Bölüm 3964: İhlal! I


O An’ın Hatıra’sı, Aşkınlık Paradoksal Katlar içindeki Dyson Tekilliğ’inde, aralarında yeniden alevlenmişti. 


“Bana borcunu ödemek için, Diye devam etti, “Sen’i, Ben’i Düşmanlar’ı hâline getiren Paradokslar’ı saldırmaya göndereceğim. Bu’nu yapabilir misin?“


...!


Soru, görebildiğinden çok hissedebildiği heybetli bir gülümsemeyle geldi, kabul ve bağlılık talep eden, güvenle meydan okumanın karışımı bir ifadeyle!


Moiraine titredi, sanki kendi içinde bir savaş veriyormuşçasına tüm vücudu sallandı.


Çatışma, Varoluş’unun her bir çizgisinde görünürdü... Erken Yaratıklar’ı saygı ve korkuyla karşılamak üzere eğitilmiş olan kısmı, O’nu daha fazlası olarak gören kısmıyla savaşıyordu!


Sonra, kararın büyüklüğünü gösteren görünür bir çabayla Kendi’ni topladı. Bakışlar’ı O’nun Bakışlar’ıyla yeni bir kararlılıkla buluştu ve Zihni’nde haykırdı... Sadece O’nun duyabileceği, tüm Dış Gerçekliğ’i atlayarak, doğrudan O’nun Bilinc’ine hitap eden bir Ses’le. 


“Ben... Bu’nu yapabilirim!“


BUUM!


Bu Beyan o kadar güçlüydü ki, sanki O’nun Varoluş’unun Temeller’ini sarsacak gibiydi!


Noah’ın gülümsemesi içten bir sıcaklıkla derinleşti ve kristal berraklığında bir Ses’le cevap verdi: “O zaman devam et. Kleos Glif’in ihtişamını görelim.“


...!


İzin, meydan okuma, cesaretlendirme... Hepsi bir araya gelerek,nmuhteşem bir Şey’i tetikledi.


Alnı’ndaki yarıkta Altın Nehirler akmaya devam ederken, korkunç bir Varoluş ortaya çıkmaya başladı!


Kleos Erken Yaşam Varoluşsal Paradoks Glif’i, önceki Her Şey’i gölgede bırakacak bir ihtişamla oluşmaya başlamıştı. 


Ancak Paradoks’un bu nihai ifadesi ortaya çıkmaya başlarken, muhteşem bir Zamanlama’yla başka bir Uyarı belirdi.


>Yeterli koşullar sağlandı. Baş Yaşayan Varoluş Moiraine artık İkinci Yaşayan Varoluşsal Otoritesi’ne ulaşabilir ve ortaya çıkabilir.>


Bu değişiklik, oluşmakta olan Glif’inde şok dalgaları yarattı ve O’nu Belirsizlik’le titreştirmeye başladı. Sonra karar geldi!


>Köken’in Yaşayan Varoluş Otorite’si, Moiraine’yi oluşturan Paradoks Denizler’inde çiçek açıyor.>


Dönüşüm Ân’ında ve derindi.


Paradoks Okyanuslar’ının hüküm sürdüğü Varoluş’u içinde, Köken Adalar’ı oluşmaya başlamıştı! 


İki Otorite, birbirini sevmeyi öğrenmiş yağ ve su gibi birbirine karışarak, farklı Doğalar’ını korurken, etkileşimlerinde güzel bir şey yaratmıştı! 


>Oluşan Kleos Glif’i, hem Paradoks hem de Köken’den oluşuyor! Glif’in şaşırtıcı Tasarım’ı, sadece Kleos Glif’i oluşturulurken mümkün olan bir şey, Ünlü veya daha düşük Glifler bu Düzey’de bir Sentez’i başaramazlar!>


Oh!


Noah, bu İmkansız oluşumu izlerken, Gözler’i benzeri görülmemiş bir İlgi’yle parlamıştı! 


Kendi görkemli dönüşümünün ortasında, Vücud’u hâlâ Karmaşıklık ve Saflık açısından 200 Milyon’u Aşan Güc’e uyum sağlarken, tüm gelişmiş Algısı’nı Tarih’in Yazıldığ’ı Moiraine’nin Alnı’na odakladı.


Oluşan Glif, Tüm Beklentiler’i, Tüm Öncüller’i alt üst etti!


Saf bir Paradoks olarak başladı... Çelişkiler, hem doğru hem de yanlış olan Geometriler. Ama Köken O’nun içinde çiçek açtıkça, Glif değişmeye başladı.


Saf Beyaz parlaklık Çizgiler’i, Paradoksal Desenler’in içinden geçmeye başladı, Onlar’o yok etmeden, Onlar’a Temel oluşturdu!


Paradoks “Belki“ derken, Köken “kesinlikle“ dedi.


Paradoks Sonsuz Olasılıklar önerirken, Köken En Mükemmel Olan’ı seçti. İki Otorite savaşmadı... Dans ettiler ve Mutlak Kesinlik ile Sonsuz Olasılık durumları arasında titreşen bir Glif yarattılar.


Noah, içindeki Baş Kahraman’ın heyecan ve beklentiyle yükseldiğini hissederken, Onlar muhteşem bir şekilde dans ettiler... Trompetler çevreye yankılanmaya başladı!


WU! WU! WUU!


Baş Kahraman’ın Glifler’i tezahürat ederken, bir Senfoni çiçek açtı!


Formasyon, Güzelliğ’iyle şiddetliydi.


Gerçekliğ’in ve Varoluş’un Kendi’si Âdeta nefesini tutmuş gibiydi, zira birbirine Zıt olması gereken İki Temel Güç, tek bir ifade içinde var olmayı öğrenmişti! 


Glif, Her Geçen Saniye daha da Karmaşık hâle geldi, Desenler’i Normal Algı’nın Takip Edebileceğ’inin Ötesi’ne geçti. Aynı anda hem Soru hem Cevap, hem Sorun hem Çözüm, Paradoks’un her zaman Kaçındığı Başlangıç ve Köken’/n her zaman aradığı Son’du.


HUUM!


Işık sert değildi ama Saflığ’ıyla eziciydi. Her Şey’i Beyaz ve Altın Tonlar’ında ve aradaki Boşluk’ta var olan imkansız Renkler’de boyamıştı! 


Eski Ağaçlar O’nun Parlaklığ’ı önünde eğiliyor gibiydi, Dallar’ı Olasılıklar’ın Kesinliğ’e dönüştüğü Koku’yu taşıyan rüzgarda sallanıyordu.


Altın kumlar, her bir Tane’si Küçük bir Yıldız’a dönüşmüş gibi parıldıyordu, Kristal Berraklığında’ki Sular ise Işığ’ı, Yüzeyler’inde Geçici Gerçekler’i Yazan Desenler’e yansıtıyordu!


>Kleos Erken Yaşam Varoluşsal Glif başarıyla oluşturuldu: Paradoksal Genesis, Tüm Çelişkiler’in Köken’i.>


...!


Ad’ın Kendi’si bir Paradoks’tu, Çelişkiler’in bir Köken’i olduğunu, Kaos’un bir Başlangıc’ı olduğunu, hatta Anlamsızlığ’ın bile doğru açıdan bakıldığında bir Anlam’ı olduğunu ima ediyordu.


Ancak kimse başarılanı tam olarak takdir edemeden, başka bir Komut, Kendi’ni ilan eden ihtişamın ağırlığıyla ortaya çıkmıştı! 


>Eşsiz bir koşul yerine getirildi. Yakın zamanda oluşturulan Kleos Paradoksal Genesis Glif’i, Kayıp Unutulmuş İlken’in Tohumu’nun Parça’sı olmak için feda edilebilir: Varoluşsal İkiliğ’in İlke’si: Tekil Bilinç ve Amac’ı korurken, Aynı Anda Bir’den fazla Çelişkili durumda var olma Otorite’si.>


BOOM!


Ardından gelen sessizlik... Kulaklar’ı sağır ediyordu.


Korkunç bir Glif oluşmuştu, mevcut Varoluş’un Ulaşabileceğ’i Zirve’yi temsil eden bir şey!


Bu Güç, Moiraine’yi Otorite açısından şaşırtıcı bir Onur’lu Yaşayan Varoluş hâline getirecekti, başarılması yıllar sürmesi gereken bir Başar’ı idi bu! 


Ve şimdi... O’ndan Bu’nu feda etmesi isteniyordu.


Büyümesi’nin nihai ifadesi olan, Üstünlüğ’ünün kanıtı olan bu Şey’i, daha da büyük bir şey karşılığında kaybetmesi isteniyordu... En Erken Katlar’dan beri Unutulmuş bir İlke’nin Anlaşılması’na yol açabilecek bir Tohum Parça’sı.


Alnı’ndan Akan Altın Nehirler, o soruyu izlerken, yavaşlamaya başladı, Gelişmiş Bilinc’i, Düşünceler’i kalp atışlarına sıkıştıran bir Hız’la Sonuçlar’ını işliyordu!


Glif’i elinde tutmak O’nu Ölçülemeyecek Kadar Güç’lü yapacaktı. O’nu Feda Etmek, Her Şey’i, Mevcut Anlayış’ı tamamen Aşan bir Şey’in vaadine bahis oynamak Anlam’ına gelecekti... O’nun için.


O’nun için.


Gözler’i, Altın Kumlar’ın Ötesi’nde Noah’ın Gözler’ini buldu.


Kararın ağırlığı Varoluş’un Kendisi’ne baskı yapıyordu, bir çözüm istiyordu!


Ama... Bu gerçekten bir Soru muydu?


Efendi için.


O’nun için.


O, Her Şey’ini...


Her Şey’ini verecekti!


...!



Not: Gene Aşırı Op Şeyler oluyor da dur hayırlısı.