Bölüm 19 [color=#333333][size=4]“…… kesinlikle denemek istiyorum. Huff, huff. " Bir ipe bağladığım yatak örtüsünü, dün Rennald'ın önünde söyleyemediğim kelimeleri mırıldanarak, odamın penceresinden aşağı attım. Sonra tüm gücümü kullanarak kendimi pencere çerçevesine ittim. Nefes nefese kalmam için tek yapmam gereken buydu. Festivalin ilk günüydü. Emily'nin dün bana hizmet vermesi bitene kadar sabırla bekledim, sonra hemen tüm çarşaflarımı alıp bir ipe bağladım. Kaçmanın en klasik yoluydu. Şimdi, bunu yapalım. Nefes alıp vermem tekrar sabitlendikten sonra pencere çerçevesinden kalktım. Bugünün dış gününe zaten hazırlandım. Yüzümü ve saçımı örten kalın bir bornoz giyiyordum. Ayrıca yanımda birkaç altın para ve geçen gün meydana gelen olay için ödülüm olarak dükten aldığım bir çek vardı. Şimdi geriye kalan, konağın ikinci katında bulunan odamdan başarılı bir şekilde inmekti. "Ha …… Neden tüm bunlardan geçmek zorundayım?" Şikayet ettim, pencereden aşağı baktım ve harekete geçmeye başladım. İpi tuttum ve hızlı bir şekilde aşağı kaydettim. Sadece ikinci kattaydı. Birkaç kez konak arazisi içinde dolaştıktan sonra odamdan güvenli bir şekilde inmenin mümkün olduğu sonucuna vardım. Eminim mümkün olmuştur ……. "…… Ateş etmek." Bir ipe bağladığım çarşaf sandığımdan daha kısaydı. Daha önce odamdan ne kadar uzandığını göremediğim için kontrol edemedim. Halat oldukça uzun olduğu için iyi olacağını düşündüm. Bu yükseklikten aşağı atlarsam birini uyandırabilirdim ve yanlış bir hareket yaparsam yaralanmam mümkündü. "Sadece ……!" Göz kamaştırıcı uzunluğun gerçek uzunluktan farklı olduğunu fark etmek beni paniklemişti. Bulunduğum yerden odanın penceresine olan mesafenin oldukça uzun olduğunu görmek için yukarı baktım. Yukarı çıkmak için yeterli gücüm yoktu. Çarşafı zar zor tutuyordum, yapabileceğim en iyi şey buydu.
"Ha …… Ne yapacağım." Her iki şekilde de kendime engel olamadığım durumu burnuma çektim. O zamandı. "Hey. Sen, şu anda ne yapıyorsun? " Altımdan bir ses geldi. Aşağıya bir göz attım ve biriyle göz göze geldim. "Ha." O kişinin kahkaha attığı bir ses bu sözlerin ardından geldi. "…… Rennald?" Pembe saçları ay ışığını yansıtıyordu. Rennald, anlamsız bir şeye bakıyormuş gibi gözlerle aşağıdan bana bakıyordu. "Ne, neden oradan çıkıyorsun?" "Dalgamı geçiyorsun? Odanızın altındaki oda benim odam. " "……." Ağzımı kapattım. Odasının Penelope'nin altındaki oda olduğunu nasıl bilebilirdim? "Sen …… Ha, bu o kadar saçma ki söyleyecek doğru kelimeleri bulamıyorum. Şu anda kaçmaya mı çalışıyorsun? " "Kaçmakla ne demek istiyorsun!" Onun sorusuna şaşırmıştım. Ben, ben sadece yürüyüşe çıkacaktım. "Yürümek? Görünüşe göre bugünlerde sizin yaşındaki kızların yürüyüşe çıkarken duvara tırmanması bir trend. " "……." Cevaplayacak doğru kelimeleri bulamadım, bu yüzden onun yerine dağlara baktım. Ancak paniklemekten unuttuğum bir şey vardı. Kollarım daha fazla tutunmak için sınırlarına ulaştı. İpi aşağı kaydırdığım anda tüm güç beni terk etti. "Ack!" Tamamen yere düşmeden hemen önce ipin ucuna tutundum diye bağırdım.
"Haa, ha ……." Şimdi ipin ucuna tutunuyordum, ağın bir teline tırmanan bir örümcek gibi yan yana sallanıyordum. "Hey!" Sonra, Rennald hızla pencere çerçevesinden yukarı tırmanırken bağırdı. Penceresinden atladığında yüzü biraz solgun görünüyordu. "Bırak." Şimdi dışarıda yerde duran Rennald, kollarını açarken, dedi. "Ne, ne?" Bırakın ve durduğum yere atlayın. Seni yakalayacağım." O an, kendimi 'sana nasıl güvenebilirim?' Demekten zar zor alıyordum. "İstemiyorsan, ona sarılmaya devam edebilirsin." Bir sonraki sözlerinde tereddütüm uzun sürmedi. Başka seçeneğim yoktu. “…… Lütfen beni özlemeyin. Beni iyi yakalayın. " Sipariş ettim. Nefret edilen küçük kız kardeşi olsam bile bilerek ölmeme izin vermezdi, değil mi? İyi olacağıma kendimi ikna etmek için bunu tekrar tekrar düşündükten sonra nihayet tutuşu bırakabildim. "Hupp-!" Muazzam rüzgarın yanaklarımdan geçtiğini hissettim. Tıpkı bir lunapark trenine binerken olduğu gibi midemde kelebekler hissetmeye başladığımda ... Flop-.
"Seni yakaladım." [/size][/color] Rennald'ın bir şeytanın yapacağı gibi sırıttığını görmek için gözlerimi açtım. "…… P, beni yere indir." Wuxia World'deki en son bölümleri okuyun. Yüzümün ona çok yakın olduğunu fark ettim ve aceleyle kollarından aşağı indi. Rennald, giydiğim bornozu tamir ederken sordu. "Nereye gitmeyi planlıyorsun?" "Sadece ……." "Tekrar yürüyüşe çıkacağını söylersen, hemen babaya gidiyorum." Çizgimi kesen velete nefretle baktım. Neden buradaki tüm diğer insanlar arasında ona yakalanmak zorunda kaldım? 'Hayır. Hala Derrick tarafından yakalanmaktan daha iyi. '
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
