Bölüm 319: Gerçekliğin Gelecekteki Sonu İle Savaş! II


Savunan İlkel Canavarlar, korku nedir bilmeyen ve acı hissetmeyen düşmanlarla karşılaştıklarında aslında kendilerini kaybeden tarafta buldular. Birlikte hareket ederek, önlerine çıkanları döven ve yenen düşmanlar fazla mesai yaptıkça... kendi kardeşlerinin çoğu da düşmanlarının saflarına katıldı.


Giderek daha fazla sayıda İlkel Canavar, Hortlak saflarına katılmak üzere düşerken, savaş alanında meydana gelen bir değişiklik, Yarı Kozmik Âlemdeki otoriter Kanatlı Kaplan’ın muhalif ve isteksiz bir uluma çıkarmasına neden oldu!


Bunun nedeni, İlkel Canavarların sıra düzeninin bozulduğunu görmesiydi çünkü şu anda düşmanlar onları yarım ay biçiminde çevreliyordu ve zamanla... sadece Hortlaklardan oluşan Lejyonlar etrafını sararken, çemberi tamamlayacaklardı.


"Bu şekilde olmaması gerekiyordu!"


OOOM!


Geleceğin Gerçekliğin Son’u, kontrol ettiği Ferman Alevleri kanatlarının etrafına dolanırken, şikayetlerini haykırdı ve kuşatmadan kurtulamadan önce Noah’ın Yaşlı Ejderha formu her zaman ortaya çıkarken, İlkel Deniz boyunca hızla çırpınmasına neden oldu.


BOOM!


"Kozmik Âleme ulaşmak ve Gerçeklik Şampiyonunu alaşağı etmek için güçlerimi inşa ediyordum... ama sen kimsin ki gelip bunu yapıyorsun? Kim oluyorsun da kaderle böyle oynuyorsun?!"


Kanatlı Kaplan öfkeyle kükreyerek, çenesinden korkunç bir Fermanın Alevleriyle çevrili kırmızı Yıkım Plazma ışınlarını tükürürken, Noah’ın yıldız pulları Plazma ışınları Adumbral’ın özü tarafından pürüzsüzce yutulurken, daha dengesiz evrenler yankılanırken, muazzam karanlığı ve gölgeleri yansıtıyordu.


Dudaklarında zalim bir gülümseme oluşurken, karşısındaki güçlü Son’un sözlerine kulak verdi ve cevap verirken, gözleri bir Canavar İmparatorun tepesinde duran Ezekiel figürüne baktı.


"Gerçeklik Şampiyonu mu? Tam şurada... Gerçi yakında senin de olacağın gibi, o zaten benim kontrolüm altında."


RUMBLE!


Sözleri gök gürültüsü gibiydi, yıpranmış Son şaşkınlıkla Ezekiel’in sakin figürüne bakarken, Noah bu fırsatı değerlendirerek, devasa figürünü Son’un üzerinde parlattı ve pençelerini indirdi, Kanatlı Kaplan’ın çok renkli kanatları korkunç kırılma sesleri çıkardı ve kısa süre sonra müthiş bir hasar vererek parçalandı.


"ROAAR!"

Çıldırtıcı ve isteksiz bir kükreme yankılandı, ve Son gerçekten uzlaşmamıştı!



Bir Fermanın Alevleri vardı.


Kozmik Âleme ulaşmaya çok yakındı.


Amacını tamamlamaya ve bu Gerçekliğin birçok Kozmosunu yutmayı bitirmeye çok yakındı ve bundan sonra... nirvanayı deneyimleyebilir ve hiçliğe geri düşebilirdi!


Şimdi hiçlikle karşılaşması amacını tamamlamadığı anlamına gelirdi! Yok olamazdı. Yok olmaz!


BOOM!


Son’un İradesi canlı ve güçlüydü ama birden fazla Gerçeklikte hareket eden ve birden fazla Sistemi elinde tutan bir anomalinin yaygın iradesi... bu varlığın iradesi çok daha dehşet vericiydi.


Etrafındaki Yozlaşma aurası çekirdeğine kadar nüfuz etmişti, zayıflık Kanatlı Kaplan’ın her yanından haykırıyordu, ruhu ve Kökeni isteksizdi ama düşmanı... umursamadığı için engellenmemişti!


Son, ne olduğunu anlamadan önce, etrafındaki yıkıcı savaşlardan kaynaklanan mutlak bir sessizlik hissetti ve bilinci her şeye baktığında, Kökeni sadece ona bakan karanlık gözleri bulmak için titredi.


Hiçbir savaş sesinin duyulmadığı mutlak bir sessizlik vardı ve zamanın bir noktasında, onun tarafındaki tüm İlkel Canavarlar düşmana yenilmişti ve şimdi hepsi yalnız Son’a bakıyordu,  bu herhangi bir varlığın Kökeni’nin titremesine neden olacak kadar korkunç bir manzaraydı!


"...Bu böyle olmamalı."


Son sessizce konuştu, gözlerindeki meydan okuma yavaş yavaş azalıyordu, her taraftaki baskıcı basınç tek bir varlık olarak ona doğru çöküyordu... tüm bunlara dayanamadı.


BOOOM!


Nomolojik Ferman kavramlarının özü tarafından taşınan yıldız yeteneklerinin parıltısı, Kozmosunu birkaç yüz bin yıl veya daha uzun bir süre içinde oluşturacak olan eşsiz bir varlığın kaderinden kısa sürede durdurulmasıyla gürledi; yıldız gözleri, kendisine doğru umutla bakan parlak mavi gözlü şeytani bir Yaşlı Ejder figürüne bakarken, karardı.


THRUM!

Yüce Necromancy Sistemi’nin otoritesi, Son düştüğü anda taştı ve Noah’ın asla bıkmayacağı eşsiz dönüşüm bir kez daha gerçekleşirken, düşen Kökeni ve ruhuna battı!


Yaşadıkları andan itibaren kişinin formunu ve gücünü büyük ölçüde artıran bir dönüşüm - bir Yarı Kozmik İlkel Canavarı  kontrolü altında Hortlak bir varlığa dönüşmesi, bu yaratığın getireceği olasılıklar... tek kelimeyle çok şaşırtıcıydı.


WAA!


İlkel Deniz’in sakinliğinden, hırpalanmış bir Kanatlı Kaplan bir kez daha ortaya çıktı ve kemiklerin çatlayıp yeniden şekillenme sesi her yerde yankılandı. Parıldayan kanat çiftleri, parıldayan beyaz kemiklerden oluşan kanatlara dönüşürken siyah renk aldı ve güçlü bir şekilde yükselirken, gölgeli bir öz onları birbirine bağladı!


Devasa formu yükselip, Noah’tan başkasına bakmazken, gözleri zifiri karanlıkla parlıyor, yaşlı sesi yankılanıyordu:


"Efendim."


OOM!


Geleceğin Gerçeklik Son’u boyun eğerek, ona sesleniyordu.


Böyle bir duygu son derece eşsizdi, çünkü Noah bunun tadını çıkarırken, bu varlığın gerçekte ne olduğunu görmeyi de unutmadı!


Bir silah.


Kozmik Âlemde bulunan başka bir Gerçekliğin Şampiyonuna karşı kullanabileceği bir silah!


Şu anda karşısındaki Hortlak Kanatlı Kaplan, bir sonraki Âleme ulaşmadan önce sadece 10 Milyar Muhteşem Evreni kaçıran bir Yarı-Kozmik Âlem varlığıydı.



Yüce Necromancy Sisteminin kuralları uyarınca, Noah bu yaratığı bir kez füzyona tabi tutabilirdi... ancak bu füzyon, zaten füzyon ürünü olan Hortlak Yarı Kozmik İlkel Canavarlarla olamazdı.


Bu harikulade Sistemdeki birkaç kısıtlamadan biri de buydu: Kaynaşmış Hortlak Vasallar ikinci bir kaynaşmaya tabi tutulamazdı.


Dolayısıyla, Noah’ın bu Yarı-Kozmik Âlem Kanatlı Kaplanını, kökeninde 10 Milyardan fazla Muhteşem Evren barındıran kaynaşmamış bir Büyük İlkel Canavar ile kaynaştırması halinde ortaya nasıl bir ürün çıkacağı sorusu gündeme geldi.


Bir Kozmik Hortlak Vassal üretmek için yeterli olacak mıydı? Tam teşekküllü bir Gerçeklik Son’unu kanatları altına alabilecek miydi?!