Noah, algısını içe doğru çevirirken, sakin bir şekilde süzülüyordu, bakışları kendi Varoluş’unun Katmanlar’ını delip, geçerek, onun ne olduğunu ve ne olabileceğini tanımlayan Temel Dokumalar’ı gözlemliyordu.
Onu bekleyen, akıl almaz derecede ağır ödüller vardı... İmkansızlıktan kurtulmak için harcadığı Çabalar, şimdi somut bir ilerleme olarak kristalleşmişti.
Ancak, bu bekleyen Hasad’ın cazibesini düşünürken, bu faydaların ortaya çıkabileceği çeşitli biçimleri değerlendirirken, tereddüt ettiğini fark etti.
Bu noktada yapılan seçimlerin, tüm gelecekteki gelişmelerde yankı bulan kalıplar oluşturacağını fark etmekten tereddüt ediyordu.
Bunu en iyi şekilde nasıl elde edebileceğini düşündüğünde, zihni sürekli olarak Yaşayan Paradoks’un ezici Varoluş’una geri dönüyordu.
O Varoluş karşısına çıktığında, Hâm Karmaşıklık ve Saflık çok az öneme sahipti.
Kendi Kentilyonlar’ı, üstün bir çerçeve içinde Anlamsız hâle gelmişti.
Önemli olan, Yaşayan Paradoks’un Medeniyet’iydi... O’nun muazzam ağırlığı ve büyüklüğü, Milyonlar’ca yıl boyunca biriken Râfine Mimarisi’ydi.
Varoluş tek bir Festival dayatmıştı ve bu tek başına diğer Yollar’ı ifade edilemez hâle getirmişti.
Noah, bunu düşündü, ve sonuçlarını sıraladı.
Görüşünün önünde muazzam Sayılar’ın çiçek açmasını izlemeyi ne kadar sevse de... On Kentilyonlar’ca Sayı yükseliyordu, her kilometre taşı rafine özün muazzam birikimini temsil ediyordu... Bu, tek başına yeterli değildi.
Uygun bir çerçeveye sahip olmayan Sayılar, sadece Sayılar’dı. Medeniyetsiz Güç, Yapı’yı anlayanlar tarafından düzenlenmeyi bekleyen Kaos’tan ibaretti.
“Medeniyet,“ dedi Noah yüksek sesle, sesi özün ağırlığıyla gürleyerek, “Cevap budur.“
Bu sözler ağzından çıktığı anda, Varoluş’u bir amaç duygusuyla titremeye başladı.
Temel bir şey değişiyor, Yeniden Düzenleniyor, ilerlemenin nasıl sürdürüleceğine dair yeni bir öncelik Hiyerarşi’ai oluşturuyordu.
Karmaşıklık ve Saflık muhteşemdi... Güc’ün göz ardı edilemeyecek temel bileşenleriydi.
Ama bunlar Medeniyet’in sadece bir parçası, daha büyük bir bütünün içindeki bireysel unsurlar idi.
Eğer Medeniyet’ini Birleşik bir Varoluş olarak yükseltebilirse, Karmaşıklık ve Saflık birincil hedeflerden ziyade doğal sonuçlar olarak ortaya çıkacaktı.
O’nun Medeniyet’i. O’nun Yollar’ı... Mana ve Açlık, uyum içinde işliyordu.
Medeniyet’i ne kadar görkemli hâle gelirse, çerçevesi ve Yapılar’ı o kadar rafine olurdu, diğer her şey dağınık başarılar yerine Entegre edilen Sistem olarak toplu olarak ilerlerdi.
Noah, gözlerini kapattı, Mutlak Otorite’yle emir verirken, bilinci Kendi Varoluş’unun derinliklerine daldı.
“Bana Yol’umu göster. Bana Medeniyet’imin bütününü göster.“
HUUM!
Sözler ağırlık taşıyordu!
“Erken Sonsuzluk Egemenliğ’i Âlem’ine girerken, O’nun Parametreler’ini belirlemek istiyorum... Medeniyet’imi tamamen hayal etmemi sağlayacak bir şeyi. “
“Parametreler’i Her Şey’i içermeli Parametreler’i Her Şey’i içermelidir: Karmaşıklığ’ım, Saflığ’ım, Mana Yol’umun Emirler’i, Açlık Yol’umun ortaya çıkan Doktrinler’i, Kuleler’im, İlkeler’im, Atlas’ım, Glifler’im... Benim ne olduğumu ve neye dönüştüğümü tanımlayan Her Bileşen.“
Boom!
Bu tanımlayıcı sözleri söylediği anda, törenin ihtişamıyla birlikte Komutlar somutlaştı.
>Varoluş’unuz, belirlenen Parametreler’e ve mevcut gelişim durumuna dayalı olarak, Medeniyet’inizin Kavramsal Dokuması’nın meyvesini verdi.>
>Medeniyet’inizin İlk Dokuma’sı şu şekilde belirlendi:>
>Mana ve Açlığ’ın İlkel Medeniyet’i.>
>Sınıflandırma: Yeni Doğan Medeniyet - Genesis Tabaka’sı (İlk Tanımlama).>
>Durum: Yeni ortaya çıkmış, tam gerçekleşme için sistematik yükseltme gerektiriyor.>
...!
Bu tanım bilincinde yeşerdiği anda, Noah’ın içinden sel algısı dramatik bir şekilde değişti.
Kendini ayakta ya da ayakta durmanın Kavramsal eşdeğeri olan... Sonsuz Mavi-Altın Primus Mana Deniz’inin üzerinde buldu.
Yüzey, görünür bir ufuk olmadan her yöne uzanıyordu, Dalgalar ritmik bir hassasiyetle yuvarlanıyordu.
Ve bu Sonsuz Temel’in üzerinde, bir şey İnşa ediliyordu.
Tezahür, kasıtlı bir zarafetle ortaya çıktı, bileşenler Mantığ’a göre kendiliğinden bir araya geliyordu.
Aynı anda hem Kabilevari hem de İmkansız derecede gelişmiş görünüyordu, sanki Varoluş’un toplumsal Yapı’ya yönelik en eski girişimlerini, Milyonlar’ca yıl sonra ortaya çıkacak olan Sofistike bir Yapı ile birleştirmiş gibiydi.
Ana yapı, O’nun Erken Katlar Atlas’ı olarak şekillendi... Varoluş’un Coğrafya’sı hakkında birikmiş bilgilerin muazzam bir Depo’su.
En Erken Katlar’a geçmek için bu saçma Yeteneğ’i mümkün kılan şey Katlar.
Ama burada merkezi bir meydan olarak ortaya çıktı, her şeyin etrafında organize olduğu bir kalp gibi.
Yüzeyi Haritacılık hassasiyetiyle atıyordu, Haritalanmış bölgeleri ve henüz keşfedilmemiş Bölgeler’i gösteriyordu.
Bu merkezi meydanı çevreleyen görkemli kaleleri, bölge sınırlarını belirleyen büyük binalar gibi yayılmıştı.
Her Kale, O’nun Yetiştiriciliğ’inin farklı yönlerini temsil ediyordu.
Zemin, Obsidiyen-Altın parlaklığıyla ışıldıyor ve Açlığ’ın düzenli kalp atışlarıyla nabız gibi atıyordu - O’nun Yol’unun Somutlaştırdığı Sonsuz Büyüme Arzu’su.
Yüzey, aynı anda hem katı hem de sıvı gibi görünüyordu, yapıları destekleyecek kadar sağlam ama uyum sağlamak ve genişlemek için yeterince akıcıydı.
Görkemli Kaleler’in yakınında, imkansız bir canlılıkla çiçek açan Bahçeler vardı.
Bunlar, dekoratif eklemeler değil, işlevsel bileşenlerdi... O’nun Emirler’inin ve Mana Glifler’inin Temsiller’i, her biri ihtişamın canlı bir ifadesi.
Bu Medeniyet’in köşelerinde, parlak ağaçlar var olmayan gökyüzüne doğru yükseliyor, dalları genişçe yayılıyordu. Bunlar, onun İlkeler’inin Botanik Form’da ifade edilmesiydi!
Sonsuz Hasat Ağac’ı en yüksekte duruyordu, Dallar’ı asla tam olarak olgunlaşmayan parlak meyvelerle doluydu... Sonsuz Çaba’nın ödüle dönüştüğünü temsil ediyordu.
Hileler Mimar’ın Ağac’ı yanında, Dallar’ı imkansız Geometriler’le kendine doğru Katlanmış gibi duruyordu, her Bükülme ve Dönüş, olmaması gereken ama var olan kestirmeleri ve optimizasyonları temsil ediyordu.
Daha küçük ağaçlar onun diğer İlkeler’ini temsil ediyordu: Primus Yükseliş’i, Mana Üstünlüğ’ü ve Arcana Infinitum.
O’nun Erken Dönemde’ki Gizli Kıyılar’ını temsil ediyor gibi görünen parlak kumların etrafında, yoğun bir illüzyon tezahürleri nüfusu görülebiliyordu. İlkel Ateş Toplar’ı sevimli Minyatür Güneşler gibi süzülüyor, havada oynak bir Enerji’yle sallanıyor ve tam Ölçek’te yıkıcı potansiyellerini gizliyorlardı.
Parlak Minyatür İlkel Mana-Alev Ejderhalar’ı, küçük boyutlarına rağmen yılan gibi ve görkemliydiler... Bahçeler’in içinden ve yapıların arasından kıvrılarak, geçiyorlardı.
Arcanası’nın Bal Porsuğ’u Tezahür’ü kenarlarda dolaşıyordu, küçültülmüş hâliyle hem vahşi hem de sevimli görünüyordu. Sanki bu iç mekana ulaşması imkansız tehditlere karşı koruma sağlar gibi, ciddi bir adanmışlıkla çevrede devriye geziyor gibiydi.
Biriktirdiği Güc’ün diğer Bileşenler’i hem bariz hem de ince şekillerde kendini gösteriyordu!
Sıvı Mana Akıntılar’ı, yapılar arasında nehirler gibi akıyordu ve akıntıları, onun biriktirdiği ve rafine ettiği çeşitli Otoriteler’in çözünmüş özünü taşıyordu.
Ve her yerde, her yerde, Primus Mana’nın Mavi-Altın Parlaklığ’ı her şeyi kaplıyor, tüm Bileşenler’i birleşik bir bütün halinde birleştiriyordu. Noah, Medeniyet’inin bu tasvirine baktı.
Bu, O’nun belirlediği Parametreler aracılığıyla görünür hale getirilmiş Medeniyet’iydi!
Yeni Komutlar ortaya çıktı ve gördüklerine Bağlam sağladı.
>Mana ve Açlığ’ın İlkel Medeniyet’i.>
>Medeniyet’iniz şu anda ilk Aşama’da bulunuyor: Yeni Doğan.>
>Medeniyet - Genesis Katman’ı.>
>Sistematik yükseltme gerektiren sonraki aşamalar:>
>İkinci Aşama: Düzen Katedral’i.>
>Üçüncü Aşama: Egemen Hakimiyet’i - Erken Sonsuzluk Hakimiyet’i.>
>KRİTİK TANIMA:>
>Medeniyet’inizi Üçüncü Tanıma yükseltmek ve bu Seviye’de çerçevelerini tamamen oluşturmak, AYRIM BU’YU elde etmek için temel ön koşul olabilir.>
>Varoluşlar, muhtemelen bu tanımların Çok Ötesi’nde, tamamen gerçekleşmiş Medeniyetler’e sahiptir..
>Seçtiğiniz yol: Tüm Tanımlar boyunca sistematik yükseliş.>
TANIMLAR.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
