Morian'ın kafası sert ve soğuk taş zemine çarptı. Dişleri sallandı ve burun kemiği kırıldı. Kız daha sonra mutfak bıçağını savurdu ve Morian'ın boynuna değdirdi.
Boynundaki deri ürkütücü bir his eşliğinde hafifçe yarıldı ve soğuk metal ile insan eti arasından kan damlamaya başladı.
Morian insan anatomisi çalıştığı için, en küçük direncin bile atardamarının kesilmesiyle sonuçlanacağını hemen fark etti.
Korkudan titremeye bile fırsat bulamadan bastırılmıştı.
İmparatorluk Prensi, Morian'ın yanına gitmeden önce platin saçlı kıza şaşırmış bir ifadeyle baktı.
"Dostum, bu beni şaşırttı."
Çocuk biraz şaşırmış bir ifadeyle, yakalanan Necromancer 'Morian' a baktı. Büyücünün titreyen gözleri prens ve kız arasında gidip geliyordu.
İkisi de buz gibi bakışlar taşıyordu.
Morian hızla etrafına bakındı ve yakındaki köylüleri gördü. Necromancer olduğunu öğrendiklerinde gözleri aynı derecede soğudu, hatta öldürme niyetine dair net ipuçları da içeriyorlardı.
Belli ki köylerini tamamen yok ettiği ve hayatlarını mahvettiği için ondan nefret ediyorlardı.
Morian onları erkek prens ya da kızdan çok daha ürkütücü buluyordu. Dişlerini sıktı. Sonunda yakalandı. Bu gidişle kesinlikle ölecekti!
"L-lütfen beni bağışlayın."
Köylüler yaşamasına izin vermeyecekti. Ne de olsa sevdiklerinin ölümüne neden olan suçlu oydu.
Yaşamak istiyorsa İmparatorluk Prensi'ne yalvarmaktan başka seçeneği yoktu. Utanç verici olsa bile, hayatı için yalvarması gerekiyordu.
"’Beni bağışla’ mı? Beni öldürmeye çalışmakla o kadar meşguldün ki... Kazığa oturtulmadan önce işkence görmen bile mutlu olmam için yeterli olmazdı.”
İmparatorluk Prensi hafifçe elini salladı.
Platin saçlı kız bu hareketin ne anlama geldiğini anlamış olmalıydı çünkü prensi korumak istercesine Morian'ın başını daha da sert bir şekilde zemine bastırmaya başladı.
Kafatası sırf fiziksel güçten bile paramparça olabilirmiş gibi hissetti. Böyle bir güç, genç bir kızın küçük ellerinden gelmiş olamazdı.
'Aman Tanrım?! Bu kız da kim? Bu canavarca gücü nereden alıyor…?'
Morian artık bir santim bile kıpırdayamıyordu. Rakiplerinin onu serbest bırakmaya niyetli olmadığı açıktı. Hiç şüphesiz onu Teokratik İmparatorluğa bildireceklerdi. İlgili makamlara, bir suikastçının Kutsal İmparatorun torununa zarar vermeye cüret ettiği bilgisi verilecekti. Geleceğini düşündükten sonra umutsuzluğa kapıldı.
O sıradan bir suçlu değildi ve İmparatorluk Mahkemesi onunla gerçekten ilgilenirse, sadece infazıyla sona ermeyecekti.
"Lütfen... yalvarırım, bırak gideyim."
Prensin dudaklarının köşeleri seğirdi. "Neden yapayım? Onca saçmalıktan sonra sonunda seni yakaladım, yani bunu yapmak için bir nedenim yok. Neden daha önce beni öldürmeye çalışan bir sürtüğü bağışlayayım ki?”
Morian dişlerini gıcırdattı. Hayatta kalmaya ihtiyacı vardı. Bunu yapmak için…
"Beni bırakırsanız size her şeyi anlatırım. Sizi öldürmemi kimin emrettiğini söyleyeceğim. Bunu merak etmiyor musunuz?”
"Beni öldürmek mi?"
İmparatorluk Prensi bu ani açıklama karşısında afallamış gibiydi. Mantıklıydı çünkü bu Prens'in Kutsal İmparator'un halefi olma şansı zaten yoktu. Temelde ailesi tarafından terk edilmişti.
Bu yüzden bir suikast hedefi haline geldiğini öğrenince neden şaşırdığını anlamak zor değildi.
Prens'in ifadesindeki değişiklikleri görünce Morian'ın kalbinde umut yeşermeye başladı. Kartlarını doğru oynarsa, bu saf çocuğu tekrar baştan çıkarabilir ve bu durumdan kurtulabilirdi.
Çocuğu daha önce bir kez baştan çıkardığı için kendine olan güveni artmıştı.
"B-bu doğru. Bana sizi baştan çıkarmamı ve kendinizi öldürmüş gibi göstermemi söylediler..."
"İntihar değil miydi?"
İmparatorluk Prensi şaşırmış görünüyordu, ama ne yazık ki hepsi bu kadardı–bu açıklamalardan kafası karışmış olabilirdi ama onu bırakmaya istekli olduğuna dair hiçbir belirti göstermiyordu.
Bu işe yaramazdı. Onu ikna etmek için yaptıkları yeterli değildi. Çok daha teşvik edici bir şeye ihtiyacı vardı...!
Morian, İmparatorluk Prensi'nin neden sürgüne gönderildiğini hemen hatırladı. Saf ve olgunlaşmamış bir çocuktu, ancak kadınlara olan ilgisi tamamen açıktı. Aptaldı ve baştan çıkarılması son derece kolaydı.
Bu yüzden…
"Benimle ilgileniyordunuz değil mi? Köleniz olabilirim. Vücuduma ne isterseniz yapabilirsiniz…”
…baştan çıkarmaya devam etmeliydi.
Ergenlik dönemindeki bir çocuktu. Sağlıklı ve zarif bir güzellik onu baştan çıkardığında mutlaka tepki gösterecekti.
“…60 yaşındaki bir büyükanneyle ilgilenmiyorum.”
Morian alt dudağını ısırdı. Şu anda yaşlı bir durumdaydı, bu tür bir tepki o kadar da şaşırtıcı değildi. Şu anki görünümüyle kimseyi baştan çıkaramazdı.
O zaman, bunu denemeliydi…!
“Ben... ben kimseye söylemeyeceğim. Daha önce kullandığınız 'büyü'den kimseye bahsetmeyeceğim!"
Bu çocuk zombileri çağırmıştı.
Nasıl yaptığından emin değildi ama Kutsal İmparator'un torununun bir grup zombiyi çağırdığına dair söylentiler ortalıkta dolaşırsa, söz konusu torunu boşverin, Kutsal İmparator bile ateşi hissederdi!
Bu gerçeği onunla pazarlık etmek için kullanırsa...
“Ahh… doğru. Bu sürtük 'onu' gördü değil mi?”
Prensin gözlerindeki bakış daha da soğudu.
Az önce bir şeyler ters gitmişti. Morian'ın söylediklerini geri alması gerekiyordu, aksi takdirde… Aceleyle ağzını açtığı anda kürek sapı ağzına girdi.
Morian'ın titreyen gözleri şimdi prense bakıyordu.
"Şimdi soracağım sorulara hemen cevap vermeni öneririm. Anladıysan bir kez göz kırp," dedi çocuk.
Morian korku dolu gözlerini kırptı.
"Üç ay önce beni ağaca asan sen miydin?”
Gözlerini bir kez kırptı.
O zamanlar İmparatorluk Prensini baştan çıkarıp ormana çekmişti. Aptal prens buna kanmış ve peşinden gitmişti. Tek başına gelen aptal prensi bastırdı ve bir ağaca asarak intihar süsü verdi.
Beklenmedik bir şey olursa diye kalbinin durduğunu bile doğruladı. Ölümünden emin olduktan sonra ayrıldı ama İmparatorluk Prensi bir şekilde hayata döndü.
Paladinler kısa süre sonra çocuğu korumak için ortaya çıktı ve onun kendini asmaya çalıştığını düşündü. Manastırı korumak için bir ay boyunca orada kaldılar ama neyse ki Prens olayla ilgili hiçbir şeyi hatırlamıyordu, böylece Morian şüphelerden uzak kalmayı başardı.
Paladinler gittikten sonra bile, daha fazla şüpheden kaçınmak için sonraki iki ay boyunca gizli kaldı.
Ve tüm bunların sonucu buydu.
İmparatorluk Prensi rahat bir nefes aldı. "Yani olan buydu." Acımasız bir şekilde sırıttı ve bir sonraki soruyu sordu, "Benim ölmemi isteyen kişi, kim olduğunu biliyor musun?"
Morian gözlerini kırpmadan bir süre hareketsiz kaldı.
Tam olarak kim olduğunu bilmiyordu. Ancak bunun yerine parçası olduğu organizasyondan bahsedebilirdi.
İmparator Prensi, aklındakini okumuş gibi küreği biraz kaldırdı. "Oh? O zaman bana ne söylemek istiyorsun?"
Artık ağzı daha az kısıtlandığı için aklından geçenleri söyleyebiliyordu: "Ait olduğum örgüt."
“Adı ne?"
“Kara Düzen. Kutsal İmparatorun yedinci torununu öldürmemi emrettiler.”
Cevap hemen geldi. Aslında çabuk itiraf ettiği için daha da şüpheliydi.
"Bu çok kolay ortaya çıktı. Sana inanmıyorum.”
Morian, "Teokratik İmparatorluk tarafından yakalanıp işkence görmek yerine dürüst olmayı tercih ederim," diye yanıtladı.
Teokratik İmparatorluğun 'Sapkınlık Engizisyoncuları' temelde bir grup insanlık dışı iblisti. Basit bir örgüt tarafından değil, tüm İmparatorluk tarafından destekleniyorlardı.
İnsan fizyolojisi söz konusu olduğunda, ölümün kendisiyle uğraşan Necromancer’lardan daha çok mahrem ve ayrıntılı bilgiye sahiplerdi.
Örneğin maksimum miktarda acı verirken bir insanı nasıl öldürmeyeceğiniz veya maksimum stres yüküne maruz bırakırken kişinin zihnini nasıl mahvetmeyeceğiniz gibi...
Acımasızca vahşi ve kötü işkence yöntemleri, 100 kişiden 99'unun suçlarını itiraf ettirmesiyle ünlüydü.
İstedikleri kesin bilgiyi elde edene kadar işkence ederler ve ardından kurbanın ömrü tükenene kadar katı ve kesin canlı deneyler yapmaya başlarlardı.
Temelde Necromancer'lardan daha kötü iblislerdi. Başka bir deyişle inançlı insanların nasıl davranması gerektiğine tamamen zıt bir gruptu.
"Yani seni bu küçük bilgiyle kurtarmamı mı istiyorsun?"
"Lütfen bırakın gideyim. Size yalvarıyorum. Güvenliğimden emin olduğumda, Kara Düzen hakkında bulabildiğim tüm bilgileri sağlayacağım. Hatta sizi kimin öldürmek istediğini bile rapor edeceğim.”
“Kim buna inanacak kadar aptal olabilir ki?!"
Bu bir yalandı- İmparatorluk Prensi böyle düşünüyordu.
"İsterseniz Ruh Sözleşmesi yapabiliriz. Yani, büyünüzün başkaları tarafından bilinmesi sizin için sıkıntı olur değil mi?”
Ruh Sözleşmesi. Necromancer'ların ruhlarını teminat olarak kullanırken yapabileceği bir tür taahhüttür. Kişi kalan ömrünün belli bir kısmını riske atarak söz verir ve bu söz bozulursa, sözleşme kişinin ruhunun ufacık parçalara ayrılmasını sağlardı.
Artık buruş buruş bir büyükanne görünümünde olan Morian çaresizce yalvardı.
Prens ona baktı ve sanki duygularına katılıyormuş gibi başını salladı. "Doğru, eğer bu ortaya çıkarsa işler benim için can sıkıcı bir hal alacaktır."
“A-Anlıyorsunuz değil mi? Yakında Paladinler bir şeylerin ters gittiğini anlayıp buraya gelecek."
O piçlere yakalanmaktansa kendini öldürmek çok daha iyi olurdu.
“Veee? Bu yüzden yaşamana izin vermek daha tehlikeli değil mi? Üzgünüm ama neden sadece ölmüyorsun?”
Bunu duyunca Morian'ın ifadesi sertleşti.
Genç İmparatorluk Prensi şu anda sırıtıyordu. Dudak köşelerinin kıvrılma şekli kesinlikle tanrıya tapan dindar bir rahibin gülümsemesi değildi. Hayır bu… şeytana ait korkak, adi bir sırıtıştı.
Bu piç, başından beri onun yaşamasına izin vermeyi planlamamıştı!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
