Bu notu, üzerinde kalp bulunan küçük bir tahta kutuda bulduysan, tebrikler! Muhtemelen bunu okuyan ilk kişisin. Bunu gerçekten kimseyle paylaşmayı planlamamıştım, ama nedense dışarıda birinin, tamamen yabancı birinin bu notla karşılaşıp hikayemi okumasının heyecan verici olduğunu düşünüyorum. Benimle bu kadar kişisel bir bağı paylaşan, asla tanışamayacağım biri. İkimizden birinin -yarın bile olsa- ölebilmesi ihtimali beni büyüledi, diğerimiz de bu gerçeklerden tamamen habersizdi. Sana göre, tüm hayatım bu notun içinde ve bu yüzden hafızan, beni taşıyabildiği sürece yaşayacağım. Bunu yazarken, bunun seni büyülenmiş mi yoksa ihlal edilmiş mi hissettirdiğini merak ediyorum. Oldukça heyecan verici. Hikayem biraz dağınık olduysa kusura bakmayın ama hala aklımda tazeyken bitirmek istiyorum. Öncelikle size biraz kendimden bahsedeceğim. Ben üniversite birinci sınıf öğrencisiyim ve çoğu standartta bu noktaya kadar oldukça gösterişsiz bir hayat sürdüm. İyi öğretmenlerle bir üst orta sınıf okul bölgesinde büyüdüm. Ortaokulda ve bazı liselerde iz sürmeye çalıştım ve iki erkek arkadaşım oldu. Şimdi, ergoterapi alanında bir kariyer için okuyorum çünkü bu alanın değersiz olduğunu ve insanlara muazzam bir yardım sağladığını hissediyorum. Size bu arka planı veriyorum çünkü birini öldürmek istiyorsanız ya kafanız karışıyor ya da öfke kontrolü sorunlarınız varmış gibi garip bir yanılgı var. Ancak, bu kategorilerin hiçbirine girmediğim çok açık. Çoğu cinayet vakasının, birinin öfke kontrolünü kaybettiği ya da başka bir şey olduğu ev ortamında olduğu doğrudur. Ama mesele şu ki, bu insanlar provokasyon altında öldürüyorlar, ister tekil bir patlamayla, ister yavaş yavaş alevlenen bir dizi talihsizlikle... Bu insanlar öldürür, çünkü o kısa anda, belirli bir kişinin belirli bir nedenle yaralanmasını veya öldürülmesini isterler. Bahsettiğim şey, belirli bir sebep olmadan birini öldürmek istemek, belki sadece nasıl olduğunu görmek için. Bunu hiç anladın mı? Başkalarının nasıl hissettiğini bilemem çünkü bu daha önce bahsettiğim bir şey değil. Ama çocukluğumdan beri birini öldürmenin nasıl bir şey olduğunu merak ederim. Özellikle kimseyi öldürmek değil, sadece rastgele bir insan. Aklıma koyarsam, herhangi birine yaklaşabilirim ve beş dakika içinde bu dünyadan tamamen gitmiş olmaları beni her zaman büyülemiştir. Ama bunu birkaç nedenden dolayı hiç yapmadım. Her şeyden önce, hayatımın çoğunda bunu yakalanmadan yapmam lojistik olarak imkansızdı. Ehliyetimi sadece birkaç yıl önce aldım ve o zaman bile hazırlıklar çok zaman alacaktı ve kesinlikle şüphe uyandıracaktı. Üniversiteye başladığımda bunun artık bir engel olmadığını anladım. Diğer bir sebep ise çok fazla insana zarar vermekten korkmamdı. Bunu okurken, kulağa ne kadar ikiyüzlü geldiğine gülebilirsiniz. Ama açıklamama izin ver: Umursamayacak kadar ölüyse neden birini öldürdüğüm için kendimi kötü hissedeyim? Kim için kötü hissedecektim? Aksine, sorumlu olmamayı tercih ettiğim şey yaşayanların acısı. Bu nedenle, öldürecek uygun birini bulmadan önce epeyce araştırma gerektiğini biliyordum ve bunu yapacak fırsatım olmamıştı, - yeniden- üniversiteye başlayana kadar. Ve şimdi, bunu deneyimledikten sonra, sonunda oldukça tatmin edici olduğunu söyleyebilirim. Tekrar deneyeceğim bir şey mi? Muhtemelen hayır, çünkü merakım zaten tatmin oldu. Gerçekten ikinci kez aynı şey olmayacaktı. Ama yine de, eğer bir ihtimal sen de birini öldürmeyi merak ediyorsan, o zaman not alabilirsin. :)
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
