Adamlar, İmparatoriçe Margaret tarafından gönderilen suikastçılardı. Ağızları tıkalı olduğu için ses çıkaramadılar.
Gözleri Theodore'unkilerle buluştuğunda dehşete kapıldılar.
Theodore sessizce elini kaldırdı. Sonra parmak uçlarından beyaz bir ışık huzmesi çıktı.
Thud!
Bağlı suikastçılar aşağıda yere düştü.
Theodore, nemli toprakta yüzüstü yatan adamların üzerine nazikçe indi.
Onu uyarmak için İmparatoriçe'nin sarayına yaklaştı. Büyük ağaç ilk bakışta saklanmak için iyi görünüyordu.
Yarı ölü adamları asmak için ağaca giderken, huzur içinde uyuyan küçük bir kız buldu.
Theodore suikastçıların ağzını kapadı ve astlarına geri çekilmelerini işaret etti. Sonra kıza baktı.
Gümüş rengine boyanmış uzun, kalın kirpikleri ve hafif dalgalı gümüşi saçları vardı. Gözleri kapalıydı ama yüz hatları hala çok güzel görünüyordu.
Kız güzeldi. Bir oyuncak bebek kadar güzeldi.
Gözleri kapalı uyuma şekli o kadar güzeldi ki bir an olsun ondan ayrılamadı ama uyanıp gözlerini açtığında daha da güzeldi.
Parlak beyaz gümüş rengi saçlarına ve canlı yeşil gözlerine baktığında onu bir bakışta tanıdı.
Bu kız Chernicia'nın en küçük kızıydı, aile dünyada iyi biliniyordu.
"Çok güzeldi, değil mi?"
Theodore yerde cesetleri bağlı halde yatan suikastçılarla konuşurken gülümsedi.
Ama ağzı kapatılan suikastçılar elbette cevap veremediler.
Bunu anlamadığından değil ama Theodore başını eğdi ve elini havaya doğru uzattı.
"Neden cevap vermiyorsun? O güzel değil miydi?”
Parmak uçlarından fışkıran altın rengi ışık, uzun bir kılıç şekline dönüştü.
Bir anda erkeklerin bedenleri titredi. Çocuğun daha birkaç saat önce meslektaşlarını o kılıçla nasıl kestiğini hatırladılar.
Saldırının arkasında İmparatoriçe Margaret'in olduğunu ortaya çıkararak hayatta kalmayı başarmışlardı, ancak burada sıvışıp hayatlarını kaybetmeyi göze alamazlardı.
“Hayatımda hiç bu kadar oyuncak bebek gibi bir güzellik görmemiştim…………”
Suikastçılardan biri, çocuğun mırıldanmasını onaylayarak başını salladı.
Ve o anda.
Vızıldamak!
Göz açıp kapayıncaya kadar oldu.
Theodore'un gücüyle yaptığı uzun kılıç adamın kafasını kesti.
"Ona karşı kirli bir zihne sahip olmaya nasıl cüret edersin?"
Theodore anında gülmeye başladı.
Sonra yanında korkudan titreyen başka bir adama yaklaştı.
"Ne düşünüyorsun? O gerçekten güzeldi, değil mi?”
Ortağının ölümüne gözleri önünde tanık olan adam, haykırdı ve bir şeyler söylemeye çalıştı ama Theodore'un ilahi gücüyle mühürlenen ağzından hiçbir ses çıkamadı.
Adam başını sertçe salladı, gözleri kan çanağı ve kırmızıydı.
Theodore, adamın daha önce ölen arkadaşının tam tersi olan cevabına tek kaşını kaldırdı.
“…………… Söylediklerimi inkar mı ediyorsun?”
Ve böylece daha okuması bile bitmeden oldu.
Vızıldamak!
Kanlı kılıç henüz kurumadı, kalan adamın kafasını kesti.
tsk, tsk.
Küçük dilin tıkırtı sesi boş arsada çınladı.
Bir iki kişiyi kurtararak merhamet göstermeye çalıştı ama hepsini öldürdü. Theodore kılıcı eline rastgele fırlattı.
Sonra altın ışığın oluşturduğu kılıç dağıldı ve havada kayboldu.
Theodore elinin tersiyle yanağından akan kanı silerken, şövalye üniformalı bir adam ona yaklaştı.
Adam kan lekelerini görünce duraksadı ve kısa süre sonra başını eğerek dizlerini Theodore'un önünde büktü.
"Majesteleri, söylediğiniz gibi, sarayınıza sızmış olan tüm İmparatoriçe adamlarını bulduk."
"Onları İmparatoriçe'nin Sarayına gönder." Theodore hala soğuk cesetlere baktı.
"Şimdi? İmparatoriçe'nin Sarayı biraz gürültülü. İkinci Prens'in konuğunun ortadan kaybolduğunu duydum …………” Üniformalı adam dedi.
“Evet, şimdi…….. ah….”
Theodore yarı yolda konuştu, sonra sustu.
"Lyndon."
Theodore oldukça baskın bir sesle adamın adını söyledi.
"Sanırım aşık oldum." (teo)
"Ne…?"
"Artık 'ilk görüşte aşk' kelimesinin ne anlama geldiğini biliyorum." (teo)
Sonra eskort şövalyesi Lyndon, dünyanın en korkunç hikayesini duymuş birinin ifadesiyle Theodore'a baktı.
'Az önce ne duydum? Aşk…?'
Tanrım, Prens için en uygun olmayan kelime bu.
Ağzından nasıl bu kadar duygulu ve yumuşak bir söz çıkabiliyordu?
Ama Lyndon çok geçmeden başını yere eğdi, Theodore'un soğuk bir ifadeyle ona bakışıyla irkildi ve irkildi.
****
Gökyüzü kararıyordu.
İmparatoriçe'nin sarayına döndüğümde beni bulmak için çılgın bir mücadele vardı.
Ernst beni buldukları haberiyle ağlayarak koşarak geldi.
“Yvonne…..hic…hic.”
Ernst şiş gözleri ve kırmızı burnu ile bana doğru geldi ve bana sarıldı.
"Ernst?"
“Seni birden göremedim…..hic hic….Bir şey oldu sandım…..hic hic….”
Ernst'in üzgün bir şekilde ağladığını görünce biraz üzüldüm ve ona sarıldım.
Ernst sırtına birkaç hafif vuruştan sonra ağlamayı yavaş yavaş kesti.
"Ernst neden bir çocuk gibi görünüyor?"
Ernst'i bir çocuk gibi ağlarken gördüğümde, daha önce tanıştığım çocuğun daha olgun ve karaktersiz olduğunu hissettim.
"Düşündüm de, adını sormadım."
İsimsiz çocukla o gün üzerimde derin bir etki bırakmıştı.
O zamandan beri, sık sık onu düşündüm.
Her gülümsediğinde hilal gibi güzelce kıvrılan altın gözleri, yumuşak ve yumuşak sesi, tatlı ve sıcak konuşması…
Görüntü uzun süre kaldı ve kaybolmadı.
Kardeş Richard ile yemek yerken, ders çalışırken ve hatta kılıç kullanırken…….
"Yvonne!"
"Ahhh."
İki gözümü de sıkıca kapattım ve keskin, sağır edici sesle omuzlarımı silktim.
"İşte buradasın, yine kılıcını kuşanıyorsun!"
Karizmatik bir sese sahip olan Gransy Anneanne, ev sahibi dede Günter'in eşiydi.
Üç yıl önce konağa geldiğinde ona “büyükanne” derdim.
Keskin bakışlarından kaçındım ve Richard'ın arkasına saklandım.
Ama büyükannemin dırdırından kaçınamadım.
"Sana giyinip ikinci prensle tanışmanı söylemiştim ama kılıcını böyle sallayarak zamanını boşa harcadın!"
Chernicia ailesinin geleneğini anlamayan büyükanne, kılıç ustalığı öğrendiğim için çok mutsuzdu.
Ernst ile bir geleceğim olması için iyi bir bayan olmamı istedi.
Ama erkek ve kız kardeşlerim gibi kılıç öğrenmeyi severdim.
"Zaman kaybetmek ne demek?"
"Hayır değil."
Benim adıma konuşanlar erkek kardeş Richard ve kız kardeş Helga'ydı.
"Biz Chernicia, Albrecht'in kılıcının gururunu uzun süredir elinde tutan ve cinsiyetten bağımsız olarak kılıç öğrenmiş seçkin bir kılıç ustaları ailesiyiz."
Richard'ın düzgün sesi, Büyükanne'nin gözlerinin yukarı kalkmasına neden oldu.
"Evet, büyükanne. Yvonne, Prens'in karısı olsa bile, yine de Chernicia'nın kızı olacak. Onun kılıç ustalığını öğrenmesini engellememeliyiz.”
Elleri sıcak bir şekilde omuzlarıma dolandı.
Biraz önce büyükannemin önünde gözüm korkmuştu ama şimdi gururla göğsümü kabarttım.
Büyükanne beni görünce dilini şaklattı ve başını sallayarak gitti.
“Her neyse, burası Chernicia………..”
Büyükannenin arkasını izlerken kıkırdadık.
Kardeşlerimin güçlü koruması altındaydım ve Chernicia olduğum için gurur duyuyordum.
***
Ancak, o yılın yazının sonuna doğru.
Büyükannemin emri nedeniyle İmparatoriçe'nin misafiri olarak bir ay kalmak zorunda kaldım.
Ernst ve ben dışarıda bir masada oturup çay içip abur cubur yerken, İmparatorluk Sarayı'nın hizmetkarlarının bize tuhaf bir şekilde memnun baktıklarını hissettim.
Biraz baskı hissederek, aniden İmparatorluk Sarayı'na yaptığım son ziyaretimde tanıştığım, adını bilmediğim bir çocuğu hatırladım.
"Merhaba Ernst. Bu kadar uzun boylu bir çocuk gördün mü?"
"Ha?"
“Koyu kahverengi saçları ve altın rengi gözleri var ama çok güzel…………”
Ernst başını eğdi, ama çabucak, "Hiçbir fikrim yok" diye yanıtladı.
'Gerçekten de, bir sonraki imparator olacak bir Prens, imparatorluk sarayında rastgele bir çocuğun çalıştığını nasıl bilebilir?'
Albrecht'in imparatorluğu koruyan üç büyük ailesi vardı.
Chernicia, nesiller boyu iyi şövalyeler yetiştiren ünlü bir kılıç ustası ailesi.
Mükemmel büyücüler yetiştirmiş olan Ferdinand.
İmparatorluğu inanılmaz ilahi güçleriyle kutsayan Leobrante. Eski İmparatoriçe olan ilk Prens'in doğum annesi Hermelinda, Lord Leobrante'nin gayri meşru kızıydı.
Çocuksuz Leydi Leobrante, kocasının gayri meşru kızını kızı olarak evlat edindi ve onu İmparatoriçe yaptı, ancak ondan çok nefret etti ve kocası öldükten sonra onunla bağlarını kesti.
Siyasi çıkarlar dışında, Leydi Leobrante, İmparatoriçe'nin varlığına dayanamadı.
İmparatoriçe öldükten sonra Ferdinand'ın kızı Margaret onun yerini aldı.
Yeni İmparatoriçe Margaret kısa bir süre sonra bir oğul doğurdu.
Oğlu Ernst'ti. Ernst, Ferdinand ve İmparatoriçe Margaret'in tam desteğiyle büyüdü.
Öte yandan annesinin ailesi Leobrante'nin desteğini alamayan Theodore, uzaktan akraba oldu.
İlk Prens'in durumu, onu çevreleyen kısır söylentiler nedeniyle daha da kötüydü.
Herkes ikinci Prens Ernst'in bir sonraki imparator olacağına ikna olmuştu.
Ağlayan bebek Ernst'in daha sonra büyüyüp imparator olacağına inanmak zordu………….
"Majesteleri, ders çalışma zamanı."
Bir hizmetçi yaklaştı ve Ernst'in çalışma saatini duyurdu.
Ernst, “Gerçekten gitmek istemiyorum” diyen bir bakışla ayağa kalktı.
"Bir yürüyüşe çıkacağım ve sonra eve gideceğim."
"Ya geçen seferki gibi yine kaybolursan?"
Ernst'in endişesine biraz üzüldüm.
“Çünkü en son saklambaç oynayıp ortadan kaybolduğumda, kaybolmadım. Oynamak için tembel olduğum için saklandım.”
Ama açıkçası, Ernst daha yüksek sesle ağlamak zorundaydı, bu yüzden yalan söylemek zorunda kaldım.
“Yalnız yürümek tehlikelidir!”
Sonunda, Ernst'in bana atadığı İmparatoriçe Sarayı'nın hizmetçileriyle yürüyüşe çıkmak zorunda kaldım.
Hizmetçiler beni uzaktan takip ettiler, bu yüzden çok rahatsız olmadı.
Geniş bahçede dolaştım ve çocuğu bahçeden biraz uzakta büyük bir ağacın altında buldum.
"Ha? Sen…..?"
Koyu kahverengi saçlı çocuk ağlamamı duyunca yavaşça başını kaldırdı.
Sonra yüzünü görür görmez yanına koştum.
Çocuk solgundu ve mavi dudakları titriyordu.
"Sen, sen...İyi misin?"
"Ey…"
Gözlerim çocuğunkiyle buluştu ve gülümsedi.
"Merhaba."
Acı çekiyormuş gibi kaşlarını çattı.
“Kakkkkk”
Gözlerimden kaçındı ve kuru bir şekilde öksürdü. Sonra çömeldi ve üşüyen bir insan gibi titredi.
"Neyin var? Hasta mısın?"
"İyiyim. Sadece soğuk, kakkkk. İyi olacağım…..kakkkk”
“Şimdi birbirimizi böyle selamlamanın sırası değil!”
diye bağırdım ve onu ayağa kaldırdım.
"Çabuk doktora git!"
Onu İmparatoriçe Sarayı'na götürmeye çalışırken çocuk kolumdan tuttu.
"Oraya gitmek istemiyorum. İlk Prens'in sarayına gidelim."
Tereddüt ettim ve bir gün kardeşlerimin bana söylediği sözler yine kulaklarımda yankılandı.
[İmparatorluk sarayına gittiğinizde Prens Theodor ile karşılaşmamaya dikkat etmelisiniz]
'Ama bu yanlış söylentiler, değil mi?'
Kardeşlerimin bana aktardıkları, insanlar arasında söylentiydi.
Ve doğrudan ilk Prens'in sarayında çalışan bir tanığım vardı (çocuk Theodore), söylentilerin yanlış olduğunu söyledi.
Çocuğun durumu tereddüt etmem için iyi değildi.
"Tamam, seni rahat edeceğin bir yere götürelim."
Çocuğa destek oldum ve yürümeye başladım. Beni uzaktan takip eden hizmetçiler yaklaştı ve beni durdurdu.
"Leydi Yvonne. Şey…..”
"Neler oluyor?"
“Şey, şey………!”
[color=#f8f9fa]Wuxia World'deki en son Bölümleri okuyun. Sadece Site [/color] Hizmetçiler dudakları titreyerek kıpırdandılar, sonra solgun yüzlerle hızla kaçtılar.
"Sorun nedir, ilk Prens hakkındaki söylentiler yüzünden mi?"
Hizmetçilerin davranışları tuhaftı ama onlara dikkat edecek zamanım yoktu. Çünkü çocuğun nefesi her an duracakmış gibi zayıfladı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
