Bölüm 3919: Aeternitas Concordia! II


Yıldızlı Yol, kristalleşmiş Yıldız Işığ’ından oluşan bir Nehir gibi önlerinde uzanıyordu. Yüzey’i, üzerinde yürüyen veya süzülen Sayısız Adım’ın birikmiş ağırlığıyla uğulduyordu.


Noah’ın attığı Her Adım, parlak yol boyunca ince dalgalanmalar yaratıyordu. O’nun Varoluş’u Diğerler’ine kıyasla Olağanüstü parlaklıkta idi, yakındaki Yaşayan Varoluş Otorite’si Bu’nu açıkça hissediyor gibiydi!


Eğer gerçek Âurası’dan bir parça bile salarsa...


Etrafında, Yol Yaşam’la doluydu - Yaşayan Köken Labirent’i gibi denemelerle yerlerini kazanmış Varoluşlar’ın Geçit Tören’i idi. 


Kat, yüzlerce Köken Venerant Varoluş’unın Kolektif Güc’üyle titriyor gibiydi, Bedenler’i Köken Kuleler’inin sessiz Otoritesi’ni yayıyordu. Aralarında ara sıra Primarchlar da vardı, daha mütevazı güç izleri Onlar’ı zayıf gösterir ve Tezgâh’ın Keşfedilmemiş Kapılar’ına doğru ilerlerlerse ilk ölecekler arasında olmaları muhtemeldi!


Ancak Noah’ın dikkati, kalabalığın içindeki bir Figür’e odaklanmıştı, Kadim Gözler’i Peacemaker’ın kalabalığın içinden ölçülü ilerleyişini takip ediyordu.


Yaklaştıkça, detaylar kristal Berraklığ’ında netleşmeye başlamış ve her bir Keşif, Alexander Asmodeus’un hâline geldiği bulmacaya yeni bir Katman eklemişti! 


Adam yalnız hareket etmiyordu - Nu gerçek, Noah’ın durumu hakkındaki değerlendirmesini merakdan Aktif İlgi’ye yükseltmişti! 


“Ho?“ Bu düşünce, gerçek bir şaşkınlığın ağırlığıyla zihninde şekillendi ve Noah, dudaklarının hem eğlence hem de keskin bir Hesaplama’yı içeren bir gülümsemeye dönüştüğünü hissetti.


Alexander’ın solunda, ilk bakışta, buradaki diğer Varoluşlar’a göre neredeyse komik derecede uygunsuz görünen rahat tavırlı, sakin bir genç gibi görünen bir Figür yürüyordu.


Genç Adam’ın Eller’i rahatça Cepler’ine sokulmuştu, duruşu tam olarak ne kadar tehlikeli olduğunu bilen birinin rahat güvenini yansıtıyordu!


Ancak Noah’ın Gelişmiş Algı’sı, özenle inşa edilmiş bu maskenin ardındaki sıradan görünüşün altında dalgalanan Güç dalgalarını fark etmiş ve Bu, bir Köken Venerant’ın yapılandırılmış Otorite’si değildi.


Bu, Serseri bir Yaşayan Yasa’ydı!


Noah, Bilgiler’in Gözler’inin önüne akmaya başlamasıyla gülümsemesinin derinleştiğini hissetmişti! 


Varoluş’un Ad’ı, Varoluş’un Dokumacısı’nın ağır Karmaşıklığ’ını ödünç almasıyla, Gözler’inin önünde Zarif bir Yazı ile ortaya çıkmıştı! 


Kaedric Voss, Mutlak Tahkim Arabulucu’su.


Bu tek satırlık tanımlamanın Ötesi’nde, geri kalan her şey soru işaretlerine dönüşmüştü! 


Noah’ın Gözler’i keskinleşmişti! 


Yaşayan Yasa neden The Peacemekar’a bu kadar açık bir şekilde eşlik ediyordu? Alexander Asmodeus’un böyle bir korumayı hak edecek Ney’i olabilirdi?


Altheon bile, Sigrid’e ve O’nun Kimliğ’ine olan bağlılığına rağmen, Mesafe’li davranmaya devam ediyor, gölgelerden izliyor ve O’nun Varoluş’ta görünürde bağımsız bir şekilde hareket etmesine izin veriyordu.


Ama Sigrid sıradan bir Varoluş değildi - O Zaten Kulesi’ni parçalamış bir Yaşayan Köken’di, ancak önceki Güc’ünü yavaş yavaş geri kazanırken, diğer Yaşayan Varoluşlar’la bile karşılaşmalardan sağ çıkabilirdi!


Ve... Tüm Yaşayan Varoluşlar- En azından Katlanmamış Olanlar, [Genç] Paradokslar veya [Genç] Kökenler olarak etiketlenenler hariç - Köken Venerant Alem’inin Ötesi’nde var oluyordu.


Peki, Peacemekar’ı normal bir Yaşayan Yasa’nın açık korumasına layık kılan şey neydi?


Noah’ın Bakışlar’ı, Alexander’ın sağına doğru kaydı, orada komuta etmeye alışkın Bir’inin ölçülü zarafetiyle yürüyen başka bir Figür vardı.


Tehlikeli Şeyler’in genellikle olduğu gibi çarpıcıydı - Güzel, ama ölümcül bir Bakış’la.


Bakışlar’ı, Kraliyeti’n sistematik hassasiyetiyle önündeki Yol’u taramıştı, her hareketi, Mutlak Otorite pozisyonlarında geçirilmiş bir Ömrü yansıtan Kat’ı bir disiplini yayıyordu!


Noah’ın Zihni, O’nu bir büyüteç gibi odakladı ve bir kez daha, Bilgiler Bilinc’ine akmaya başladı.


|Seraphina Valorheart, Yasa Yapıcı.|


Zihni, bu İsmin Asalet’ini yansıtan bir anlam taşıdığını söyledi.


Ancak O’nun Karmaşıklığ’ı... Neredeyse Doksan Milyon Kaynak Birim’i idi, bu da O’nu bir Köken Venerant’ın Ulaşabileceğ’i En Yüksek Seviye’ye yerleştiriyordu!


Yine de o, Peacemekar’ın yanında sanki eşitlermiş gibi yürüyordu.


O’nun pozisyonu, biraz önde, Öncü olarak, tehditleri tarayarak, şu anda liderlik eden Varoluşlar olarak Rol’ünü ortaya koyuyordu.


Noah, yaklaşmaya devam ederken,mtüm bu Bilgiler’i özümsedi ve her yeni ayrıntı yerine oturduğunda, gülümsemesi genişledi.


Peacemekar’ın Kendi’si Kısmen gizli kalmıştı, Gerçek Doğa’sı özellikle Güç’lü görünen perdelerin arkasında saklıydı.


Ancak bu Korumalar’a rağmen, Alexander’ın Kendi’si kadar dramatik değişiklikler geçirdiğini anlayacak Kadar’ını görebiliyordu.


Adam’ın Güç İmza’sı, Karmaşıklık ve Saflık Katsayılar’ında İki Milyon’un üzerindeydi - Bu, Hız’lı bir İlerleme’yi gösteren şaşırtıcı bir gelişmeydi.


Gözler’i keskin bir şekilde titredi.


Başka biri, Nullvein Mezarlığ’ın Kıvrımlar’ı Sınırlar’ı içinde... Ya da kısa süre önce ayrıldıysa?


Noah, Alexander ve Büyük Gaspçı gibi Varoluşlar’ın kendi ağır Varoluş Akışlar’ını taşıdıklarını biliyordu ama Varoluş Çark’ında İkisi’ni de gölgede bırakmıştı!


Ama şu anda, Alexander belki de öncekine göre biraz fazla ağırlık taşıyor muydu?


“Hmm...“


Noah, kalabalığın arasından ilerledi. Hareketler’i telaşsız ve rahattı, sanki Yaşayan Koalisyon Geçid’ine doğru yol alan sıradan bir gezginmiş gibiydi. 


Ama Her Adım’ı hesaplanmıştı, her hareketi Kendisi’yle istediği cevaplar arasındaki Mesafe’yi kapatmak için tasarlanmıştı.


Ve böylece...


Noah, sonunda konuştuğunda, Ses’i Kaçınılmazlığ’ın ağırlığıyla kristal berraklığındaki Kat’ta yankılandı ve Yüzler’ce konuşmanın ortam gürültüsünü kesip, geçti.


“Peacemekar.“


HUUM!


Tek kelime, çalınan bir Çan gibi havada asılı kaldı!


Aynı anda bir selam, bir tanıma ve bir meydan okumaydı.


Alexander Asmodeus Adım’ını yarıda keserek, donakalmıştı. Bir Ân için, Yüz’ünde gerçek bir şok belirmişti! 


Bu, Kendi’ni güvenli bir şekilde Anonim sanan, burada kimse O’nun kim olduğunu bilemeyeceğini düşünen bir Adam’ın ifadesiydi!


Ama şok sadece bir Ân sürdü.


Çok az çaba sarf ederek, sakinliğini topladı ve yavaşça Noah’ın Ses’inin Kaynağ’ına doğru döndü.


Gözler’i, Yıldızlar’ın oluşturduğu kristalimsi Yol’un Ötesi’nde Noah’ın Gözler’iyle buluştuğunda, Kendi iç ışıklarıyla parladılar - Herçek bir sürprizin sıcak parıltısı, Belki de... Rahatlama ile karışmıştı?


“Sen mi?“ dedi.


Dedi!