Böylesine korkunç bir soru, soruyu soran Varoluş’a bakan Noah’a yöneltilmişti. Gözleri, bu gülünç durumun önümüzdeki birkaç Ân içinde nasıl gelişebileceğine dair hızlı hesaplamalarla yanıyordu.
Şimdilik kendini net bir şekilde ortaya koymalıydı.
Ve böylece Noah’ın bedeni yoğunlaşmış ışıkla titreşti, Ânlar sonra Beyaz ve Altın bir parlaklık patlayarak, onu tamamen çevreledi. Köken’in saf BU Medeniyetsel Otorite’si, Primus Mana’sı üzerindeki Hâkimiyet’i aracılığıyla tezahür ederek, figürü boyunca dalgalar halinde aktı.
Bu sadece, Köken’in YAŞAYAN Varoluşsal Otoritesi’nin O’nun Temel Yol’u aracılığıyla ifade edilen dönüşümüydü.
BU YAŞAYAN Köken’in kendi parlaklığıyla rekabet eden ve böylesine göz alıcı bir ışıkla yanarken, Noah mutlak bir kesinlikle cevap verdi.
“Ben, akıl almaz derecede gerçeğim,“ dedi sesi inanç taşıyarak.
Sahne görsel yoğunluğuyla çarpıcıydı. Biri bu Yol’u çağlardır yürüyen bir BU Varoluş’u, diğeri ise tamamen başka bir Zaman’dan gelen bir Ânomal’i olan, aynı Beyaz-Altın Otorite’yle yanan Figür.
YAŞAYAN Köken, Noah’ı çevreleyen parlak ışığa Ânalitik bir değerlendirmeyle baktı. Gözlemlerini dile getirmeden önce, zar zor gizlenen bir hayretle karışık sakinlik hissiyle başını iki yana salladı.
“Köken doğuştan olması gereken yerde olmayı sever,“ dedi ölçülü bir düşünceyle. “Ve yine de sen bariz bir şekilde olman gereken yerde değilsin. Bir Varoluş’un Varoluş boyunca bu derece yer değiştirmesinin çok az nedeni vardır.“
Gözler’i keskin bir zekayla parladı.
“Ya mevcut koşullarından çok sıkılmışlardır ya da Köken aldıkları Varoluş Dokumalar’ı hayatta kalmaları için elverişli değildir. Buradaki güçlere kıyasla senin gibi zayıf biri, her Ân Geçen Varoluşlar tarafından ezilebileceği bir yere gönüllü olarak gelecek kadar sıkılmış olamaz.“
Bir sonuca varırken, başını eğdi.
“Bu yüzden makul bir şekilde varsayabilirim ki Köken, ya da en azından senin belirli Köken’in, geldiğin yerdeki Varoluş Dokumalar’ını elverişli bulmuyor. Aslında, hiç de iyi bulmuyor.“
Şok edici bir hızla bu kritik noktaya varırken, gözleri yaratıcılık ve güçle ışıldıyordu.
Noah, görünüşe göre onay bekleyen bu Varoluş’a baktı. Detaylandırmadan sakince konuştu.
“Hayır,“ dedi basitçe. “Varoluş Dokumalar’ı şu an elverişli değil.“
Sözler, felaket dolu geleceklerden bahseden bir ağırlık taşıyordu.
BU YAŞAYAN Köken yorgunluğu andıran bir ifadeyle iç geçirdi ve görünür bir endişeyle kaşlarını çattı. Tekrar konuştuğunda, tonu merakın yanında uyarı da taşıyordu.
“Bana gerekenden fazlasını anlatma,“ dedi alışılmadık bir sertlikle. “Ya da gerçekten, Mutlak Asgari Olan’ın Ötesi’nde bana hiçbir şey anlatma. Köken burada, bu zamanda var ve Köken orada, senin zamanında var. Eğer yanlış şeyleri söylersen, Köken’i Varoluş’un kendisi boyunca sökebilir ve Kavrama’ya bile başlayamayacağın şeyleri Çökertebilir’sin.“
İfadesi daha ciddi bir hâl aldı.
“Zamansal Nedenselliğ’in ihlali, böylesi ifşaatların neden olabileceği sorunların en küçüğü olurdu. Ama buraya kadar geldiğine ve varmak için bunca şeye katlandığına göre, tam olarak ne arıyorsun?“
Ne arıyordu?
Böyle bir soru sadeliğiyle çok büyüktü. Noah, aynı doğrudanlık ve sakin kesinlikle cevap verdi.
Bu açık sözlü cevabı duyduğunda, BU YAŞAYAN Köken aslında melankoliyle karışık eğlenceyi andıran bir ifadeyle gülümsedi.
“Sonsuz Açılım’da BU’ya ulaşmış pek çok Varoluş var,“ dedi felsefi bir gözlemle. “Ve yine de hepsinin sadece Güc’ün çözemeyeceği derin sorunları var. Gerçekten sorunlarının sadece BU Güc’ünü elde ederek çözülebileceğini mi düşünüyorsun?“[Not: Yani Mantıklı olur isek Kesinlikle evet. Zaten Noah Ölçütler’inin Öte’sinde Savaşabiliyor. Bir de BU Olursa var ya...]
Soru varsayımların kalbine saplandı.
Karşılaştığı sorunlar BU’ya ulaşarak, çözülebilir miydi? BU Medeniyetsel Otoritesi’ne sahip olsaydı, O Serpinti’den yani Çöküş’ten sağ çıkılabilir miydi?
Onu amansız bir kararlılıkla ileriye iten tek düşünce buydu. Kendisinin ve sevdiklerinin yakın gelecekte hiçliğe çökertilmeyeceğinden kesinlikle emin olmak.
Bu yüzden kesin bir inançla cevap verdi.
“Evet,“ dedi mutlak bir kesinlikle. “Önemli olan BU’nun Güc’üdür. Yüzleşilmesi gereken şeyleri ele almak için sadece bu bile iyi bir başlangıç noktasıdır.“
Böyle bir cevap üzerine, BU YAŞAYAN Köken’in ifadesi hafifçe değişti. Beklenmedik bir ağırlık taşıyan sözler söylerken, ölçülü adımlarla Noah’a doğru yürümeye başladı.
“Tamam,“ dedi kararını vererek. “İçinde Köken’in Işığ’ını taşıdığın ve geldiğin gelecekte Varoluş Dokumalar’ı elverişli olmadığı için, aradığın şeye ulaşmana yardım edebilirim.“
Doğrudan önünde durdu.
“Ama buna kendimi adamadan önce, Köken’inin İnanc’ını görmem ve doğrulamam gerek. Kararlılığ’ının Güc’ünü. İzin verir misin?“
Sözler’i biterken, elini kaldırdı; El’i yoğunlaşmış Beyaz-Altın parlaklıkla ışıldamaya başladı. Güc’ünün Varoluş’unu doğrudan sarmasına izin vermesini, savunma yapmamasını mı istiyordu?
Böyle bir eylemi düşünürken, Noah’ın Varoluş’u vızıldadı. Medeniyet’in BU Organ’ı zihninde hızla dönüyor, riski ve potansiyeli işliyordu. Tor’un üzerine yerleştirdiği Açlık Bariyeri’nin ilk ölümcül tehdit işaretinde aktive olmaya hazır olduğunu hissetti.
Seçimini yaparken, gözleri kararlılıkla titreşti.
Kabullenerek, başını salladı.
Önündeki Beyaz-Altın ışığın, Mutlak Zirvesinde’ki Köken’in BU Medeniyetsel Otoritesi’yle doymuş korkunç Güc’ünü hissedebiliyordu. YAŞAYAN Köken’in sakin gözlerine baktı ve düzenli nefes aldı.
Bir sonraki anda, ışık ezici bir güçle üzerine indi.
Ona karşı savaşmadı. Bu kritik kavşakta dinlediği şey sezgileri, bizzat Primus Manası:ydı; Başka bir şey değil.
Köken BU Hükümdarlığ’ın korkunç ışığı Varoluş’unu tamamen sardığı Ân, Noah’ın gözleri ani bir yorgunlukla kırpışmaya başladı. Sanki bilincini kaybetmiş ve imkansız derecede derin bir uykuya dalmış gibi bir sonraki anda kapandılar.
Ayaktaki figürü tamamen gevşedi ve öne doğru düşmeye başladı.
Lumivara, onu yakalamak için çaresizce uzanırken, alarmla haykırdı ama düşüşü engelleyecek kadar hızlı değildi.
BU YAŞAYAN Köken’in figürü algıya meydan okuyan bir hızla hareket etti. Noah’ın düşen formunun arkasında belirdi ve yere çarpmadan önce onu nazikçe yakaladı.
Dikkatli bir hareketle çimlere oturmak için alçaldı, şaşırtıcı bir şefkatle Noah’ın başını kucağına yerleştirdi.
Etrafındaki soluk Köken Işığ’ını gözlemlerken, elleri neredeyse Anne şefkatiyle Saçlar’ını okşamak için hareket etti; Uyuyan Yüz’ünü Ânalitik bir merakla inceledi.
Yanında, Lumivara korku ve kafa karışıklığıyla titrerken, zar zor kontrol ettiği bir sesle sordu.
“Ona... ne yaptın?“ diye talep etti, böylesine ezici bir Varoluş’a karşı toplayabildiği tüm Otorite’yle.
BU YAŞAYAN Köken, Noah’ın huzurlu ifadesini incelemekten başını kaldırmadı. Sakin bir açıklamayla konuşurken, elleri sabit bir ritimle Saçlar’ını Okşamaya devam etti.
“Sadece Köken’inin İnanc’ına dair bir sınavla yüzleşiyor,“ dedi olağan bir tonla. “İnancı yeterince güçlü ve kararlılığı gerçek olduğu sürece, birkaç gün içinde uyanacaktır. Eğer inancı zayıf veya sahte çıkarsa, bu uykudan bir daha asla uyanamayabilir, Sonsuz’a dek burada, Sonsuz Açılım’da kalabilir.“[Not: Noah’ın Uyku’ya Karşı Tam Direnc’i var. Noah Asla Uyuyamaz. Uyusa bile bunu hisseder, değil mi? Yanlış bilmiyorum değil mi? Gerçeklik Arc’ında hatırlarsanız buna benzer bir şey olmuştu. Bu Yüzden dedim zaten Noah’ın hemen hemen Her Şey’e karşı da Direnc’i var. Ama Şu Anki Seviye hakkında konuşur isek evet, dediğinizi duyar gibiyim Çevirmen kardeş Bunlar Dirençler’i bir hiç olarak görüyor. Dirençler bu noktadan itibaren pek te önemli değil hatta Direnç Öte’side Önemli değil. Önemli olan tek şey BU.]
Eklemeden önce durakladı.
“Varoluş böyledir. Hayat böyledir. İnanç ya gerçektir ya da değildir.“
Böylesine ağır sözlerden sonra, oturan figürünün altında Beyaz-Altın Bulutlar Maddeleşme’ye başladı. Sonsuz Açılım’a yükselmeye ve ileriye doğru süzülmeye başlarlarken, onu ve Noah’ın uyuyan formunu nazik bir destekle sardılar.
BU YAŞAYAN Köken parmağını bir kez Sonsuz Açılım’ın kendisine vurdu ve Dış Çevre’nin sınırını çizen parlak beyaz ışık bariyeri emrine yanıt verdi. Daha önce aşılamaz olan duvarda oldukça büyük bir açıklık belirdi.
Lumivara’ya sıradan bir talimat verirken, arkasını dönmedi.
“Gel, Küçük Işık,“ dedi açıklıktan süzülürken. “Eğer onunla kalmak istiyorsan, takip edeceksin.“
Bu sözler söylenirken, Noah’ın başını koruyucu bir şekilde kucağında tutan bu korkunç Varoluş, Dış Çevre’nin ötesindeki eşit derecede korkunç bir Alan’a doğru daha derine süzüldü.
Lumivar,a kararı netleşmeden önce sadece bir Ân donmuş halde durdu. Korku’yu yenen bir kararlılıkla arkadan takip etti ve BU Yaratığ’ın Varoluş’unun BU Kuzey Açılım Düğümü’nün ikinci halkasına girdi.
Bilinmeze doğru onları gizem dalgaları ve cevapsız sorular izledi!
Noah’ın Köken’i bilinçsiz durumdayken, hangi sınavla yüzleşiyordu?
İnanc’ı tekrar uyanmak için yeterli olacak mıydı?
Ve Noah çaresizce onun bakımında uyurken, BU YAŞAYAN Köken tam olarak ne yapmayı amaçlıyordu?
Not: Direnç hatta Öte’si artık pek önemli değil dimi? Saçma Adam’ım bu ya. Acaba Novel 10.000 Bölüm’ü aşmayacak ise ki aşacak aşmayacak ise yarısına geldiğimizde 5000.Bölüm’e geldiğimizde bizi neler bekliyor? Ben Bu Cild’in 200 Bölüm daha süreceğini tahmin etmekteyim. 200-400 sonra da Diğer Cild’e geçeceğiz. En Geç 4900 da Diğer Cild’e geçmiş oluruz. Ya da ismini Öğrenmiş. Aklımda tahminler var. Sonsuz Ölçekler ya da 9 Ölçek. Ya da Direkt Ölçek. Bir Sonraki Cild’in sonunda Ölçekler’in Öte’sine geçmeye başlayacağız. Hmm 6000-6200 bölüm de bir sonraki Cild’i görmüş oluruz. Sizce Ölçekler’in Öte’sinde ne var? Zaten Ölçekler’i aştığımızda İnfinite Mana muhtemelen en güçlü Canon Novel’i olacak. Ölçekler’i aştığımızda sizce ne olacak? Biz’i ne bekliyor?
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
