Rather Than The Son, I’ll Take The Father

Salona girdiğimizde annemle babamın arasına sıkışıp kalmıştım.
Kraliyet ailesi hariç, aristokratların büyük bir kısmı çoktan gelmişti. Gilbert köşedeki bir masaya oturdu, beni parçalara ayırmayı bekliyormuş gibi dik dik baktı. Salona girdiğim andan itibaren, öncekine göre tütsülenmiş tavrında kesin bir fark olduğunu anladım.
Elaine ya da Morgoz ailesine karşı gelebilse de, Morgana ailesine karşı çıkmak için çok erkendi. Bunun nedeni, bu aileyi koruyanın ben olmamdı.
"Maevya!"
Bir bardak şampanya almak için ailemden uzaklaştığımda Monica Elaine bana yaklaştı.

“İmparatorluk ailesinin henüz nasıl gelmediğini görüyor musunuz? Gerçekten şaşırtıcı. Hala bu imparatorluğu yönetenlerin onlar olduğunu düşünmek."
Şu anda, İmparatorluk ailesinin etkisi en dipteydi. Monica gibi dikkatsizce dedikodu yapmasalar da, diğer soylular kraliyet ailesinden hala nefret ediyorlardı. Ama ilk kimin başlattığı önemli değildi.
Romanda gösterildiği gibi, mevcut İmparatorun saltanatı uzun sürmedi.
Böyle beceriksiz bir kraliyet ailesinin var olmasının tek nedeni, ilk etapta onların yok olmasıydı.
Şampanyamdan küçük bir yudum aldım. Acı bir tadı vardı.
"Şarap enfes."
Ah, çikolatalı süt içmek istiyorum . Monica yalanlarımı kabul etti.
“Bunun için epeyce para harcadıklarını görüyorum.”
Zafer içkimi önceden başarıyla içtiğime göre artık hamlemi yapma zamanım gelmişti. Şarap şişesini almadan önce bardağımı yerine koydum. Bir pok sesiyle mantar çıktı.
Ben hafif adımlarla yürürken Monica beni takip etti.
"Maevya mı? Nereye gidiyorsun?"
"Şarap kadehimi boşaltmam gerek."
Sadece anlamaması bekleniyordu.
Daha fazla açıklama yapmadan koridorun diğer tarafına geçtim ve Gilbert Kallakis'in önünde durdum.
Gilbert'in düz kıçı bir masanın yanına oturdu. Göz teması kurduk. Gözleri gece kadar loş ve şiddetliydi.
Hey, bana öyle gözlerle bakma. Bütün gece vücuduma ilaç uygulamak zorunda kalan bendim.
"Aman Tanrım, sonunda aradığımı buldum."
Parlak bir gülümsemeyle, şarabımı kafasına döktüm.
Glug , kan kırmızısı şarap düşerken bir ses çıkardı. Saçlarının ıslanmasına, burnunun kırmızıya boyanmasına ve kıyafetlerinin tamamen dağılmasına neden oldu.
Tabii ki, şarabı döktüğüm açıyı düzelttim, böylece hiçbiri üzerime sıçramadı.
Sarah burada olsaydı, yeteneklerim konusunda bana iltifat etmekle vakit kaybetmezdi. Onun olmaması çok yazık oldu.
Arkamdan gelen Monica dehşete kapıldı.
"M-Maevia?! Ne yapıyorsun lan?"
Bir köşedeydik ama çığlığı oldukça yüksek olduğu için salondaki herkesin dikkatini hemen çekti.
Birkaç saniyelik sessizliği acıma mırıltıları bozdu ve bunlar salonda yankılandı.
“Ne kusurlu bir cam. Bir parça şarap bile içeremez.”
Kallen kalabalığın arasından koşarak geldi.
"Ne yapıyorsun?!"
Mevcut durum nedeniyle donup kalan Gilbert'in yerine öfkelenen Kallen oldu. Ebeveynimin yönüne baktı, gözleri onlara sorunu çabucak çözmelerini söylüyordu.
Ancak annem ve babam buraya bakmadan sohbete devam ettiler. Beni azarlayacak ya da durduracak gibi görünmüyorlardı.
Diğerleri için de durum aynıydı.
Charlie Morgoz homurdandı ve başını çevirdi. Herkes Gilbert'i fark etmemiş gibi davranıyordu.
Kallen perişan görünüyordu.
“Hı……”
“Y-Genç efendi. Senin için sileceğim.”
Mendilini çıkarmaya zahmet eden tek kişi Monica Elaine'di. Ancak, Gilbert elini tokatladı ve ayağa kalktı.
Yanımdan geçmeye çalıştı ama alaycı sesim onu yakaladı.
"Kaçıyor musun?"
Yakasından aşağı damlayan kırmızı şarap damlalarını görmek buna değdi.
“Aman Tanrım, ne kadar hayal kırıklığı.”
"Leydi Maevia."
Kallen dişlerini gıcırdattı.
Gözlerimle gülümsedim.
"Akıllı davran Baron. Ailemi buraya getirerek beni aşağılamaya çalışırsan, senin için iyi bitmez.”
Ailem , aileme işaret ederek gelmelerini istedim. Kallen odayı çabucak okuyabildi ve ailemin beni azarlamak gibi bir niyeti olmadığını fark etti.
"……Hadi gidelim."
Monica ikisini takip etmeden önce bana baktı.
Bunun henüz bittiğine inanmıyorum.
"Leydi Maevia."
Birinin bana seslendiğini duyunca kafamı çevirdim. İmparatorluk ailesi temiz ve düzenli tören kıyafetleriyle süslendi.
İmparator içeri girdi ve yardımcısı kibarca selam verdi.
"Majesteleri sizinle özel olarak görüşmek istiyor."
İmparatorla işim yoktu.
Bu imparator için de geçerliydi.
Sonra dedi ki.
"Bu anı bekliyordum."

Gilbert yüzünden değildi, yani tek bir sebep daha vardı.
"Yol göster."
Koridordan çıkan yardımcısını takip ettim. Binadan çıkarken saçlarımı serin bir rüzgar estirdi.
"…….Sinirlendin mi?"
Aniden Monica'nın sesini duydum; bir binanın loş gölgesinde saklanmıştı. Aramızdaki mesafe kısa bir yürüyüş mesafesindeydi.
"O hep böyleydi. Biz gençken Maevia o kadar çok saçma şey yaptı ki beyninde hasar olup olmadığını merak ettim. Dürüst olmak gerekirse, ben de ondan o kadar hoşlandığımı düşünmüyorum. Benden daha az başarılı olmasını diledim; Benden daha az mutlu olmasını da diledim.”
……Bunu görmezden gelmem gerekip gerekmediğini bilmiyorum.
Romanda, Monica Elaine'in Gilbert Kallakis ile bir ilişkisi vardı. Ama şimdi, romandaki kadar kötü değillerdi.
Belki şimdi güneşli bir dünyada bir çift aşk kuşu gibi yaşayacaklar.
"Monica Elaine ve Gilbert Kallakis sonsuza dek mutlu yaşadılar." Böyle bir şey olabilir…….
Gerçekten olur mu?
"Ama yaptığı en kötü şey seninle alay etmek değildi. Maevia'dan ne kadar nefret etsem de, onun masum insanları taciz etmek için her şeyi göze alan gözü dönmüş bir orospu olmadığını biliyorum. Bu nedenle, onun hakkındaki sözlerinizi geri almanızı rica ediyorum” dedi Monica, yoldan geçenleri ona inandırması zor olacak bir şekilde. Argümanı yarım yamalak ve yetersizdi.
Gilbert'in Monica'ya ne söylediğini merak ediyorum.
Hayır, bu tam olarak ne dediğini tahmin edemediğim anlamına gelmez.
Hafifçe iç çekerek durdum.
Beni savunma girişimi beni oldukça etkilemişti ama işler şu anda pek iyi gitmiyordu.
Gilbert ona kızmayacak kadar akıllı değildi.
"Beklemek."
"Evet?"
Yardımcıyı durdurdum ve ona kurnaz bir gülümseme gösterdim.
Kasvetli Monica'ya doğru yol aldım. Gilbert tarafından dikkati dağılan, sonunda onun yanında olduğumu fark ettiğinde gözleri büyüdü.
“Mae……, Maevia?”
"Sana son tavsiyemi vereceğim, Monica. O pislikten uzak dur. Onunla bir daha görüşme."
Gilbert Kallakis'in yönünü işaret ettim.
Öfkesi korkutucuydu ve bize kötü sözler söylemeye başladı.
"Buraya gelmemeliydin."
Cidden kana susamıştı. Tam olarak Monica'ya yönelik olmasa da, hemen oturdu. Yüzü solgun bir ten rengi ortaya çıkardı.
Önümüzde duran Gilbert kıkırdadı.
"Sadece itaatkar bir şekilde kenarda kalıp saklanmalıydın."
"Burada çöpten başka bir şey yoksa neyden korkayım?"
Ben yumuşak bir tonda cevap verir vermez Kallen hemen ardından bir felaketin geleceğini bilerek başını çevirdi.
Gilbert soğukkanlılığını yitirdi ve bir vahşi gibi bana saldırdı.
Bana uzanan eli gitgide yakınlaşıyordu. Gözlerimi kırpmadan hareketlerini izledim.
Sonunda, bana hiç ulaşmadı.
Gökten simsiyah bir perde indi. Örtü tehlikeli derecede karanlık ve dipsiz görünüyordu, neredeyse tüm dünyayı kaplayacakmış gibi. Gilbert'in sırtını hassasiyetle hedef aldı.
Beklenmeyen saldırı, çirkin yüzünün üzerine düşmesine neden oldu. Çılgınca mücadele etti ama sırtına bastırılan ağır nesne bacaklarını titretti.
“Keug……… kim yaptı bunu?!”
Adam tamamen siyah giyinmişti. Ancak gözleri buz gibi ama derin bir mavi parlıyordu.
Adam dilini şaklattı.
"Uygun davranmalıydın. Uygun şekilde .”
Bir anda, çevremizin sıcaklığı keskin bir şekilde düştü. Gilbert ayağa kalkmaya çalıştığında adam ayağını nazikçe başına bastırdı.
Ardından, saldırgan davranışlarına uymayan düşünceli bir tonda söyledi.
"Eve dönme vaktin geldi oğlum."
Bunu nasıl açıklamalıyım?
Romanda Maevia ve Aedis sadece bir kez karşılaşmışlardı.
Konuşmaları uzun sürmedi ve bunun nedeni Aedis'le birlikteyken hissettiği baskı nedeniyle kaçmasıydı.
Romanın kötü adamı Gilbert olmasına rağmen, insanlar Aedis'ten daha çok korkuyordu.
Her neyse, hem Maevia hem de Aedis karakterleri destekliyordu, ancak rolü daha da önemsizdi. "Kuzey Gökyüzünün Efendisi" unvanı bile pek önemli değildi.
Hayır, ilk etapta odasından çıkma seçeneğine bile bakmadı.
Ancak Rehan neredeyse kolu kesilip zehirlendiğinde Aedis yavaşça odasından çıktı. O zaman bile, yüzündeki ifade 'neden yaralandın? Bu sadece rahatsız edici.'
Ancak Rehan, yaptıklarından o kadar etkilendi ki ağladı.
Açıkça bu, Aedis'in ne kadar boş bir insan olduğunu kanıtladı.
Nefes almayı bile rahatsız etti. Hiç kimse buna gerçekten inanmasa da, Aedis'in Rehan'a karşı bir zaafı vardı.
Bunun nedeni, Rehan'ın yeni bir deneyim gibi hissetmesiydi. Rehan'ın şimdi olduğu yere ulaşmak için verdiği mücadeleyi biliyordu. Onu rahatsız eden başka bir şey de Rehan'ın Gilbert'in işine karışmama isteğiydi.
Gilbert insan çöpü olmasına rağmen, o ve Rehan hala kan bağı vardı. Ve Rehan bundan dolayı mutlu hissediyordu. Gilbert kuzeyden ayrıldığında, Rehan tüm varlığıyla Gilbert'in büyük bir ikramiyeyle geri döneceğine inanıyordu.
Bu saf ve masum inanç, Aedis'i bir nebze de olsa başkente gitmekten alıkoyan şeydi. Bu şekilde, Gilbert'in yaptığı şeye müdahale etmeyecekti.

[color=#f8f9fa]Wuxia World'deki en son Bölümleri okuyun. Sadece Site
[/color]
Yani romanda Aedis sermayeyi tamamen göz ardı etmiştir. Şimdikinin aksine.
Maevia'nın varlığını kabul ettiğinde çok geç kalmıştı, çünkü Maevia zaten kilit altındaydı…… yine de henüz sekiz yaşındaki bir çocuğu suçlamak mantıklı değildi.
Bundan sonra Rehan, Maevia için çok acı gözyaşı döktü.
“………B-Baba?”
Gilbert'in yüzü soldu. Gözlerinde bir korku belirtisi vardı.

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;