Bölüm 4270: Keşifler, İcatlar ve Zafer! IV


On Katrilyon Karmaşıklık’ta bir Âura ile çevrili, devasa, taş gibi bir yumruk O’na doğru savruldu.


O kaçmadı. Kendi yumruğuyla karşılık verdi. Çarpışma sessiz ve korkunçtu.


Trol’ün yumruğu durmakla kalmadı, parçalandı!


BUN!


Noah’ın darbesinin gücü, artık tamamen metalden oluşan vücudu tarafından Amplifiye edilerek, yaratığın koluna doğru yayıldı ve kaya ve eti toza dönüştürdü!


Trol’ün öfkeli kükremesi, üst vücudunun tamamı basitçe... Yok olduğunda, sessiz, şaşkın bir çığlığa dönüştü.


Kalın, yapışkan ve Eski Altın Reng’inde Kan, İlkel gökyüzünde uçuşmaya başladı!


...!


Başka bir yavru, ağzı sivri dağlar gibi dişlerle dolu, onu bütün olarak yutmaya çalıştı.


HUMM!


Noah, vücudu saf, katıksız bir Güç füzesi gibi, Yaratığ’ın kafatasında mükemmel bir dairesel, dağlanmış delik bırakarak, kafasının içinden uçtu!


Doğa Güc’ü gibi aralarından geçti, her vuruşu kesin ve nihai bir hüküm gibiydi!


Katlar’ı ezebilecek devasa bedenleri, onuUn önünde cam kadar kırılgandı.


Onlar’ı böldü, kırdı, yok etti!


Oh!


İlk birkaç tanesi düştüğünde, devasa, parçalanmış Bedenleri’ dağ yamacından yuvarlanırken, zihninde yeni, ürpertici bir ses yankılandı.


>[Mimar’ın Kalkan’ı] Yenilmiş Düşmanlar’ınızın yüksek konsantrasyonda, sahipsiz Her Şey’i algılıyor, efendim.>


>Yeni özellik açıldı: [Tiranın Ziyafet’i].>


>İşlev: Simbiyotik bir ortak olarak Kalkan, artık Büyümeniz’e yardımcı olmaya çalışıyor. Yenilen Düşmanlar’ın Her Şeyler’ini aktif olarak “İçerek“, Onlar’ın Varoluşlar’ından geriye kalanları yiyip, bitirerek, O’nu ve seni için Saf, kullanılabilir Saflık hâline getirecektir.>


>Analiz: Görünüşe göre Yeni Zırhı’nın bir İştah’ı var. O’nu beslemenizi tavsiye ederim.>


Noah’ın dudakları soğuk, yırtıcı bir gülümsemeye dönüştü. Klavikulas’ının üzerinde duran karmaşık, Beyaz Altın Kolye’ye dokundu!


Bir Saniye sonra, o artık bir Varoluş değildi. O, bir Savaş Yaratığ’ıydı!


Mimar’ın Kalkan’ı, Beyaz ve Altın plakaların birbirine kenetlendiği sessiz, mükemmel bir senfoni gibi etrafında beliriverdi.


Altın Vizör, dağların giderek, kararan alacakaranlığında bir güneş gibi parladı. Ve sonra, ziyafet başladı!


Oh!


HUUM!


Mızrak kadar keskin, Saf, Beyaz Altın Işık Dallar’ı Zırh’ından fışkırdı. Fışkırarak, düşen Troller’/n Cesetler’ini delip  geçti. Dağ Büyüklüğünde’ki devasa bedenler anında O’na doğru çekildi, bütün olarak değil, Çözülen Veriler, parçalanmış Varoluşlar akışı olarak!


Parçalandılar, Tüketildiler ve Zırh’ının Dokusu’na Emildiler.


Ve bu olurken, Aegis’in Saf Beyaz, Soluk rengi neredeyse algılanamaz bir Kırmızı Ton almaya başladı.


Ne kadar çok öldürürse, ne kadar çok Uutarsa, Zırh’ı o kadar Kırmızılaşıyor’du.


>[Tiran’ın Ziyafet’i] aktif. [İlkel Yeşil Trol]’ün Öz’ünü Yutuyor...>


>Saflık Arıtıldı: +500 Trilyon. Bu, doğrudan kendi Varoluş’unuza ve Aegis’e eklendi.>


Diğer Troller, kardeşlerinin sadece öldürülmekle kalmayıp, tamamen Yutulduğ’unu görünce, yeni ve daha derin bir öfkeyle kükrediler.


Dağın Zirvesi’nden, büyük Yeti Kral’ı Borborygmos, Dünya Büyüklüğünde’ki tüm boyuyla ayağa kalktı.


Kocaman, tüylü elini salladı, bu mutlak bir emirdi!


Ve buna karşılık, Dağ canlandı.


Binlerce Genç ve Yaşlı Troll, gözleri artık kana susamış, kızıl bir ışıkla parıldayarak, her mağaradan, her yarıktan, her gölgeden fırladı.


Noah’ı, Yaşayan, nefes alan ve çok öfkeli, dişler, pençeler ve saf, İlkel Güç’ten oluşan bir küre ile çevrelediler.


Noah, çığlık atan, uğultulu kalabalığa baktı ve güldü!


Yeni Zırh’ı tarafından Amplifiye edilen derin, yankılı ve tamamen neşeli bir Ses. O, çok büyük, çok öfkeli koyunların bulunduğu bir tarladaki kurt gibiydi!


Hareket etti. Hız’ı Fizik Kurallar’ını ihlal ediyordu, Katlar’da ışık izleri bırakan beyaz ve altın rengi bir bulanıklık gibiydi.


O, kontrollü, acımasız bir şiddet fırtınasıydı. Aegis’in Yetenekler’ini kullandı, onun harikalarını, sınırlarını test etti.


[Tiran’ın Yürüyüşü]’nü etkinleştirdi ve Katlar’da attığı her adımda, saf, baskıcı bir Hâki dalgası Troller’i sardı, onları yavaşlattı, zayıflattı ve kolay av hâline getirdi.


[Dokumacı Eldivenler]’ini kullandı, elleri artık Sanat Sistem’inin uzantılarıydı ve Dokumaya başlamıştı! 


Basit bir [Dayatma Dokuma]’sı hücum eden Yaş Troll’un taş gibi derisini kırılgan cama dönüştürdü.


Bir [Damıtma Dokuma’sı] ise bir diğerinin kaotik, yenileyici aurasını ortadan kaldırarak, onu savunmasız bıraktı!


O, bir Ölüm kasırgasıydı. Her biri yüzlerce kilometre büyüklüğündeki devasa bedenlerini, sanki kan torbalarından başka bir şey değillermiş gibi parçalamıştı. 


Bir yumruk, bir dağ silsilesi büyüklüğündeki çeneyi parçaladı. Bir Tekme, bir şehri barındırabilecek bir göğsü çökertti!


HUUM!


Ve her öldürüşünde, Zırh’ının Beyaz-Altın Reng’i Dallar’ı saldırıya geçerek, İçip, Yiyip Bitirip, Arındırıyor’du.


Zırh’ının Kırmızı rengi, Soluk bir kızarıklıktan zengin, Arteriyel bir Kırmızı’ya doğru koyulaşmıştı. 


>Arındırılmış Saflık: +705 Trilyon…>


>Arındırılmış Saflık: +520 Trilyon…>


>Depolanan Kinetik Enerji: 38,7 Katrilyon.>


…!


Ama Troller acımasızdı!


Onlar Saf, ilkel bir öfke dalgasıydılar ve her öldürdüğü için, yerine iki tane daha geliyor gibiydi.


300 Katrilyon’dan fazla Karmaşıklığ’a sahip olan Yaşlı Troller, bir şekilde gerçek bir tehdit oluşturuyordu.


Onlardan biri, Varoluş’uyla etrafındaki Uzay’ı Büküyor gibi görünen, budaklı, kadim bir yaratık, devasa sopasıyla Noah’ın yan tarafına çarpışırken, Bir Kat’ın Güc’üyle bir darbe indirmeyi başardı.


Noah Katlar’da savruldu, Beyaz ve Altın rengi bir kuyruklu yıldız gibi üç yüzen adayı parçaladı ve onları toza dönüştürdü!


Toz!


Küller Küller’e, Toz Toz“a!


>Depolanan Kinetik Enerji: 188,9 Katrilyon.>


Enkazın içinden çıktı, Zırh’ında hiçbir çizik yoktu, İç Sistemler’i muhteşem, heyecan verici bir Enerji’yle uğulduyordu. Ama çocuklarla oyun oynama zamanı bitmişti!


Yeti Kral’ı harekete geçmişti! 


Hız’ı bir Paradoks’tu. Bir dünya büyüklüğünde bir Varoluş o kadar Hız’lı hareket edemezdi!


Bir anda oradaydı. Bir an önce, dağın zirvesindeki buz tahtındaydı. Bir sonraki an, çöken On Katman’lı Katlar’ın ışığıyla sarılmış devasa yumruğu, O’nun üzerine çöküyordu. Gökyüzü bile çöküyor, düşüyor, Son’a eriyor gibiydi!