Yazılarım bir tık duygusallaştı, bu yüzden şuan bunu bir önceki giriş gibi aynı gün yazsam bile burada yeni bir sayfaya geçeceğim.
Yüz yılı aşkın bir süre geçmiş olmasına rağmen, öfkemin o gün uyanmaması şaşırtıcı.
Geriye dönüp baktığımda, yüz yıl önce o gün, kararlılığımın bir bakıma hâlâ gelişmekte olduğu söylenebilir.
Joestar'ların şansını ele geçiremedim ama, bazı şeyleri Jonathan'dan iyi yaptım.
Jonathan Joestar'ın hayatını.
Onun her şeyini elinden aldığımı söyleyebilirsiniz.
Amacım yerine getirildi.
Bunu başardım.
Ama bu durumda, başardığım şey hakkında hiçbir şey hissetmedim. Tıpkı babamı öldürdüğüm zamanki gibi. Hissettiğim tek şey anlamsız, tatsız, yavan bir umutuszluk hissiydi.
Ondan bütün her şeyini aldığımda, "Bunu neden istedim ki?" diye düşünmeye başladım.
Bunu her şey hakkında söyleyebileceğimi hissediyorum.
Bazen arabayı atın önüne koymayı tercih edebilirim, ama bazen de amacım arabanın kendisini almak olabilir.
Belki de benim ve babamın başkalarına sahip olmaya tahammül edemeyişimiz yüzünden "alıcı" olduk ve tekrar tekrar almaya başladık.
Muhtemelen böyle olmalı.
Aslında öyle olmasa bile pek fark etmiyor.
Aptal annem gibi beni de öldürse bile "verici" olmak istemediğim kadar Jonathan gibi kaygısız bir mirasçı olmayı da kesinlikle istemedim.
Asillik ve gururla, "alıcı" olmaya devam etmek istemiştim.
Hem geçmişte, hem şimdide, hem de gelecekte.
Hem yüz yıl önce hem yüz yıl sonra.
Kaç yıl geçerse geçsin, bu değişmeyecek. Hissetiğim şey tam olarak bu... Ek olarak, bu gerçek duyguları açığa çıkardığım süre Jonathan'a nazaran inanılmaz derecede azdı.
Jonathan ona çektirdiğim acıya karşılık verdi.
Yarın bunun hakkında yazacağım.
Noriaki Kakyoin'den bir haber aldım.
Görünüşe göre Joestar soyundan gelen Jotaro Kujo'nun yerini tespit etmiş ve onu takip edecekmiş.
Ayrıca Jonathan'ın torunu Joseph Joestar'ın şu anda Muhammed Abdül adında bir falcı ile seyahat ettiğini ve önce torunun yanına gideceğini öğrendiğini belirtti.
Muhammed Abdül.
Daha önce bizzat bağlantı kurduğum bir Stand kullanıcısı.
Sınırsız yeteneğe sahip, ast olarak yanıma almaktan başka hiçbir şey istemediğim bir adam.
Ama anında kaçtı ve onu "et tomurcuğu" ile kontrol etmeye fırsat bulamadım.
Bu kadar hızlı kaçması garip gelmişti ama şimdi anlamaya başladım. Yani beni Jonathan'ın torunundan mı duymuştu?
"Cennet'e gitmek için" onun "alev" Stand'ına ihtiyaç duymuştum, bu yüzden de onu bir ast yapmayı çok istiyordum.
Ama vaziyet böyleyse, bu amaçtan vazgeçmekten başka çarem yok.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
