High School DxD Yaşam 5 - Buchou vs Kaichou: İkinci Yarı! - Cilt 5

Bölüm 1
Saji ile kavga etmeye başladıktan birkaç dakika sonra.

O ve ben hala birbirimize yumruk atıyorduk. Nereden bakarsanız bakın, avantaj bendeydi. Saji zaten yıpranmıştı. Koluna doladığı bir ipi kalkan olarak kullanarak kendini savunuyordu ama her saldırıyı dengeleyemiyordu.

Bazen arkasındaki dükkana çarpacak kadar ayakları yerden kesiliyordu. Göğüs göğüse dövüşümüz çoğunlukla eşitti. Ancak, benim saldırı ve savunma noktam karşılaştırılamayacak kadar yükseliyordu. Hala gerçek gücüme ulaşmamıştım ama...

Onu birçok kez yere serdim. Yine de ayağa kalktı. Bunu yaparken bacakları titriyor olsa bile!

Zırhıma yumruklar atıyordu. Saji’nin yumrukları çoktan kırılmıştı. Yumruklarının yaralarını duyabiliyordum ve üzerleri kanla kaplıydı.

Saji bana doğru ateş etmiş olsa da Sekiryuutei’nin aurası onu uzaklaştırdı ve bana bağlanmasına izin vermedi.

Ancak, ilk geldiğinde sağ koluma bağlı olan hat, zırha dönüştüğümde bile çıkmıyordu ve auramla kaç kez üflemeye çalışsam da gitmiyordu! Bu lanet şey nereye bağlıydı?

Belki Xenovia’ya ödünç verdiğim Ascalon onu kesebilirdi ama bunu şimdi söylemenin bir anlamı yoktu. Daha sonra birleştiğimizde kesmek zorunda kalacağım.

Tuhaf olan başka bir şey daha vardı. Zırhımın sağlam olması gerekirken, Saji bana her vurmayı başardığında zihnim ve bedenim sarsılıyor ve yankılanıyordu. Giderek belirginleşiyordu ve aldığım acı bana zırhımın altında kesinlikle şiştiğimi söylüyordu. -Ayrıca kesinlikle hasar alıyordum!

"...Kazanacağım... Bugün seni yeneceğim... Hayallerime doğru ilk adımı atacağım..."

Karşımdaki bu kişi neydi? Kanlı kusmuğunu tükürürken, neydi o?

O anda aklımda Tannin-ossan’ın eğitim sırasında bana söylediği sözler canlandı.

[Çocuk. Dikkatle dinleyin. En korkutucu saldırı "ağır darbe "dir[1].

[Ağır bir darbe mi?]

[Evet, bundan sonra savaşacağınız Derecelendirme Oyunlarında çeşitli duygularla savaşan çeşitli insanlar olacak. Birinin arzusu uğruna, bir hobi uğruna, birinin ailesi uğruna, bir kadın uğruna, zenginlik uğruna ve bir rüya uğruna. Çeşitli düşünceler ve duygular birbirine karışır. Bunların arasında hayatını oyunlara yatırmış insanlar bile var. Bu cehennemi demir kazana katılanlar arasında en çok korkulması gereken bir saldırı vardır. O da "ağır darbe "dir.]

[Bu özel bir son hareket mi? Yoksa bir Kutsal Teçhizat mı? Bir büyü tekniği mi?]

[-Hayır. Çocuk, yumruğunu sık. Orada elinin içinde ne tutuluyor?]

[......Bilmiyorum.]

[Bir şeyle "dolu". Bir rüya ya da bir ruh. Kişinin hayatı o yumruğun içine "konur". Bu her şeyden önce tehlikelidir. Kişinin başka saldırılar hazırlamak için zamanı varsa, bu darbeyle şu ya da bu şekilde bir dereceye kadar başa çıkılabilir. Ancak, sadece bu yeterli değildir. "Ağır darbe" vücudun çekirdeğine ulaşır. Bu etkilidir. Korkutucu derecede etkilidir. Şeytani gücü ve bilimiyle Yeraltı Dünyası’nda bile bu darbenin verdiği zarar net olarak ifade edilemez. Ama bu darbeyi yiyenler anlıyor. Evet, bu kötü diye düşünüyorlar. Bu darbeyi indirebilen bir rakip, açık bir şekilde, gerçekten güçlü bir düşmandır. Onlara karşı asla kolaya kaçmamalısınız. Eğer bir rakip sizden daha düşük seviyede olsa bile bu darbeyi indirebiliyorsa, bu farklı bir hikâyedir. Eğer bu darbeyi alırsanız, savaş durumu tamamen değişecektir. Sizi delip geçer. Ona karşı hangi savunmayı kullanırsanız kullanın, vücudunuzun çekirdeğine ulaşacaktır].

Şimdi anlıyorum, ossan. Saji’nin darbeleri beni delip geçiyordu. Zırhımın içinden geçip vücuduma ulaşıyorlardı!

[Bu ruh. Kutsal Teçhizatında uyuyan "Hapishane Ejderhası" Saji’nin hislerine karşılık mı veriyor?]

Ejderha tipi Kutsal Dişliler korkutucudur, Ddraig. Neler olduğunu anlayamadım!

"Hyoudoooooooooooooooou!"

Zihni ve bedeni bu acımasız gerçeklik yüzünden işkence görse de Saji yumruk atmayı bırakmadı.

Ben de aynı şekilde karşılık verdim ve bir yumruk savaşı başladı.

"Sana bir şey sorayım! Nasıl bir şey!? Efendinizin göğüsleri yumuşak mı!? Lokum gibi oldukları söylentisi doğru mu? Bir kadının vücudu cidden çökmeyen puding gibi midir!?"

Saji’nin kıskançlık ve hasetle yanan gözleri beni çarptı!

Bu fırsatı değerlendirerek misinayı ateşledi, arkamdaki bir banka bağladı ve tüm gücüyle savurdu ama ben kollarımı kavuşturup kendimi korudum. Bank küçük parçalara ayrıldı ve yere saçıldı.

Bu, az önce alamadığım hasara eşitti!

"Göğüslerini ovarken ne düşünüyordun?! Lanet iiiiiiiiiiiiit!"

Bu, rüyasından bahsederken aldığı darbelerden daha şiddetli değil miydi?

Sonra, mobilya mağazasına birkaç hat uzattı ve oradan bir ton büyük mobilya çıkardı ve onları tam başımın üzerine getirirken havada bir yay çizdi! Yani hepsini bu şekilde üzerime indirmeyi mi planlıyor?

Gunn!

Tüm büyük mobilyalar yere düşerken, minimumda tuttuğum bir Ejderha Atışını gökyüzüne doğru ateşledim! Güç ayarı yapmak çok zordu! Bunun gibilerini defalarca ateşleyemezdim!

Doooon!

Kırmızı şeytani gücün dalga patlaması büyük mobilyayı anında sildi, ama-.

Dogoh!

Sırtıma bir darbe aldım! Arkama baktığımda, Saji tek bir çizginin yörüngesini değiştirmiş ve bir şifonyeri bana çarpmıştı! Bana çok büyük bir hasar vermedi ama etkisi tüm vücuduma yayıldı.

Herhangi bir hasar olmasa bile, bu tür bir darbe vücudum için kötüydü! Bu şekilde darbe almaya devam edersem, olumsuz etkiler ortaya çıkmaya başlayacak gibi görünüyor!

"Ben de onları ovmak istiyorum! Onları ovmak istiyorum!"

Buwah! Saji sonunda hayal kırıklığı gözyaşları döküyordu!

"Daha göğüs bile görmedim! Hayatım boyunca meme uçları için ne kadar dua ettiğimi bilemezsin! Ve sen onları istediğin kadar görebiliyorsun!"

Gonn!

Saji’yi yere düşürdüm ama hemen ayağa kalktı! Lanet olsun! Ne savaşçı bir ruhu var!

"Ama, Hyoudou! En çok istediğim şey göğüsler değil! Öğretmen olmak! Öğretmen olmak! Öğretmen olacağım! Öğretmen olamaz mıyım!? Neden bize gülmek zorundasınız!?"

Ve sonra Saji bana bağırdı. Hayır, bunu izleyen birçok insana-.

"Biz hayalimizi alay konusu olmak için açıklamadık...!"

"Gülmüyorum! Hayatını bu şekilde riske atarken sana gülebilmem mümkün değil!"

Onunla yüzleşirken, Saji’ye vurdum! Yetmedi, ben de tekrar vurdum!

Saji’nin yüzü hızla şişmeye başladı ve ağzından kırık dişler ve kan tükürdü.

Yine de Saji ayağa kalktı ve tekrar tekrar benimle yüzleşti. O kadar aptalca dürüsttü.

"Bugün! Geçeceğim! Seni geçeceğim!!"

Saji’nin haykırışı zırhımın içinden kalbime kadar büyük bir gürültüyle yankılandı.

Ondan sonra, ona onlarca darbe indirdim.

"Hyuh...Hyuh..."

Ben farkına varmadan, Saji’nin ağzından çıkan nefes sesleri zayıf gelmeye başladı.

Çoktan sınırına ulaşmış olmalıydı. Ağzında birden fazla kesik olduğu için dudaklarından akan kan durmuyordu. Zaten konuşamayacak noktaya gelmişti.

Yüzü şişmiş ve sol gözü tamamen kapanmıştı.

Vücudu titriyordu ve duruşu da dengesizdi. Bazı parmakları da yanlış yöne doğru bükülmüştü. Öyle bile olsa-. Yine de Saji gözlerinde güçlü bir parıltıyla bana baktı.

"Gel, Saji. Gel! Sajiiiiiiiiiiiiiii! Burada bitmesine izin vermeyeceksin, değil mi!? Bu şekilde bitmesine izin vermeyeceksin, değil mi!? Bizim gibi aptallar için mümkün olmayan şeyleri yapıp hızla ileri koşmayacak mıydın!"

Yavaşça, adım adım ilerledi.

Saji kaçmadı. Saji öne doğru baktı. Bakışlarını benden bir santim bile ayırmadan dümdüz ilerledi.

Şu anki görünüşü benim Anka Evi savaşındaki görünüşüme benziyordu. O zaman kaydedilen videoda da kendimi görmüştüm. Yıpranmış olmama rağmen ilerledim. Rakibime kesinlikle yaklaşmak için.

"Sen de umutsuzca çalıştın, değil mi? Ben de umutsuzca çalıştım."

Saji’den gelen korkunç bir baskı hissediyordum. Onu açıkça geçmem gerekirken, korkunç bir korkuya kapılmıştım.

Vurup dursam bile düşmezdi.

Bu kadar büyük korku duyduğum bir rakip olması...

Hey, Riser Phoenix. Benimle yüzleşirken sen de böyle hissettin, değil mi? Şimdi anlıyorum. Beni sürekli yere sermenin sebebini-.

"Saji, seni yeneceğim."

Saji bükülmüş eliyle bana bir yumruk attı. Görünüşte yavaş bir hızla ileri doğru uzandı, ancak en küçük hareketlerle ondan kaçtım. Orada, ona karşı bir karşı yumruk attım.

Dagan!

"-"

Yumruğum Saji’nin yüzüne mükemmel bir şekilde çarptı. Ayrıca iyi bir geri bildirim hissettim. Bu onun bilincini tamamen kesen bir darbeydi.

Öyle bile olsa-. Öyle bile olsa, Saji iki eliyle sağ kolumu kavradı. O kadar kuvvetliydi ki bırakmadı.

Saji bilincini kaybetmişti. Ama elleri sağ kolumu bırakmadı.

Sonra sağ kolumu tutmaya devam etti, vücudu ışıkla sarılmıştı.

Ortadan kaybolana kadar gözlerimi Saji’den ayıramadım.

Çünkü kafamı çevirirsem tekrar canlanabileceğini hissettim.

[Sona Sitri-sama’nın [Piyonu] emekliye ayrılıyor].

"Koneko-chan."

Zırhımın maskesini kaskıma yerleştirdim ve yüzümü gösterdim.

"Elimi tutabilir misin?"

"...Senpai?"

Zoraki bir gülümsemeyle konuştum.

"İlk defa bir arkadaşımı yere serdim. Bunu anlıyorum. Anlıyorum ama..."

Koneko-chan gülümserken titreyen yumruğumu nazikçe kavradı. Eldivenimin içinden bile hissedebiliyordum.

"Çok havalıydın. Gurur duyulacak bir senpai."

Bu sözler bana ulaşmak için yeterliydi.

Bölüm 2
Saji’yle maçım sona erdiğinde, yakındaki bir otomatın kapağını kırarak açtım ve içinden bir şişe su aldım. Koneko-chan da susuzluğunu giderdi.

Lanet olsun. Vücudumun titremesinden kurtulamıyordum. Bu zırhı giymenin bir etkisi miydi? Elbette, Saji’ye karşı savaşta çok fazla hasar almıştım ama savaşamayacak kadar değildi.

Kısa bir süre önce yapılan bir duyuruya göre, [Şövalyelerimizden] biri ortadan kaldırılmış gibi görünüyordu. Kiba mıydı? Yoksa Xenovia mı? Hangisi olduğunu bilmiyordum. Hangisi hayatta kaldıysa muhtemelen ağır yaralı değildi.

Rakip taraf da birer [At] ve [Kale] kaybetmişti.

Bizim tarafta altı kişi kalmıştı. Diğer tarafta dört kişi vardı. Bu sayılara karşı hala dikkatsiz davranamazdık. Ayrıca bu durumda kalmak için 20 dakikadan az zamanım kalmıştı. Bu işi çabucak halletmeliyiz.

"...Ise-senpai."

Koneko-chan sağ kolumu işaret etti. Doğru, Saji ortadan kaybolmuş olsa da sağ koluma bağlı olan çizgi kaybolmamıştı. Zırhımı etkinleştirdiğimde bile sadece bu hat kaybolmamıştı. Bu hat kesinlikle Sitri üssüne bağlıydı.

Bu ne içindi? Pek iyi bir şeye benzemiyordu ama Saji’yle birlikte ortadan kaybolmadığına göre, bunun için çok düşünmüş ve hissetmiş olmalıydı... Saji, bunun için ne yaptın?

O sırada iletişim cihazlarımız aracılığıyla bizimle irtibata geçildi.

[Saldırı ekibi, duyabiliyor musunuz? Biz de düşman üssüne doğru ilerliyoruz].

Buchou’dan bir mesaj. Anlıyorum, demek Buchou da sonunda hareket etmeye başlamıştı. Açılış ve orta aşamalar bitmişti ve hep birlikte son hamleye doğru ilerliyorduk! Derin bir nefes aldıktan sonra Koneko-chan ile konuştum.

"Hadi gidelim."

Koneko-chan başını salladı ve son belirleyici savaşa doğru ilerledik.


Alışveriş merkezinin ortasında merkezi bir plazaya benzeyen bir yer vardı.

Dairesel bir bankla çevrili bankın ortasında bir saat sütunu vardı. Alışverişten yorulanlar sık sık oraya otururdu. O kadar ilerledikten sonra yürümeyi bıraktım.

Doğal olarak. -Çünkü Sona-kaichou benden önce oradaydı!

"Nasılsınız, Hyoudou Issei-kun, Toujou Koneko-san. Anlıyorum, Sekiryuutei’nin görünüşü bu demek. Sizden gelen korkunç bir güç dalgası hissediyorum. Herkesin bunu tehlikeli bulması gayet doğal."

Sakin ve soğukkanlı bir tonda konuştu.

Kaichou’nun etrafı bir bariyerle çevriliydi. Bariyeri oluşturanlar öğrenci konseyinin iki [Piskopos] üyesiydi. Ve sağ koluma bağlı olan hat [Piskoposlardan] birine mi bağlıydı?

Olamaz, planları gücümü [Bishop] aracılığıyla bariyere yönlendirmek miydi? Sekiryuutei’nin gücünün bariyere akıtılması kötü bir şeydi!

Kiba ya da Xenovia bize katılırsa, onu kutsal bir kılıçla kesip geçebiliriz.

Çok geçmeden, öğrenci konseyinin başkan yardımcısı Shinra-senpai ortaya çıktı. Bu kız da çok güzeldi! Üstelik şaşırtıcı derecede göz alıcı bir vücuda sahipti!

Peşinden koşan Kiba, geldiğimiz yönün tersinden belirdi. -Yani öldürülen kişi Xenovia’ydı, ha?

"...Sona, oldukça cesursun. Tam merkeze geldin."

Buchou’nun sesi! Arkama baktığımda Buchou’nun da buraya geldiğini gördüm.

"[Kral] sen de şahsen hareket etmedin mi Rias?"

"Evet, her halükarda son aşamaya ulaştığımıza göre. Yine de beklediğimden oldukça farklı bir şekilde sonuçlanmış gibi görünüyor..."

Buchou sert bir ifade takındı. Elbette planın amacı Kiba ve Xenovia’nın Kaichou’yu alt etmesiydi. Bunun için benim yem olmam gerekiyordu ama... Bizi tamamen okumuş gibi görünüyordu!

Kaichou bizden bir adım daha mı yüksekti? Hayır, ben Buchou’ya inandım!

-.

Birden bilincim uzaklaştı... A-re......A-rere?

Yerimde sendeledim... A-rere? Zihnimin bulanıklığı yavaş yavaş güçleniyordu...?

Sonunda durduğum yerde dizlerimin üzerine çöktüm.

"...Ise?"

Buchou bendeki değişikliği fark etti ve Asia iyileştirici Kutsal Teçhizatını üzerimde etkinleştirdi. Soluk yeşil bir renk yayarken, vücudumu yumuşak bir ışıkla sardı, -acı kayboldu ama bilincimin uzaklığı gitmedi!

Buchou [Anka Gözyaşlarını] çıkarmayı denedi ama durdu. Eğer bir şey Asia’nın Kutsal Teçhizatı tarafından tamamen iyileştirilemiyorsa, gözyaşlarının da çok az etkisi olacağına karar verdi.

Diğer tüm grup üyeleri bendeki değişikliği fark etmiş ve şaşkınlık içinde kalmışlardı. Aralarında sadece Kaichou küçük bir tebessüm ediyordu.

"Ne Asia-san’ın Kutsal Teçhizatı ne de [Anka Gözyaşları] herhangi bir etkiye sahip olmayacak. Rias, Riser ile savaşın nasıl bittiğine dair video kayıtlarını gördüm. Oradan anladığım, Hyoudou-kun’un savaşta pes etmeyen, korkutucu bir çocuk olduğuydu. Yoldaşları için, kendisi için ve her şeyden önce Rias için-"

Kaichou devam etti.

"Onu sadece hasar vererek yenemeyebiliriz. Onu kaç kez yere serersek serelim, tekrar ayağa kalkacaktır. Bizim için sizin sözde "cesaretiniz ve ruhunuz" Sekiryuutei’nin gücü kadar şaşırtıcı. Evet, pes etmez ve ayakta kalmaya devam ederseniz, düşmanınızı eninde sonunda yeneceğinize inanıyorsunuz. Bu irade gücü doğrudan Sekiryuutei’nin gücüne bağlanır ve sizin gücünüzü de birkaç kat artırır. Bu Hyoudou-kun için en büyük silahtır."

Çünkü cesaret ve ruh benim tek kurtarıcı özelliğim.

"Bu yüzden sizi farklı bir yöntemle yenmekten başka seçeneğimiz yoktu."

Piskoposlardan biri tarafından tutulan bir çantadan bir paket çıkarıldı.

Paketin içi kırmızıydı. Kan gibi. Hat pakete bağlıydı ve - bu olamazdı, paketin içinde... Kaichou paketin içindekileri doğruladı.

"-Bu senin kanın. Sen reenkarne olmuş bir şeytansın ve özünde bir insansın. Bir insanın vücudunda dolaşan kanın yarısını kaybetmesi ölümcüldür. Bunu biliyorsun, değil mi? Derecelendirme Oyunu’nun kuralı. Bir şeytan oyun sırasında savaşamayacak noktaya geldiğinde, zorla revire götürülür."

-Saji! Sen! Başından beri hedeflediğin şey buydu!

Gakun! Birden vücudumdaki tüm gücü kaybettim!

Hyuh!

Kiba kutsal şeytani hançerini fırlattı ve bana bağlı olan hattı kesti, ama-. Kesilen hattan yere kırmızı kan aktı. Ah, yani kanım hattan çekildi.

"Artık çok geç. Tıbbi odaya nakledilmek için yeterince kan kaybettiniz bile."

Bunlar Kaichou’nun soğuk sözleriydi!

"-Sona. Sen-!"

Buchou bana doğru koştu. Yüz ifadesi sabırsızlıkla sarılmıştı.

Buchou ve biz tamamen alt edilmiştik.

"Doğru, Hyoudou-kun’un kanını azar azar emmek için Saji’nin Kutsal Teçhizatını kullandım. -Ta ki tehlikeli bir duruma girene kadar. Asıl yeteneği hedefin enerjisini emmek olan bir Kutsal Teçhizatı hedefin kanını emmek için sürekli olarak kullanabilmek için ciddi bir eğitim ve hassas kontrol gerekiyordu. Ama Saji bunu başardı."

Bu yüzden o durumdayken bile bana vurmaya devam etti, sadece cesareti ve ruhu yüzünden değil, aynı zamanda zaman kazanmak için! Kanımı sadece azar azar emebildiği için, daha fazla zaman kazanmak için kendi bedenini feda etti!

Benden kaçarak zaman kazanabilirdi ama bunun yerine benimle yüz yüze geldi. -Saji! Sen!

-Yani her şey beni yüz yüze dövmek içindi!

"Hyoudou-kun. Emekli olmaya çok yakınsın. Artık sadece bir ya da iki saldırı yapabiliyor olmalısın. Sebebi kan kaybı. Zırhın sağlam. Saldırı gücün harika. Ancak, seni yenmenin yollarını araştırdığımda, birçok yol buldum. Sizi fiziksel olarak yenemesek bile, oyun kuralları sizi savaşamaz olarak kabul edecektir."

Artık ayağa kalkacak gücüm kalmamıştı. Tamamen kaybetmiştim.

Demek böyle bir yöntem varmış... Demek Kaichou’nun planları bizimkilerden daha üstünmüş! Kaichou Buchou’yu sorguladı.

"Rias, bu savaş için neye bahse girmeye hazırsın? Hayatımı riske atmaya hazırım. Benim hayalim çok zor bir hayal. Engelleri tek tek yok etmezsem, çözüm yolunu açamam."

Kaichou Buchou’nun tam önünden onunla konuştu!

"Rias, gururunu ve tahminlerini yok edeceğim."

Kaichou’nun sözleri üzerine Buchou’nun yüzünde sanki acı bir böcek yemiş gibi ekşi bir ifade belirdi. Tamamen mahcup olmuş olmalıydı! Kesinlikle, Buchou bu savaşta avantajlıydı. Avantaj o kadar büyük görünüyordu ki, bizim kazanmamız çok doğaldı.

O durumdayken, bu gerçekleşmişti. Buchou kendisine karşı önlemler almış bir düşman tarafından basitçe mağlup edilirse, tahmini de buna bağlı olarak düşecekti! Kaichou da bunu hedeflemişti!

Sona Sitri! Nereye kadar hesapladın!

Kaichou’nun bakışları bana kaydı.

"Saji-. Her zaman seni geçeceğini söylüyordu. Saji için sen bir dost, bir arkadaş ve geçmek istediği bir rakipsin."

-.

Kaichou’nun sözleri beni tatmin etti. Saji’nin benimle yüzleşirkenki savaşçı ruhu ve istekleri. Bunlar açıkça yüksek yoğunluktaydı.

Başından beri beni hedef alıyordu.

"Ancak, senin içinde efsanevi bir ejderha var. Sadece bu yüzden bile sana karşı aşağılık kompleksine kapıldı. O çocuğa böyle bir şey için ağlarken de savaşabileceğini anlatmak istedim. Ve bu ona iletildi. Saji yıprandığında bile çizgi kaybolmadı. O kadar yoğun duygularla doldurdu. Yakında bu savaş alanından kaybolmak üzere olan sana şunu söyleyeceğim. Sen nasıl sadece zirveyi hedefliyorsan, Saji de seni yenme hedefine doğru koşuyordu. -Hayalleri olan ve ciddiyetle yaşayan tek [Piyon] sen değilsin! Seni yenen kişi Saji Genshirou’ydu!"

-Bugün! Geçeceğim! Seni geçeceğim!!

Zihnimde Saji’nin sözlerini hatırladım.

Saji. Yani sen... beni yenmek için eğitim aldın!

...Lanet olsun. Saji. Saji. İnanılmazsın. Sana vurmaya devam ettiğimde bile sadece beni yenmeyi düşündün. Beni doğrudan yenemesen bile, sadece bir çizik bırakırsan yoldaşlarının beni yenebileceğine inandın.

Ama endişelenmene gerek yoktu. Görünüşe göre sadece senin saldırınla battım.

Ancak, yeni özel tekniğimi göstermeden ortadan kaybolmak istemiyorum!

Son gücümü topladım ve ayağa kalktım! Sadece biraz uzağa adım attım. Orada bulunan herkesin, hem Gremory’nin hem de Sitri’nin yakalandığı bir yerde durdum!

Eğer düşeceksem, biraz yaramazlık yaptıktan sonra düşmek istiyorum! İki elimi önüme koydum ve gözümü Buchou’nun göğüslerine diktim!

"Emekli olmadan önce... Sanırım dünyevi arzularımı yerine getirdikten sonra ortadan kaybolacağım..."

Doğru, her halükarda ortadan kaybolacaktım. Bu durumda, son anlarımda sahip olduğum her şeyi ortaya çıkarabilir ve sonra gidebilirdim! İçimde kalan tüm gücü beynime akıttım. Flaş, sanrılarım!!

Son auram tüm bedenimi sardı! Güce yoğunlaşmamıştı! Kafamın içinde yoğunlaşmıştı!

"Kalk, şehvetim! Serbest bırak, dünyevi arzularımı!"

Sekiryuutei’nin gücünü kullanarak bir kez daha daha yükseğe nişan aldım! Biraz daha dayan, bedenim! Az önceki beni aşacağım! Bu, nasıl kullanıldığına bağlı olarak rakipsiz bir teknik olacak!

"Yayılın, hayallerimin dünyası!"

Anında, merkezinde benim olduğum gizemli bir alan genişledi ve açıldı. Bunu tenlerinde hisseden hem Gremory hem de Sitri gruplarının dişileri vücutlarını korudu ve örttü.

Ancak, lütfen rahat olun. Yeni özel tekniğim doğrudan hasar vermiyor. Gösterişi Dress Break ile kıyaslanamaz.

Sonra, Buchou’nun göğüslerine bir ses gönderdim.

"Lütfen sesini duymama izin ver!"

[Ise, iyi misin...? Eğer böyle garip bir şey yaparsan, sağlığın etkilenir...]

Göğüslerinden sevimli bir ses duydum.

Anlıyorum, anlıyorum. Fufufufu. Onu duyabiliyorum. Duyabiliyorum! Mükemmel!

"Buchou, şu anda benim için endişeleniyorsun, değil mi? Garip bir şey yaparak vücuduma zarar vereceğimden..."

Sözlerim üzerine Buchou’nun yüzünde şaşkın bir ifade belirdi.

"Ise! Bunu nereden biliyorsun...?"

Sonra Kaichou’nun göğüslerini sorguladım.

"Şu anda ne düşünüyorsun?"

[İnsanların kalplerinin sesini duymak için bir teknik geliştirmiş olabilir mi☆? Sona, bu rahatsız edici☆]

Anlıyorum, Sona-kaichou’nun göğüsleri bu sonuca varmış.

Göğüslerin karakteri her zaman sahipleriyle aynı değildi. Buchou’nun göğüsleri küçük bir kız gibi ses çıkarıyordu. Kaichou’nun göğüsleri ise ablası Serafall Leviathan’a benziyordu.

"Sona-kaichou, yeni özel tekniğimin insanların kalplerinden gelen sesleri duymamı sağlayabileceğini düşünmüştünüz, değil mi?"

Kaichou itirafım karşısında ciddi bir şaşkınlık yaşadı.

"Fufufu, bu o değil. Yakın ama bu değil. Ben onu duymak istedim. Sandıkların sesini! Hayır! Hayır! Göğüslerin sesi!"

Bir poz alarak, yeni özel tekniğimin adını muhteşem bir şekilde söyledim!

"Yeni tekniğim, [Meme Çevirisi(Pailingual)]! Yeni tekniğim sadece kadınların göğüslerinin sesini duymamı sağlıyor! ...Haa, haa. Onlara soru sorduğumda, göğüsler yalan söylemeden cevabı sadece bana söylüyor! ...Haa, haa. Bu, rakibimin kalbini anlamamı sağlayan en güçlü teknik! Ugh, yeterince kanım yok..."

Karar vermiştim! Çoktan kararımı vermiştim! Yeterince kanım olmadığı için başım dönerken ölebilirdim ama tatmin olmuştum! Sadece benim duyabildiğim sesler! Onları duymak istiyordum!

Dağda inzivaya çekildiğimde cinsel arzularım da reddedildi. Sonuç olarak, bunalmış hissettiğim noktaya kadar göğüslere özlem duydum.

-Onları görmek istiyorum.

Ama dağda hiç porno kitap bile yoktu. Tabii ki orada kadın da yoktu, sadece kocaman bir ejderha vardı.

Hayatta kalma mücadelesi verirken her gün ejderha tarafından kovalanıyordum. Hayatının hassas bir döneminde olan bir modern zaman çocuğu olarak böyle bir ortama giderek bana ne oldu?

Kızlarla konuşma ve buluşma isteğinden başlayarak, sonuçta erotik bir ruh haline yakın bir şey aradım.

Eğitim için dağlarda inzivaya çekilen ve aydınlanmaya yol açan zihin durumunun peşinden giden ünlü rahipleri biliyordum. Onlar dünyevi arzuları terk eden bir durumla karşı karşıyaydılar, peki ya ben tersini yaptığımda ve sadece dünyevi arzuların peşinde koşarken eğitime girdiğimde ne oldu?

-Kalbim erotik şeyleri ve onların kaynağını aramaya başladı.

Dağda geceler. Kendimi büyük yapraklara sararken gökyüzüne baktım ve durmadan göğüsleri düşündüm.

Bazen Zen arabuluculuk duruşunda da oturdum. Hatta bir şelalenin altında doğal bir halde oturdum, kafam sadece dünyevi arzularla doluydu.

Onları ovmak istiyorum. Dokunmak. İçime çekmek. Dürtmek. Aralarına girmek.

Günlerce çeşitli şeyler düşündükten sonra aniden bir şeyin farkına vardım.

-Göğüslerle konuşmak istiyorum.

Memelere karşı duyduğum derin minnettarlığı ve kutsamayı fark ettiğimde, memelerle konuşmak istedim. Göğüsler ne düşünüyor ve ne söylüyordu? Bilmek istedim.

O zamanlar, güç eksikliğimle bu düşünce ve duygulara ulaşamazdım, ancak Sekiryuutei’nin gücüyle olasılıklar çoğaldı! Ve sonunda, tamamladım!

"Hey! Oradaki [Bishop] onee-san’ın göğüsleri, ne düşünüyorsun!"

"Hayır, dinleme!"

Piskopos Onee-san vücudunda bir tehlike hissetti ve göğüslerini kapattı, ama çok yavaştı!

[Kiba-kyun! Kiba-kyun ile aynı savaş alanında durduğum için çok mutluyum!]

"Bu da ne böyle!? Popüler olan sadece Kiba! Diğer [Bishop] onee-san’ın göğüsleri, ne düşünüyorsun!?"

Bakışlarımı ona doğru çevirmemle birlikte, rakibim başını dizlerinin arasına alarak çömeldi!

"Lütfen kes şunu! Bu iğrenç bir şey!"

[Hyoudou korkutucu...Bu kadar güçlü görünen bir zırhı olmasına rağmen, neden onu sadece sıradan bir sapık olarak görebiliyorum...?]

...... Arka arkaya yediğim bu iki darbenin sonucunda olduğum yere yığıldım. Uu, yani vücudum da sınırlarına dayanmıştı...

Lanet olsun! Demek duyulmaması gereken şeyler de varmış! Demek böyleymiş!

Birden etrafıma baktığımda herkesin gözleri seğiriyordu.

...A-re? Hey, neden hepiniz benim bu en güçlü tekniğime şaşırmadınız!

Kaichou’nun gözleri seğirdi ve Buchou bir elini alnına götürüp iç çekti.

"Rias... Bu biraz..."

"Özür dilerim..."

"Bunun korkutucu bir teknik olduğunu düşünüyorum, ancak bu mahremiyet ihlaliyle, dişi şeytanlar artık onunla savaşmayacak mı?"

"Evet, artık çok dikkatli olmamız gerekecek..."

A-rerere!? Bu tepkiler de neyin nesi!? Bence kesinlikle faydalı bir yetenek! Aksine, böyle, sanki ben-.

"...gerçek bir sapık!"

[Sen bir sapıksın!]

Hem Gremory hem de Sitri taraflarından tam teşekküllü bir tsukkomi aldım!

"-"

Nutkum tutuldu! İmkânsız... Kulağımda herkesin göğsünün sesini duydum.

Bakın! Bu teknik mükemmeldi, bakın!

"Asya’nın göğüsleri, şu anda ne düşünüyorsun!?"

[Aptal Ise, yaralıyken nasıl böyle bir şey yaparsın! B-Ama, seni kesinlikle iyileştireceğim!]

Ah, ne şey ama. Demek Asya’nın göğüsleri tsundere[2]!

Yani göğüsler hedefin ne düşündüğünü bu şekilde mi ifade ediyordu!?

"...Daha önce havalı olmana rağmen... İffetsiz Sekiryuutei. En kötüsü."

Au! Koneko-chan’ın sert sözleri!

Ugh! ...Bu hiç iyi değil. Baş dönmesi bilincim sınırdaydı. Yeterince kanım yoktu...

...Tamam, o zaman en azından Kaichou’nun stratejisini sonunda okuyacağım.

"Kaichou’nun göğüsleri-san! Lütfen bana şimdi ne tür bir strateji kullanmayı planladığınızı söyleyin!"

[İki [Piskopos] tarafından yapılan bu özel bariyer bir tuzaktır☆. Bariyerin içine sadece benim ruhum yerleştirildi ve bedenim sadece holografik bir görüntü☆. Ruhum buraya geldiğinden beri, bedenimin varlığını yok etmek ve auramın bariyerin içindeymiş gibi görünmesini sağlamak mümkün☆. Gerçek bedenim çatıda. Bu, bariyerin içindeki bana saldırmanızı sağlamak ve sizi biraz da olsa zayıflatmak için bir strateji].

Görüyorum, görüyorum. Yani bu sadece bir görüntü. Ama buraya sadece onun ruhu gelmişti.

Her halükarda, Kaichou’nun göğüslerinin ne söylediğini herkese anlattım,

"Millet, o bariyerdeki Kaichou... bir yem. O sadece bariyerin içindeki iki [Piskopos] tarafından yaratılan holografik bir görüntü... Stratejileri bizi boş yere bariyere saldırtmak ve bizi biraz da olsa zayıflatmak... Gerçek Kaichou çatıda! Görünüşe göre sadece ruhu holograma taşınmış... Koneko-chan’ın düşman tespitinin çatıdaki Kaichou’yu bulamamasının nedeni de bu. Ama ruhu buraya geldiği için Pailingual da çalıştı ve holografik göğüsleri duymamı sağladı, öyle mi...?"

Tam da bunu ilettikten sonra yere yığıldım.

"Ise-san!"

Asia bana doğru koşmaya çalıştı ama Kaichou’nun [Kraliçesi] onun bana gitmesine izin vermedi.

Asia daha sonra olduğu yerde dua eder gibi bir duruş sergiledi ve vücudu belli belirsiz parlamaya başlayarak çevresine yayılmaya çalıştı. Bu, Asya’nın iyileştirme yeteneğinin alan genişlemesi miydi? Bu onun eğitiminin meyveleriydi!

Bu noktada iyileşmenin benim üzerimde herhangi bir etkisi olmayacağını anlaması gerekirdi. Yine de doğal nezaketi benim için endişelenmesine neden oldu. Asia, sen gerçekten iyi bir çocuksun. Tsundere göğüslerinle de eşsizsin!

"Ben de bunu bekliyordum!"

Piskoposlardan biri Kaichou’nun holografik görüntüsünü çözdü. Hem bariyer hem de Kaichou’nun hologramı kayboldu, ancak karşı taraftaki [Piskopos] buna aldırış etmeden Asya’nın şifa alanına ayak bastı.

"Tersine!"

Don! Soluk yeşil ışık anında değişti ve yerine kırmızı ve tehlikeli bir şey yaydı.

"-Ah."

O anda Asya’nın vücudu parladı ve ortadan kayboldu...!?

"...İyileştirmenin tersi hasardır... Argento-san’ın iyileştirme yeteneği muazzam... Eğer bu tersine çevrilirse..."

Asia’nın iyileşme alanına giren karşıt [Piskopos] kan kusarken bile yüzünde memnun bir ifade vardı. Ne! Ne olmuştu!?

"...Gremory’nin şifacısı Kaichou’yu yendim..."

Kaichou’nun [Fili] daha sonra Asya ile aynı anda ortadan kayboldu.

...Lanet olsun. Asya’yı aldılar... Ben de...

Vücudum ışıkla sarılmıştı. Zaten işim bitmişti... Düşman üssüne girerek [Kraliçe]’ye terfi etmek istiyordum... Bunu bile yapamadan kaybetmek... acınacak bir durumdu!

Ancak, [Pailingual] kullanabilmekten memnun kaldım...

...Saji. I-.

[Rias Gremory-sama’nın [Fili] çekiliyor].

[Sona Sitri-sama’nın [Fili] geri çekiliyor].

[Rias Gremory-sama’nın [Piyonu] emekli oluyor].


Çevirmen notları ve referanslar
↑ Burada kullanılan asıl terim "こもった一撃" olup, temelde "ağır/(bir şeyle) dolu darbe" anlamına gelmektedir. Bu gerçekten garip bir ifade olduğundan, bunun yerine daha kolay anlaşılan "ağır darbe "yi koydum.
↑ Çoğu insanın bu terimi zaten bildiğini düşünsem de, "tsundere" temelde "keskin/sathing" ve "sevgi dolu" kelimelerinin birleşimidir, başka bir deyişle yüzeyde kaba ve soğuk olan ancak zaman zaman gerçek aşk duygularını gösteren biri.