ARİA BÖLÜM 21: DEĞİŞEN GELECEK, KISIM BEŞ
 
John ne kadar çok soru sorarsa, Lowell'in cevapları o kadar kısa ve belirsiz hale geldi. Az önce bulanık olan gözbebekleri şimdi hayattaydı ve çarpık duruşu düzeliyordu. Sadece soluk kırmızı yanaklar, John'un Lowell'in içtiği alkol miktarını tahmin etmesini sağlayabilirdi.
 
John bilgi almak istediği için bu değişikliklerin hiçbirini fark etmedi ve sorgulaması sona erdiğinde Lowell buluşmalarının bittiğini duyurdu.
 
“Neredeyse vardiya zamanım geldi. Üzgünüm. Tekrar görüşeceğiz."
 
"Bu çok yazık. Seni uzun zamandır görmemiştim. "
 
"Ben de öyle düşünüyorum. Uzun zaman olmuştu ve bu şekilde bittiği için üzgünüm. "
 
Koltuklarından kalkan iki adam, İmparatorluk Sarayı'nın ana kapısının önünde vedalaştı.
 
John, omuzları sarkık, dönüp gitmek üzereyken, Lowell omzunu tuttu ve ona kısık bir sesle, "Artık Majesteleri hakkında soru sormamanızı tavsiye ederim," dedi.
 
"… Anlıyorum."
 
Lowell'in tavsiyesi takdir edildi, ancak John buna uyamadı. Bunun nedeni, geleceğini elinde tutan Aria'nın daha önce hiç görmediği Veliaht Prens'ten daha korkutucu olduğunu düşünmesiydi.
 
Geri dönemeyen John, her ihtimale karşı kumarhaneye yöneldi. Oradaki insanların bir şeyler görmüş olabileceğini düşünüyordu. Kumarhane, İmparatorluk Sarayı'ndan biraz uzakta, halk mahallesinin yakınında bulunuyordu. Bunun nedeni, kumarhanenin ana gelir kaynağının fakir halktan gelen para olmasıydı.
 
Küçük bir kumar evi olarak başlayan bina, para yavaş yavaş aktıkça büyümüştü ve şimdi çok uzaklardan açıkça görülebilen ışıklara sahip büyük bir binaydı.
 
Elbette bu Vikont Lupre olayından önceydi. Şimdi, o devasa bina siyaha boyandı. Binaya doğru ilerlerken sokaklar gittikçe karanlıklaştı, bu yüzden lambasız hiçbir şey göremeyen John paltosundan taşınabilir bir lamba çıkardı ve yaktı.
 
Her yere baktı ve çok titizlikle yaptı, parlayabileceği herhangi bir bilgi var mı diye merak etti. Nadir bulunan kırık cam parçaları veya ufalanmış kutular vardı, ancak Veliaht Prens'ten hiçbir iz bulunamadı.
 
Böyle izler aramak için eğilmeyeli uzun zaman olmuştu ama etrafına baktığında tanıdık bir dükkân gördü.
 
‘Burası bakkal.’
 
Kum saatini geri almak için girdikleri bakkaldı. Işıkların kapalı olduğunu görünce kapalı olabileceğini düşündü. John, Aria'nın geçen sefer söylediğini hatırladı.
 
‘Sahibinin müzayede biletini kullanamayacağını söyledi. Bayan Aria bunu nasıl bildi? '
 
Vikont Lupre ile ilgili söylentilerin dolaştığını söylemişti, ancak imparatorlukta böyle bir söylenti çıkmamıştı. Her ihtimale karşı etrafına sormuştu. Kimsenin bilmediği bu söylentileri nereden duyduğunu merak etmişti.
 
John, her ihtimale karşı markete doğru hareket etti. Kapalı görünüyordu ama yaşlı adam içeride olabilir. Bazı halk, dükkânlarının arkasına küçük odalar inşa eder ve bu odaları yerleşmek için barınak olarak kullanırdı. John buna güveniyordu. Yaşlı adamın ona bir şey söyleyip söylemeyeceğini bilmiyordu ama yaşlı adam onu zaten tanıyordu. Genel mağaza kumarhaneye yakın olduğu için yaşlı adam bir şeyler görmüş olmalı.
 
"Burada kimse var mı?"
 
Birkaç kez kapalı marketin kapısını çaldı, ancak hiçbir hareket izi yoktu.
 
‘Çabalarım boşuna mıydı?’
 
Yine de bunun için üzüldü. Kapıyı birkaç kez daha çaldıktan sonra içeriden bir gıcırtı ve ardından ayak sesleri duydu.
 
"Açık değiliz!"
 
Sana bir şey sormak için buradayım. Cevap verirsen sana elli şilin veririm. "
 
Tıngır!
 
Kapının kilidi açıldı ve yaşlı adamın karanlık görünen yüzü açık kapıdan içeri baktı. Yaşlı adam kapıyı ancak yüzünün yarısını görmeye yetecek kadar açmış ve açıklıktan uzanmıştı. John cebinden elli şilin çıkardı ve elinde tuttu. Yaşlı adam, miktarın doğru olup olmadığını kontrol ettikten sonra merak ettiği şeyi sordu.
 
“Çok dikkatli olmayın. Geçen sefer seni misafir olarak ziyaret ettim. "
 
“Daha önce beni görmeye mi geldin?”
 
Yaşlı adam, John'a tepeden tırnağa baktı, ama John’u hatırlamamış gibi başını yana eğdi. John, kum saatini almak için partide olduğunu söylediğinde aniden yaşlı adamın gözleri büyüdü.
 
"Açık artırma bileti!"
 
“Bunu hatırlıyor musun? O sırada hanımımıza eşlik eden şövalyelerden biriyim. "
 
"Ah, anlıyorum. Lütfen içeri gel."
 
Yaşlı adam seve seve kapıyı açtı ve John'un içeri girmesine izin verdi. John için bir yer açtı ve ona bir fincan çay verdi. John bu misafirperverliği kabul etti.
 
“Bayanı dinledim ve müzayede biletimi sattım. Neyse ki mağazamı tutabildim. Bileti ödünç parayla satın aldığım için kazancımı geri ödemek zorunda kaldım. "
 
"Bu iyi."
 
“Bayanla gelmedin mi?”
 
"Ah, kişisel," diye cevapladı John esneyerek.
 
Aria'ya sabahtan öğleden sonraya kadar eşlik ettiği için enerjisi tükenmişti. Bundan sonra Lowell ile tanışmış ve onunla sarhoş olmuş ve daha sonra Veliaht Prens'in izlerini aramaya devam etmişti.
 
Zor bir gün olduğu için olabilir, ama John çok uykuluydu. Çayın geri kalanını yutarak uyku telaşını uzaklaştırmaya çalıştı, ama bir şekilde gözleri daha ağır ve ağır geldi. John konuşmaya devam eden yaşlı adama soğuk su istemeye çalıştı ama kısa süre sonra ufak tefek şeyleri bile yapamadı.
 
"Uyuyor musun? Merhaba?"
 
"…"
 
Yaşlı adam, gerçekten uyuduğundan emin olmak için John'un yanağına birkaç kez tokat attı ve mağazanın tüm ışıklarını yaktı. Biraz sonra kapı gıcırtıyla açıldı ve içeri birkaç adam girdi.
 
Yaşlı adam parmaklarını ovuşturarak, "Tüm ışıkları kapatarak şüpheli biri gelirse haber vermemi istedin, ben de yaptım, ama... o bir süre uyanmayacak," dedi yaşlı adam parmaklarını ovuşturarak.
 
Siyah saçlı bir adam ona başını salladı. Vikont Lupre'nin kaybolduğu yerin yakınındaydılar, bu yüzden kumarhanenin etrafındaki tüccarlar çağrıldı ve adama şüpheli bir kişi çıkarsa derhal haber vermeleri söylendi.
 
John'un Vikont Lupre ile hiçbir ilgisi olmadığı ortaya çıktı, ama raporu kim yazarsa ona bir ödül verildi. Gerçek şu ki, yaşlı adam Aria'yı dinlememiş ve müzayede biletini satmamıştı, bu yüzden sessizce John'u uğradığı zararı telafi etmek için suçladı.
 
"Yüzüne bakın."
 
Kalabalıktan biri, adamın talimatıyla John'un uyuyan yüzünü teşhis etti. Kontrol eden adam başını salladı ve bunun Vikont Lupre olmadığını söyledi. Bunun yerine ağzından başka bir isim çıktı.
 
"Bu John. Bir zamanlar benimle şövalye olarak çalıştı. Yıllardır bizimle çalıştığı için onu tanıyordum ama son zamanlarda Roscent tarafından işe alındı. "
 
"Kont Roscent'in ailesi ..."
 
Siyah saçlı adamın zihninde bir figür vardı. Sarı saçlı küçük bir kız figürüydü. O gün, onun marketten çıktığını ve üzerinde ailenin mührü olan bir at arabasına bindiğini hatırladı.
 
‘Vikont Lupre'yi tutuklayamadığım için onu unutmuştum. Adının Mielle olduğunu mu söylediler?’
 
Yaşlı adama, ona ne olacağını biliyormuş gibi öğüt vermişti. Bu nedenle söylentilerin çoktan yayıldığını söylediği için, siyah saçlı adam kumarhaneye saldırmak için acele etmişti, ne yazık ki eksik planı yüzünden Vikont Lupre'yi kaçırmıştı.
 
Beklenmedik başarısızlığından sonra kızı bulmayı düşünmemişti, ama Roscent'in şövalyesiyle tekrar karşılaştığında, yapması gerektiğini düşündü.
 
"Kont Roscent'i ve Vikont Lupre ile bir ilgisi olup olmadığını araştırın."
 
Kont Roscent, küçük bir kızın bilgiyi kendi başına öğrenmesi zor olacağından, konuyla ilgilenmiş olabilir.
 
“Bu adamla ne yapmamı istersiniz?”
 
"Onu yalnız bırakın. Ne kadar çok iz bırakırlarsa onları yakalamak o kadar kolay olur. "
 
Adam çok uzun bir süre John'un yüzüne baktı ve yüzünü zihnine kazımaya çalıştı. Sonra, uzak bir çığlığın sesine döndü, vikontun nerede olduğunu takip etmek için ortadan kayboldu. Bu karmaşaya neyin sebep olduğunu bulması gerekiyordu.