Sabahın ilk ışıkları çimlere vuruyor ılık bir rüzgâr esiyordu.Dokuz çocuk çimlerin üzerinde çember oluşturmuş oturuyordu. Ortalarında bir adam ve bir kız vardı. “Bugün ailemize yeni birisi katıldı, Amy ile tanışın.” Dokuz çocuk hep bir ağızdan “Merhaba, Amy” dedi. Amy onlara gülümsedi ve “Merhaba” diye karşılık verdi. “Amy’ nin gelişini kutlamak için derslerden önce hepinize bir sihir numarası göstermek istiyorum.”Genç adam Amy’ nin eline küçük camdan bir küre verdi. “Ve sihirbazımız Amy, lütfen ayağa kalk.” Amy merakla denileni yaptı. “Şimdi arkadaşlarından birini seç ve küre elindeyken ona dokun. Kendisine dokunulan kişi adını yüksek sesle söylesin.” Amy çemberdeki çocuklara tek tek baktı ve en son siyah uzun saçları beline gelen bir kızın yanına giderek ona dokundu. “Becca.” Amy’ nin elindeki kürenin içi siyah bir dumanla dolmaya başlayınca tüm çocuklar şaşkınlıkla baktılar. “Şimdi başka birini seç.” Amy Becca’dan uzaklaştı ve çembere bir kez daha baktı. Kıvırcık turuncu bukleleri ile oturan bir çocuğun yanına gitti ve ona dokundu. “Ryan.” Küre tekrar siyaha büründü ama bir öncekinden daha siyahtı.Herkes neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. “Amy bunu nasıl yapıyorsun!” dedi bir çocuk heyecanla. Adam Amy’e bakıp göz kırptı. “Sihirbazlar numaralarını söylemezler. Şimdi Amy, bir kez daha dene.” Amy dikkatle tüm çocuklara baktı ve gözüne kestirdiği çocuğun yanına giderek ona dokundu. Çocuk o sırada yere baktığı için geldiğini görmemişti ve Amy dokununca irkildi. “N-nick!” Kürenin içindeki siyah dumanlar taşarak hızla kürenin dışını çevreledi ve öylesine büyük bir duman bulutu Amy’i sardı ki Amy bir an nefes alamadı.Genç adam bağırdı. “Amy küreyi at!” Amy bilincini kaybetmek üzereydi ama adamı duymuştu ve zor da olsa küreyi kendisinden uzağa fırlattı. Birkaç saniye sonra cam küre patladı. Adam hızla Amy’ nin yanına gitti. Amy’ nin bedeni istemsizce titriyordu, başı dönüyordu ve görüşü bulanıklaşmıştı. “Amy, iyi misin? Beni duyuyor musun?” Amy konuşmaya çalıştı ama her nefes alışında ciğerleri yanıyordu. Hem bedeni neden bu kadar ağırdı ki… Birileri ona sesleniyordu ama sesler zihninde karışıyordu. Artık hiçbir şey hissedemiyordu. Neredeydi? Amy yere yığılmadan önce adam onu tutmayı başardı. “Lanet olsun!” Adam kızı yere yavaşça bırakıp cebinden telefonunu çıkardı ve bir numara tuşladı. “Ray! Hemen buraya gel, yardımına ihtiyacım var.”
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
