"Günaydın Ayanokouji-kun!"

"A-ah.. Günaydın."

Kushida beni inanılmaz derecede enerjik bir şekilde selamladı. O kadar canlıydı ki bir an kalakaldım.

"Dün için teşekkürler. Cidden kurtardın beni."

Onun büyüleyici yüzüne bakmak beni mutlu etse de hatırlayamadığım bir şey canımı sıkıyordu.

İlk kez Kushida ve Sakura gibi güzel kızlarla takılmıştım. Bunlar beni aşsa da her şey yolundaydı sanırım.

En azından Ike ve Yamauchi okula gelene kadar.

Eğer kızlarla takıldığımı duyarlarsa muhtemelen bana karşı ciddi kin beslerlerdi.

"Bir ara yine takılalım olur mu?"

"E-elbette."

Son cümleyi sadece kibarlığından dolayı söylese de kalbim hızla atmaya başladı. Yani, kötü bir durum sayılmaz.

"Tatili Kushida-san'la beraber mi geçirdin?" Soğuk bir ses sordu.

"Evet." Sessizce cevapladım.

"Kushida Sakura'yı ikna etmek için yardımımı istedi. Pek seçeneğim yoktu."

"Anladım."

"Bir sorun yoktur… umarım?"

Sıra komşuma baktığımda, Horikita'nın yüzünde daha önce hiç görmediğim bir ifade gördüm.

"B-bir şey mi oldu?" diye sordum.

"Ne demek istiyorsun?"

"Şey.. az önce yüzünde pek hayra alamet olmayan bir ifade vardı da."

"Öyle mi? Surat asma niyetinde değildim. Her zamanki gibi davranıyordum. Bu arada, bu kadar istekli bir şekilde harekete geçmene hayran kaldığımı söyleyebilirim. Genelde ne zaman yardım isteyecek olsam ağırdan alan sen, Kushida-san istediği zaman hemen kabul ediyorsun. Bundan dolayı onunla benim aramdaki farkı sakin ve ihtiyatlı bir şekilde analiz ediyordum."

Yani, uzaktan o kadar da sakin ve ihtiyatlı durduğu söylenemezdi.





O sırada birisi omzuma hafifçe dokundu. Kushida'nın beni çağırdığını söyledi.

Sınıfa göz gezdirdikten sonra koridora geçen Kushida'nın yanına giderken, Horikita neye uğradığını şaşırırdı.

"Sanırım inanılmaz bir şey gördüm!"

Kushida, Horikita'nın yüz ifadesinin arkasında yatan anlamı çözebilmiş miydi? Hem sevinçli hem de şaşkın görünüyordu.

"İnanılmaz bir şey mi? Korkunç. Sanırım Horikita birazcık kızgın."

"Öyle değil. Bence davet edilmediğinden dolayı dışlanmış ve yalnız kalmış hissediyordur."

"Horikita mı? Hayatta olmaz öyle şey."

"Muhtemelen nasıl hissettiği hakkında en ufak bir fikri yok. Yine de arkadaşlarla vakit geçirip sohbet etmenin ne kadar eğlenceli olduğunun farkına vardığından eminim. Bu da iyi bir şey yani…"

Ne garip bir düşünce. Horikita Kushida'dan pek hazzetmiyor olsa bile Kushida'nın  davet edilmediğinden dolayı dışlanmış hissettiğini söylemesi tuhaftı.

"Belki de asıl sebebini farkına varmaya başlamışsındır, Ayanokouji-kun. Horikita'nın üzülme sebebi onu dışarı çıktığımız zaman davet etmemiş olmandan ibaret."

Hayır, hayır… bu… olamaz yani.

Demek istediğim, Horikita yalnız kalmayı seven bir kız sonuçta. Böyle birisi de dışarı çıkmaktan pek hoşlanmazdı, özellikle de benim gibi birisiyle.

Sanırım bir şeylerin farkına varmaya başladım.

[hr]


Çeviren: lightningbridge21

Düzenleyen: fatoshisme