\“Görünüşe göre terk edildin...\“ Arkamda bir erkeğin sesini duydum. Bir kere daha döndüm. Aniden Madarai tam gözlerimin önünde durmuş, kötü gözlerle bana bakıyordu. \“Ancak kimseye gücenmeye gerek yok. Onunla sonradan düzgünce anlaşmaya varırım. Sadece sıralama değişti.\“
Bana, kulağa ölüm cezası gibi gelen bir şey verildiğinde, şu ana kadar düşüncelerimi işgal eden temel hatayı fark ettim. Enoshima-san\’a güvenebileceğimi düşünmek aptalcaydı. Ama şikayet etmenin sırası değil! Bir şey yapmam gerek!
Sonra tereddüt eden gözlerim deftere geri dönerken, yukarıdan gelen Madari\’nin sesini duydum.
\“...Ha. Böyle bir zamanda defter okuyorsan kendine çok güveniyor olmalısın.\“
\“Ş...Şey, afedersin...\“ Kafamı geri kaldıramadım bile. Okuduğum şeyin içeriğini kavrayamadım bile ama yine de sayfaları gezindim. Sorunlarıma çığır açan bir çözüm bulamadım, ama bana biraz zaman kazandıracak bir bahane bulmak için elimden geleni yaptım.
\“B... Bekle bir saniye… Umudun Zirvesi Akademisi\’nin Tarihindeki En Büyük, En Kötü Olayı araştırdığını söyledin değil mi? B...Bu durumda sana hiç yardımcı olmayacağım. Demek istediğim, bu konuda gerçekten hiçbir şey bilmiyorum -\“
\“Onu nasıl bildin o zaman?\“ Madarai\’nin sesi buza döndü ve beni daha da çok ürpertti.
\“N...Neyi bildim?\“
\“Öncesinde tek söylediğim şey, \’o olayı\’ incelediğimdi. Buna rağmen sen, Umudun Zirvesi Akademisi\’nin Tarihindeki En Büyük, En Kötü Olayı kastettiğimi biliyorsun görünüşe göre.\“ Yukarı baktım. Madarai\’nin bakışlarındaki sertlik on kat artmış gibiydi. İlk düşüncem bu gözlerden kaçmaktı, bu yüzden tekrar defterime baktım.
\“Ş...Şey, bilirsin, bu… Ben… Ben bu adı tesadüfen kısa süre önce duydum. Evet… kesinlikle olan bu…\“
\“Bu olayı veya olayın ismini bile bilen çok kişi yok. Siz ikinizin onun hakkında konuşması… öyle görünüyor ki şüphelerim tamamen doğruydu.\“
Artık bakmama bile gerek yoktu. Madarai\’nin kertenkele gözlerinin gülerek bana döndüğünü hayal edebiliyordum... İçim ürperdi. Kollarım ve bacaklarım dondu. Hiç hareket edemedim.
- Bitti.
Bu konuda emin olamıyorum ama bu muhtemelen, hayatımda kendi fâniliğimin farkında olduğum ilk zaman. Tabi ki bunun gibi zamanlarda boş aklımın hatırladığı tek bir şey var.
- Matsuda-kun.
Evet, sevgili Matsuda-kun\’um. Ama elbette anılar, dönen bir fener gibi kafamın içine yanıp sönerek gelmiyorlar. Tek hatırlayabildiğim ona olan hislerim. Bu sebeple, onun adını kalbimin içinde tekrar tekrar fısıldadım. Hatırlamam gerekiyordu...
Aniden, tüm vücudum uğultuyla doldu. Matsuda-kun\’u hatırlayamadığımı fark ettiğimde, eşi benzeri görülmemiş bir korku ve yalnızlık hissi tarafından saldırıya uğradım.
- Bir şeyi kaybetmek böyle mi hissettiriyor?
Daha önce hissetmediğim şeytani bir histi. Berbat bir his, vücudumun parçaları kötü şeytanlar tarafından ısırılıyormuş gibi.
\“Ne oldu? Yüzün aşırı solgun.\“
\“……Eh?\“ Tekrar Madarai\’ye baktığım anda, ne olduğunu anladım. Gözlerimin önündeki adamın beni korkuyla kaplaması, tüm duygularımı kontrol altına almıştı. Bu yüzden Matsuda-kun\’a olan hislerimi hatırlayamadım.
\“Yüzün, az sonra saldırıya uğrayacak birinin yüzü gibi görünüyor.\“ Kendi komik olmayan esprisine güldü.
- Matsuda-kun Matsuda-kun.
Korku tarafından yutulmuş olsam da, onun adını kalbimin içinde fısıldamaya devam ettim. Duygularım cevap vermedi. Yine de çılgına dönmüş gibi fısıldamaya devam ettim. Neredeyse bir dua gibiydi.
Kalbim sesli sesli attı ve şimdiye kadar vücudumun hiçbir yerinde dolaşmayan kanım, tekrar kollarım ve bacaklarıma akmaya başladı. Şaşırtıcı bir sıcaklık hissi, vücudumu donmuş halde tutan korkuyu eritti.
- Matsuda-kun ile buluşmak istiyorum.
Mantrayı birçok kez daha tekrarladım ve kısa sürede hislerimi kontrol eden korkuyu unuttum. (mantra: sürekli tekrarlandığında ruhani güçlerin uyandırılmasını sağlayan kutsal söz.)
- Matsuda-kun ile buluşmak istiyorum! Matsuda-kun ile buluşmak istiyorum! Matsuda-kun ile buluşmak istiyorum!
\“Matsuda-kun ile... buluşmak istiyorum……\“
\“……Hm?\“
Madarai bendeki değişimi fark etti ve hemen aramıza mesafe koydu. Görünen o ki dış görünüşüne rağmen temkinli bir adamdı… ve görünen o ki bu analizi yapmaya yetecek kadar sakinliğimi geri kazandım. Bu yeni keşfettiğim sakinlikle defterimi okumaya geri döndüm, en başından itibaren. Aniden gözlerim en ilk sayfada durdu.
Orada yeteneğim hakkında bir açıklama yazılıydı.
Şimdiye kadar fark etmemem garip. Bu Matsuda\’nın bana bahşettiği aşkın gücü olmalı!
- Matsuda-kun ile buluşacağım! Matsuda-kun ile buluşacağım! Matsuda-kun ile buluşacağım!
Bu artık sadece kalbimin isteği değildi. Bu artık içimde yeniden yanan bir ateş doğuran kesin hedefimdi.
\“......Lütfen geri çekil,\“ diye duyurdum Madari\’ye, kafamı defterden kaldırarak, \“Matsuda-kun ile buluşacağım!\“
\“O kim ya? Bunu boşver de, seni böyle aniden hayata geri döndüren şey neydi?\“
\“Aşk tabi ki!\“ Galibiyetle bağırdım. \“Matsuda-kun\’a olan aşkımın gücü!\“ Utanmadan bağırdım.
\“Ben… aşkın hafife alınmayacak bir şey olduğuna katılıyorum… Aşk, insanları akıl almaz şeyler yapmaya zorlar ve bazen onları deliliğe sürükler… buna rağmen burada neler oluyor emin değilim.\“
\“...Ne olursa olsun, yoluma çıkma!\“ Şiddetle Madari\’ye kaşlarımı çattım.
\“Ya da belki, şu an seni kontrol eden çaresizliktir? Bu sıkıntı olurdu. Çaresiz insanların ne yapacağını asla bilemezsin. Güçlü ya da zayıf olmaları fark etmez, her zaman sıkıntı olur.\“
\“Sus ve kımılda hadi!\“
\“Sen… gerçekten ilginç bir kızsın.\“
Ağırlık merkezini aşağı indirdi ve eğik bir duruşa geçmek için çömeldi. Potansiyel bir saldırıyı engellemeye çalışıyor olmalı. Ama -
Bunun benimle hiçbir ilgisi yok.
Böyle bir şey içimde yanan kızıl alevi söndürmeye niyet edemez!
- Matsuda-kun ile buluşacağım! Matsuda-kun ile buluşacağım! Matsuda-kun ile buluşacağım!
Savunmasız şekilde, kararlılıkla ileri adım attım, hala açık olan defteri elimde tutuyordum. Buna tepki olarak, Madarai ağırlık merkezini daha da indirdi ve belinin yanında bir yumruğunu hazır etti. Savaşa hazırdı. Yine de ilk hamleyi yapacak gibi görünmedi. Oldukça uyanıktı. Haklıydım - onun gerçekten temkinli bir kişiliği var.
Ama -
Hayır, bu yüzden -
Tam orada durdum ve bir kez daha bağırarak ilan ettim.
\“Şah mat, İsshiki Madarai!\“
\“Bu ne ya? Bu çok ezikçe bir slogan…...\“
\“……Şah mat, İsshiki Madarai!\“
Başka bir slogan aklıma gelmedi o yüzden aynısını tekrar ettim. Avının üstüne çullanmak üzere olan bir vahşi hayvan gibi, yavaşça ağırlık merkezimi aşağı indirdim. Tüm vücudumun gücünü iki bacağımda topladım ve tüm güç biriktiği anda -
- Hepsini aynı anda serbest bıraktım!
Depolanmış enerjinin her bir parçasını kullanarak kuvvetle zıpladım ve vücudum bir patlamadan püskürmüş gibi koşmaya başladım - hala tetikte olan Madarai\’den uzağa doğru.
\“H…Hey!\“
Arkamda uzakta olan Madarai\’nin şaşırmış sesini duydum. Bu gelişmeye hiç hazır değildi görünüşe göre. Koşarken bir yandan defterimin ilk sayfasını açtım ve yeteneğimle ilgili açıklamaya bir kez daha baktım.
Bu doğru. Bu benim yeteneğim. Bu durumdan galip çıkmamı sağlayacak tek yolum.
Yeteneğimi hatırlamıyorum gerçi, o yüzden hala pek gerçek gibi gelmiyor.
Çok kısa süre sonra beni kovalayan, koşan adımları duyabildim. Tahminlerimi test etmeye karar verdim. Beni kovalayan erkek şu an ne düşünüyor? Oldukça eminim -
Oldukça eminim ki şöyle bir şey düşünüyor, \“Bu gerçekten tuhaf bir kız.\“
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
