Bölüm 3417: Araf mı Cennet mi? V


Araf Toprakları’na gelmeyi başaran tüm Varlıklar’ın Kendiler’ine özgü özellikleri vardı.


Bazılar’ı eskiden güçlü Varoluşlar’dı bazıları ise buraya geldikten sonra Mizaçlar’ında ve Güçler’inde pek bir değişiklik yaşamamıştı. 


Ancak burada yeterince uzun süre hayatta kalanlar, bir tuhaflık veya norm dışı bir şeyle karşılaştıklarında, O’nunla uğraşmayacaklarını biliyorlardı!


Bu yüzden, yoluna çıkan herkesi öldürmüş ya da ağır yaralamış Kanlı bir Kadın tarafından tutulan eski Savaş Lordu Maxus’un Başı’nı gördüklerinde, ondan uzak durmuşlardı. 


Özellikle de, Yerleşim’e getirdiği Adam’dan ve Göz Kamaştırıcı çizgilerle dolu devasa ve karmaşık bir Yüzüğ’ü zahmetsizce taşıyan Kadın’dan uzak durmuşlardı. 


Yerleşim Yeri’ne girdiklerinde Noah, yüksek sesle ve emir verircesine seslenirken, yakındaki birkaç Yüz Varlığ’a ve uzaktaki kargaşayı duyanlara baktı. "Yeni Liderlik geldi, Bayanlar ve Baylar. Gördüğünüz gibi Savaş Lordu Maxus’tan bile daha Güçlüler. Normal şekilde ilerleyin ve bu Yerleşim, bir Ejderha geçse bile ulaşılamayacak bir yer olacak. Generalim’in yakın gelecekte nerede çalışacağınız konusunda hepinizle görüşmesini bekleyin."


...!


Ses’i muazzam bir Güç ve Ağırlık taşıyordu, çünkü bu Yerleşim’deki Sayılar’ı kullanarak, burada bile büyük girişimlere başlamayı planlıyordu!


İlk olarak, güvenliğini ve hayatta kalmasını garanti altına almak.


Ardından, burada işe yaramadığı düşünülen, ancak İnfıniverse Megalos Tohum’u aracılığıyla buradan başarıyla çıkarabilirse, anlaşılmaz şeyleri anlamak ve elde etmek...


Ulaştığ’ı en yakın Yerleşim’in derinliklerine inip, Kendi’ne bir Alan açmaya başladığında, Gözler’i Hırs’la parlıyordu.


O yerleşirken, Ruination Savaş Lordu Maxus’un eskiden kaldığı merkezi Müstahkem Bölge’yi güvence altına aldı ve hemen birkaç düzine Yerleşimci’ye Yerleşim çevresindeki Ölü Gri Ağaçlar’ı kesip, taşımaları için onu takip etmelerini emretti.


Söyleneni çabucak yaptılar ve kısa bir süre içinde, Ahşap Duvarlar’la çevrili kapalı bir Alan Toprağ’a gömüldü - Ruination, bu Duvar’ı parçalamak ve her tarafına gömmek için Kendi’ni hareket ettirdi!


İçeride olup, bitenler meraklı Gözler tarafından gözlemlenemiyordu.


Böyle bir noktada, İnfıniverse Blancverse Âyet’inin Loş Halkası’nı ve İnfıniverse Megalos Tohumu’nu Gri Toprağ’a yerleştirmişti ve şimdi önünde çok fazla şeyi temsil eden bu Karmaşık Halka’yı gözlemliyordu!


Bağlantı nasıl gidiyor?"


Noah, üzerindeki Kan’ı yıkamak için Su bulduktan sonra hafifçe sordu, birkaç hayvan Ruination tarafından alınıp, getirildiği ve Noah şu anda Onlar’ı pişirdiği için yan taraftan Ateş’in cızırtısı duyuluyordu.


Ruination’ın kendisi de şimdilik Angarya işleri yapmaya devam etmek üzere gönderilmişti - Yerleşim’e girişlerinden kaynaklanabilecek olası bir Kaos’u dengelemek ve hayvan yetiştirme veya çiftçilik İşlemler’inin aksamamasını sağlamak!


Infiniverse cevap verirken, Eller’ini devasa Infiniverse Megalos Tohumu’nun üzerine koyarken, Infiniverse ve Noah bu alanda yalnız kalmıştı. 


"Bu inanılmaz; İleri geri çok fazla şey gönderemeyecek olsak da, burada ve başka bir yerde var olan Infiniverse Megalos Tohumu’nun basit Konsept’i aracılığıyla olası bir kanal oluşuyor. Burada belirli bir Alan’da O’nun içinde var olan şey... Teorik olarak başka bir yerde aynı Çoğaltılmış Alan’da da elde edilebilir. Megalos Ynnere’deki bir başka Ben’in şu anda Ozymandias’la yaptığı da bu."


...!


Konuşurken, Kendi Boyut’unun beş katı büyüklüğündeki İnfıniverse Megalos Tohumuna doğru yürüdü, Aletheian Cennetler’iyle çevrili hafif Loş Extremity Damarı’nın tabanına vardıklarında, Vücud’u Boşluklar’dan içeri girdi.


Extremity Damarı’nın tabanında, Çok Renkli Canlı Işık’tan oluşan Küçük bir Havuz oluşuyor ve yavaşça Genişliyor’du!


"Buradaki küçük su Havuz’u geçit olabilir. Omniverse X-999’daki İnfıniverse Megalos Tohumu’nun küçük bir kısmının, çok sayıda Karanlık Madde Çekirdeği’ni yuttuktan sonra, şu anda bir Omniverse uzunluğuna ulaşmasına eşdeğerdir. Ve yine de burada sadece bu Küçük Havuz oluşmuştur. Bu havuza yerleştirilen bir şeyin teorik olarak diğer havuza da yansıması gerekir, ancak dışarı gönderilebilecek şeylerin Dokuma’sı ve Yapı’sı Akıl Almaz Derece’de azdır. Hayatsız bir şey mümkün, küçük bir şey mümkün, bilinçli bir şey mümkün değil, çok büyük bir şey mümkün değil... Şu anda çok fazla kısıtlama var ve gelecekte buradan ayrılmanıza izin verecek şekilde yükseltip, yükseltemeyeceğimiz bile tartışmalı, Usta."


...!


Bakışlar’ı ve Sözler’i, İlerlemeler’inde bile bir umutsuzluk duygusu taşıyordu!


"Erişebildiğimiz Karmaşıklık çok az. Bu süreci başka bir Karmaşıklık patlamasıyla hızlandırabiliriz, ancak Ozymandias daha fazla Tüzük Kesse veya Yolu’na Öncülük etse bile, Karmaşıklık Miktar’ı yine de bu yer hakkındaki tek gerçeği değiştirmeye yetmeyebilir - içeri giren Hiç Kimse’nin Fışarı çıkamayacağı."


"..."


İnfıniverse’nin Durum’u, Noah’ın güvenliği ve bu yerden Olası çıkışıyla ilgili olarak gerçekten çok fazla etkilenmişti.


Noah, tüm bu Olanlar karşısında bile gülümsedi.


"Sorun değil. Her seferinde bir adım atacağız ve neler değişeceğini göreceğiz. Test etmek için şimdiden uygun mu?"


Noah, büyük beklentilerle doluydu.


Bu İnanılmaz Derece’de korkunç durumu gerçekten tersine çevirebilirlerse...


"Evet, Efendim, küçük bir şey."


Küçük bir şey.


Noah, bu muhafazanın etrafına bakarken, Gözler’i kasıtlı olarak geride bırakılmış bir Savaş Lordu’nun Başsız Bedeni’ne takılmıştı. 


"Hadi deneyelim... Kan, Neden Olmasın?" ...!


Savaş Lordu Maxus’un Cesed’i öne çıkarıldı, bu Varlığ’ın birikmiş ve kurumuş Kan’ı Noah tarafından küçük Miktarlar’da toplandı ve İnfıniverse’ye verildi.


"Belki de bundan önce bir Varoluş’u Koparan Varoluş ya da bir Öncü idi, kim bilir? Geldiğimiz bu yerin gerçekten bir Araf mı yoksa bizim için bir Cennet’e mi dönüşebileceğini test edelim!"


Bunu şimdiden hayal edebiliyordu.


Eğer gerçekten bir şeyleri ileri ve geri taşıyabilselerdi.


Buradaki Varlıklar burada bir Öncü’yü doğrularken, O’nun Kanı’nı geri gönderemezler miydi? Eğer Ozymandias bir Öncü’nün Kanı’nı elde edip, daha fazla Varoluş Kaynağı’nı Keser’se...