Haşhaşların kıpkırmızı rengi savaş alanının her köşesini doldurdu, o kadar çıldırtıcı ve güzel görünüyordu ki göklerin altındaki her şeyi yakıyor gibiydi.
Cumhuriyetin Seksen Altı bölgesi kıtanın kuzeyine yakındı ve güneş battıktan sonra soğuk geldi. Alacakaranlık esintisi uzun savaşların sıcaklığını alıp götürdü ve Shinn başını kararmakta olan gün batımına doğru kaldırdı.
Bir yıldan fazla bir süredir, Cumhuriyet'in insansız "Juggernaut" olan 'İnsanlı Drone'unun işleyicisiydi. Zaten çevredeki sükunete alışmıştı.
Çünkü bu, hem dost hem de düşman, her şey silindikten sonraydı.
Atandığı takım ne olursa olsun, sonunda onu karşılayan şey, öldürülen yoldaşlarının sessizliğiydi. Bir yıldan fazla bir süre boyunca kaçınılmaz olan tekrarlandı ve o buna alıştı.
Kuşlar ve hayvanlar ağlamayı kestiler ve bu dünyadan bir böcek bile uçup gitmedi, çünkü duman kokusundan ve topların kükremesinden korktular ve dünya görünüşte barış ve sessizlik içindeydi. Ölülerin sesleri kulaklarında oyalandı ama çok uzak ve belirsiz geliyordu. "Lejyon", kontrol edilen bölgelerinde gizli kaldı ve görünüşe göre bugün için geri dönmeyeceklerdi.
Shinn'in sebepsiz yere savaş alanında tek başına kalması pervasızdı, ama bir süre daha kalmaya karar verdi. Uzun zamandır savaş alanına alışkın olan o, henüz büyümemiş bir çocuğun vücudunda sadece 12 yaşındaydı. "Lejyon" a karşı mücadele yoğun bir şekilde devam etti ve savaş sırasında tüm filosu yok edildi. O zaman yorgun olmasına şaşmamalı。
──"…Müteahhit. Başka kimse var mı?" "Müteahhit"
Gösterişli bir şekilde kibar olan İşleyici, Cumhuriyet (Beyaz Domuz) vatandaşı olmanın farkında değildi. Ses çaldı ve Shinn gözlerini kıstı.
Sorunun kendisi gereksizdi.
Sıfır ölü olan savaş alanında İşlemcilerin ölmesi doğaldı.
Seksen Altılılar'ın ölmesi gerekiyordu.
Duvarlar ve anti-personel mayınlar tüm geri çekilme yollarını kapatmıştı ve bu savaş alanında insanlar yerine savaştılar ve öldüler. Hayatta kalabilseler bile, kesinlikle anlamsız bir ölümle öleceklerdi. Bunu empoze eden Cumhuriyet vatandaşlarıydı.
Seksen Altılılar.
İşlemciler anne babalarını, kardeşlerini kaybetmişler ve büyürken korunmamışlardı. Karşılaştıkları tek şey, bu Seksen Altılıların ölmesini açıkça ya da sessizce uman Cumhuriyet askerlerinin saf kötülüğüydü. İster bir sonraki örnekte, ister beş yıl sonra olsun, kaçınılmaz ölümlerine alışmışlardı.
Zorundaydılar.
── Pekala, eğer öleceksek, ölüm tanrımızın bizi oraya götürmesinin kötü olmadığını tahmin et.
Bu sözler söylendikten sonra, herkes.
Önünde kaldı.
Evet.
Belki—böyle düşündü Shinn, kanlı kırmızı gözlerini hem göğü hem de yeri boyayan renklere doğru kıstı.
Atandığı ilk mangada, imhadan kurtulan tek kişi Shinn'di.
Aynısı bir sonraki takım, sonraki takım ve hatta bu takım için de oldu. Her zaman hayatta kalan tek kişiydi.
Başkalarının onun ölüleri duyabilen ve ölümü çağırabilen bir canavar olduğunu söylediğini biliyordu ve yabancılaşmaya alışmıştı.
Belki de gerçek buydu.
──Hepsi senin suçun.
Tıpkı kardeşinin dediği gibi.
Gerçi öyle söylendi.
Geriye dönüp bakma niyeti olmadan uzaklaşırken ona bakan arkası kaldı.
Güneş tamamen battı ve gökyüzü karanlıktı. Ulaşılamayacağını bilerek elini uzattı.
Abi.
Bana bunu neden yaptın.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
