırakılan notun içeriğini hızla gözden geçirdi ve bitirdikten sonra gülümsemekten kendini alamadı.

"En azından tamamen mantıksız değilsin..." notu yok etmeden önce yeşim kağıdındaki Prim Puanlarını kendi puanına taşıdı. "Teklifiniz... Alçakgönüllülük göstermeden kabul edeceğim."