Soğuk ve yeni gelen Varoluş Efendi’si, Güç ve ihtişamın ışığıyla duruyordu; Dokumalar’ı çoktan etrafa yayılmaya başlamıştı.
“Ben, Efendi Etheopa,“ dedi keskin bir sesle, sesi düz ve kesin. “Kader’in Efendi’si ve bu Güneş Katmanlar’ının Mimarlar’ından biri.“
Hava titredi.
Noah gözünü kırpmadı.
Ölen Yıldızlar kadar soğuk gözlerini değerlendirilen bir Defter gibi üzerinde gezdirdi.
“Normal şartlar altında,“ diye devam etti, “Sana şartlar sunulurdu. Senin... Ayrıcalığına uygun bir tazminat.“
Varoluşsal Boyutsal Kader Kafesler’i vızıldarken, vücudunu sıkıca saran altın Dokumalar’da zayıf bir nabız titremişti.
“Nadir ve neredeyse hiç gözlemlenmemiş bir Bağlanmamış Yaşayan Paradoks olarak, Örtülü Güneş Katmanlar’ına sağlayabileceğin yardım karşılığında, Varoluş Usta’sı ile eşdeğer bir onurlandırılacaksın.“
Bir başka duraklama.
Sonra...
“Ama bunlar normal koşullar değil.“
Noah hiçbir şey söylemedi, Örtülü Kıvrımlar’ı rüzgarsız ortamda fısıldıyordu.
“Zor durumdayız,“ diye itiraf etti Etheopa, aksi takdirde mükemmel olan duruşunda bir tahriş belirmişti. “Yani, ilerledikçe sana bilgi verilecek.“
Elini kaldırdı.
Vücudunun etrafındaki altın Kader Kafesler’i çiçek açtı, yakıcı bir parlaklıkla dışa doğru yayıldı ve her birini, Bilinç’li Yıldız Işığ’ının şeritleri gibi sardı.
Ve sonra...
HUUUM!
Hareket ettiler.
Yürümek değil.
Işınlanmak değil.
Onlar daldılar, vücutları en yakın kırmızı Varoluş Çark’ını delip, geçerken, kör edici ışık çizgilerine dönüştü, dıştaki yanan Kıvrımlar’dan kaybolup, Güneş Kıvrımlar’ının kalbinden birine girdiler.
İnişe başladıkları anda, Noah’ın sesi hareketsiz ışığın içinden süzüldü.
Sakin ve sessiz bir Tiranlık’la dolu.
“Peki bu Kahanet nedir?“ diye sordu, bakışları yanında tembel bir nehirde yüzen bir adam gibi süzülen Usta Shen’e kaydı. “Hepinizin bu kadar tedirgin olduğu şey. Ve bununla benim ne ilgim olduğunu düşünüyorsunuz?“
Usta Shen dramatik bir şekilde esnedi.
Noah’a sırıtarak baktı.
“Merak mı ediyorsun?“ diye düşündü. “Ama normalde uzun vaazlar vermem. O Etheopa’nın işi.“
Kollarını başının arkasına uzattı, sonra sesini alçaltarak, devam etti.
“Yine de, bu küçük Kehanet bana ilginç geldi, çünkü daha önce fısıldadıkları diğerlerinden daha az gizemli görünüyordu. Bakalım, nasıl gidiyordu...
Kabuğ’unu kaldırdı, tembelce bir yudum aldı ve sonra ciddi bir şekilde konuştu.
|Katlar sarsıldığında ve Null yeniden kanadığında,
Bir zamanlar sessiz olan bir gölge ortaya çıkacak, Güçsüz ama yeni felaketler yaratacak kadar güçlü.
Desen ve İplikler’in dışında doğan bir Anomali,
Yaşayan Paradokslar’ın bir zamanlar uçtuğu yerde yürüyecek.
Doğumu bir Alev, sessizliği bir Çan,
Güneş Katmanlar’ı yanacak ya da çok parlayacak.
Parlaklı’ıın yükselmesi ve hayatta kalmanın çiçek açması için,
Yaşayan Paradokslar’a en yakın olan şey onun bakışlarıyla karşılaşmalıdır.
Güneş’in ihtişamı ve henüz görülmemiş olanlar için...|
...!
Etraflarındaki Kıvrımlar, sözleri tanıdıkları için titremiçti. Kalysta’nın gözleri keskin bir şekilde Shen’e doğru kaydı, dudakları şaşkın bir saygıyla hafifçe aralandı ve Kehanet’i kendi kendine okudu.
Usta Etheopa bile hiçbir şey söylemedi.
Noah, bunun yerleşmesine izin verdi.
Ritmine.
Ağırlığına.
Güneş’in Çocuğ’u, kırılan Null Harika’sına bakışını yöneltecekti... Bu, açıkça Kalysta’ydı ve onun işaret edeceği Varoluş ta oydu.
Ve Peçeli Güneş Katmanlar’ının Genç Paradoks’u aramasına neden olan şey... Desen ve İplik dışında doğan bir Anomali:ydi!
Onu görmeye götürdükleri şey, yakında uyanacak olan şey miydi?
Bu Kehanet’in kesinliğini sevmemişti, onu kim üretmişti? Kat Kıran Yükseliş’in Null Beşiğ’inin Kırılacağ’ını veya orada Bağlanmamış Yaşayan Paradoks’un olacağını nasıl öğrendiler?
Varoluş’un Ötesi’ni Görebilme ve tüm bunları Yapabilme Güc’ü... Noah’ın ulaşması ve aşması gereken Karmaşıklıklar’ın Düzeyler’ini anlamasına neden olurken, bunu hayal etmek korkutucuydu.
Ve Kaderler’le uğraştıkları için, tüm bunların sonunda tam olarak ne olacağını görmek için onu daha da heyecanlandırıyordu.
O, şu anda kendisine en büyük faydayı sağlamak için olan biteni nasıl kullanabilirdi? Şu anda, 81 Varoluşsal Boyutsal Kafes’in bir başka Duvar’ına ulaşmıştı ve bir kez daha Kırılma’dan önce belirli bir Karmaşıklık Katsayı’sı ve Saflık Katsayısı’na ulaşması gerekiyordu. Henüz 81’e ulaşmamış gerçek Kaynaklar için daha fazla Kafes oluşturmaya devam ediyordu.
O, Peçeli Güneş Kıvrımlar’ının Kat Sakinler’i için büyük beklentileri vardı...
HUUM!
Çevre, her şey yavaş yavaş sakinleşirken, titreşiyordu ve Noah, grubunun parlak bir Gerçek Varoluş Frekans’ına ulaştığını fark etmişti.
Gerçek bir Frekans... Bu, onun Infınıverse’den gelen Kendi Frekans’ı değildi.
İlk kez başka bir Varoluş Çark’ının içindeydi ve bu Frekans’ın Kimliğ’ini anladığında, gözleri korkunç bir ışıkla parlamıştı.
Kader’in Gerçek Frekans’ı.
Her yerde, korkunç bir Güç ve Enerji’yle dolu, tüm bölgeyi kaplayan kum saatlerine bükülmüş Altın Kader İpler’i vardı!
Her yerde, Parlak Kader’le titreşen devasa yıldız beyaz ve altın ağaçlar vardı, bazıları yukarıya, aşağıya ve her yöne uzanıyordu.
Görmek muhteşemdi.
Ve bu Beyaz ve Altın Reng’i Geniş Alan boş değildi, çünkü şu anda bu bölgeyi çevreleyen yüzlerce Varoluş vardı ve gözleri tek bir noktaya odaklanmıştı.
Hepsi Gerçek Kaynaklar’la Yanan Katl Sakinler’i, Monadlar ve Uyamlaştırılmış Kaynap’a Bağlı İkonlar ile birlikte çok sayıda Yeni Kaynak Taşıyıcı’ydı.
Hepsi yaşıyordu. Hiçbiri Ölmemiş’ti.
Burada, düzinelerce Primarch da görülebiliyordu, diğer Üç Varoluş Ustası’yla birlikte, hepsi dikkatlice, içinde... Şey’i barındıran şeffaf bir balonun etrafını saran devasa Altın Kader Zincirler’iyle çevrili bir bölgeyi çevreliyorlardı.
Güneş Katmanlar’ının hepsinin dikkatli hareket etmesine neden olan şey, Usta Shen’in Kehanet’i takip etmek ve onun için Sınırsız bir Yaşayan Paradoks getirmek üzere görevlendirmeleriydi.
Noah, bu korkunç olduğu varsayılan şeyi izlerken, gözlerini kırptı ve gördüğü şey...
Yırtık Pırtık beyaz bir cüppe giymiş, Açık Tenli, uyuyan Genç bir Kadın’dı... Ten’i, her tarafında Korkunç Runik İşaretler’iyle oyulmuştu.
Ve yine de...
Noah’ın gözleri, bu güçlü Kat Sakinler’inin etrafında toplandığı, korkunç olduğu varsayılan şeyin...
Vücudu’nda bir Gram bile Mana veya Otorite barındırmadığını görünce, şaşkınlıkla kısılmıştı.
O, her açıdan... Normal bir İnsan gibi görünüyordu.
Rhnik İşaretler’iyle kaplıydı, evet, ama normaldi.
Yine de... Uzay’da, şeffaf bir ışık Baloncuğu’nun içindeydi ve... Gözler’i yavaşça kırpışırken, nefes alıyordu. Normal bir İnsan... Burada hayatta kalamazdı.
Ama şüphesiz, O, normal bir İnsan’dı!
Adı: Sigrid Ivano
UNVAN: Yok
GERÇEK KAYNAK: Yok
CQ: 0 SU | PQ: 0 SU
DİRENÇ: Yok
(Not: Mana ve Otorite Seviyeler’i neredeyse yok denecek kadar düşük, F Sınıfı Avcı’dan Daha Düşük Bir Yaşam Formu.)
...!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
