Sarayın arka tarafında yaşayan kimsenin umursamadığı bir prensestim. Kahretsin... Hareket ettiğimde acı hissettim eğer heyecanlansaydım tansiyonum düşecekti. Ölüm döşeğimin üzerindeydim. Ta ki bir gün imparator beni ziyaret edene kadar...
’’Yakında öleceksin.’’
’’Evet, yani... Öhöhö’’
Benimle ilgisi yoktu. Ağzımdan aniden kan fışkırırken ona seslenme fikrine kapıldım.
İmparator çok şaşırdı ve o günden sonra hayatım değişti...