ARİA BÖLÜM 12: YENİ BULUŞMA, KISIM DÖRT
 
Mielle'in uzun, şatafatlı kirpikleri titredi. Onu bu durumda görmek ilginçti. Kanatlarını çırpmayı öğrenmeye çalışmakta zorlanan yavru bir kuşa benziyordu.
 
‘Hayatın boyunca kanatlarını çırp ve düş.’
 
Aria'nın gözlerinden bir kez daha gözyaşları döküldü. Bunu gören Mielle gerçekten tıpkı yanıp gitmiş kıyafetleri gibi Aria'dan içtenlikle kurtulmak istediğini hissetti ve alnının ortasında hafif bir kırışıklık belirdi. Ancak iç düşüncelerini göstermedi, bunun yerine yumuşak bir şekilde gülümsedi.
 
O kadar doğal bir şekilde yaptı ki, zihninde dönen karanlık, kirli iç düşünceleri kimse tahmin edemedi. Mielle'in uzmanlık alanı düşüncelerini gizlemek ve onlardan farklı davranmaktı.
 
“Ne diyorsun kardeşim? Elbette sana bir kaç kıyafet ödünç vereceğim. Giysiler bir hiç! Çok şükür ki boyutlarımız benzer. "
 
“İyi olduğuna emin misin?”
 
"Kesinlikle. İstediğiniz kadar ödünç alın. "
 
"Teşekkür ederim! Teşekkür ederim Mielle! Sen gerçekten bir meleksin! "
 
Aria, Mielle'in ellerini tuttu. Parlak bir şekilde gülümseyen Aria gerçekten mutlu görünüyordu. Aria'nın ellerini tutmaya cesaret edeceğini tahmin etmemiş olan Mielle, neredeyse şaşkınlıktan onları geri çekiyordu ancak durumun farkına vardığında ellerini zar zor tutarken beceriksizce gülümsedi.
 
Bu, iki güzel çocuğun birbiriyle ilgilenmesini görmek güzel olduğu için sahneyi izleyen seyircilerin kalbini karıştırdı.
 
Mielle'in hizmetçilerinden bazıları da çocuk olduğu için, Aria eğitilirse, öğrenip anlayacağını düşündüler. Mütevazı doğum bahanesini kullanarak ondan çok nefret etmişlerdi, ancak efendileri Mielle'e karşı kibar olduğunu görünce düşünceleri gittikçe değişmeye başladı.
 
"Ne istersen seç kardeşim."
 
Durum böyle olduğu için Mielle onunla nazikçe konuştu ve hemen istediği kıyafetleri seçmesini söyledi. Mielle'in nezaketini kabul eden Aria, giyinme odasından bir dış mekân elbisesi seçmeye gitti. En öndeki sayısız giysiyi atlayarak, köşeye saklanmış bir kutu tuttu.
 
Başkalarının bulmakta zorlanacağı dolabın köşesine gizlenmişti. Kutu çok temizdi, üzerinde toz lekesi yoktu, sanki özel bir etkinlik için hazırlanmış gibi.
 
Kutuyu açarken katlanmış güzel bir beyaz elbise gördü. Beyaz elbisenin çok yumuşak bir dokusu vardı ve göğsünde bir gül şeklinde hazırlanmış kırmızı yakut dışında pek çok süs yoktu.
 
Bu, Mielle'in Frederick Dükalığı'nın varisi Oscar'dan doğum günü için aldığı elbiseydi. Çok ince kesilmişti ve normalden biraz daha küçük görünüyordu, hiç giyilmediğini gösteriyordu. Daha küçük bir beden için olduğundan giymemiş gibi görünüyordu, bu yüzden Aria'nın onu giymesi daha iyi oldu.
 
Mielle'in yüzü, Aria'nın elbiseyle çıktığını görür görmez soldu. Eli bir orkestra şefi gibi havada durdu.
 
Aria çok masum bir gülümsemeyle sordu, "Uh? Neden?"
 
"Bu, bu biraz ..."
 
‘Bu kadar özenle sakladığım, böylesine değerli elbisemi nasıl bulabildin?’
 
Mielle'in onaylamadığını gören Aria, aceleyle özür diledi ve abartılı hareketlerle elbiseyi çabucak bıraktı.
 
“Bana herhangi bir şeyi seçmemi söylesen bile,  bu biraz fazla güzel, değil mi? Onun yerine uygun bir tane seçmeliydim... Bunu çok fazla deseni olmadığı için seçtim ama neyin iyi olup olmadığını görmeye hala alışkın olmadığım için pahalı bir elbise seçmişim gibi görünüyor. Ben ne yapmalıyım…? O halde ne seçmeliyim…? Mielle, yavaş düşündüğüm için üzgünüm. "
 
"Ah... Bu ..."
 
Hiçbir şey söyleyemeyen Mielle dudağını ısırdı. Biraz daha büyümüş olsaydı, böyle bir numaraya düşmezdi, ama sadece on üç yaşında olduğu için, tam anlamıyla bir kayıptaydı.
 
İçeride, Aria'yı hor görüyor ve ondan nefret ediyordu, ama dışarıda, Kont’un tek cömert kızıydı. Aria, Kont'un biyolojik kızı olmamasına ve düşük doğumlu olmasına rağmen, hâlâ Kont’un kızıydı. Herkesin düşündüğü gibi Mielle tek değildi.
 
Bu yüzden Aria kaba eylemlerden zevk alsa bile bu onun düşük kökenleri nedeniyle anlaşılabildiğinden insanlar onları görmezden gelecekti, ancak Mielle farklıydı. Herkes onun her zaman yardımsever ve nazik olduğunu bilmeliydi. Kendi üzerine kurduğu imaj buydu.
 
‘Yeterince komik, görünüşe göre bu imajdan ayrılamıyorum.’
 
Soyunma odasına sessizlik nüfuz etti. Mielle hiçbir şey söylemeden ne kadar uzun süre devam ederse insanların kafasında o kadar çok soru ortaya çıktı.
 
‘Herhangi bir şey ödünç vereceğini söyledin, öyleyse neden buna izin vermiyorsun?’
 
Oscar'dan bir hediye gibi görünmemesi için Aria kasten beyaz elbiseyi katlamıştı.
 
Sonunda, Mielle doğrudan reddedemedi ve Aria'nın elbiseyi ödünç almasına izin vermekten başka seçeneği yoktu.
 
"Çok teşekkür ederim. Temiz giyip size iade edeceğim. "
 
"... Evet," diye cevapladı Mielle, yüzünde karanlık bir ifade ile.
 
Her an solacak genç bir zambak gibi görünüyordu. 'Ailemizin mührüne nasıl bu kadar benziyorsun?' Aria düşüncelerinde haykırdı.
 
Eğer bir zambak olsaydı, Aria zehir püskürten bir çiçek olmaya istekliydi. Güçlü zehrinden sadece küçük bir miktarla öldürecek bir çiçek olacaktı; gül kadar güzel bir çiçek. Ama ona dokunmaya cesaret edenleri asla affetmeyen bir çiçek olacaktı.
 
Zehirlerini oyunculukla gizleyen iki kızın sevimli görüntüsü, seyircinin kalbini sıcak tutmaya yetti.
 
***
 
Aria, Mielle'den ödünç aldığı sade ama son derece lüks olan elbiseyi giydi ve iki muhafız şövalyesi ve hizmetçisi Jessie ile birlikte bir vagonda şehir merkezine gitti.
 
Aristokrat bir çocuğun ebeveynleri olmadan dışarı çıkması alışılmadık bir durumdu ama Aria farklıydı. Mielle'den küçükken sokaklarda tek başına dolaşmıştı ve Kontes bağımsız hareket eden küçük bir çocuk için çok fazla tehlike olduğunu hissetmemişti.
 
Bunun nedeni gecekondu mahallesinde bir kızı kaçıracak sadece birkaç aptal adam kaçıran olmasıydı. Kirli, ezilmiş bir kızın yüzünü tespit etmek ve onu geneleve satmak zordu ve köle satmak ve satın almak için çok az teşvik vardı, bu yüzden onu kaçırmak için hiçbir neden yoktu.
 
Üstelik artık statüsü yükseldiği için, onu koruyan iki şövalyesi vardı, bu yüzden kontes daha da az endişeliydi. Bir şövalye ölürse, diğeri yine de Aria'yı koruyabilirdi.
 
Öte yandan, Mielle hiç tek başına dışarı çıkmadı. Her zaman Kont ile ve geçmişte annesiyle birlikte dışarı çıktı, bu yüzden beklenmedik bir olay olmadıkça kesinlikle dışarı çıkmaktan kaçınırdı. Zaman zaman, Cain ve Mielle birlikte dışarı çıkardı ama sadece hedefleri belli olduğundaydı. Örneğin olası bir varış yeri başka bir asilzadenin ikametgâhı veya az sayıda tanıdıkların bir araya gelmesi olabilir. Belirsiz sayıda insanın katıldığı yerleri asla ziyaret etmezdi. Çevresiyle ilgili kaygı ve endişeler de bunda önemli bir rol oynadı. 
 
Aria sahneyi hatırladı ve onun aksine Mielle'in tek başına hareket edemeyecek kadar değerli olan Kont’un sevimli çocuğu oluşuna güldü.
 
Jessie, kıkırdamalarının dışarı sızdığını duyup gözlerini kaldırdığında endişeli ve huzursuz oldu. Aria, onu görmemiş gibi yaparak pencerenin dışına baktı.
 
Taze otlar, ağaçlar, çiçekler ve insanların yoğun hareketleri...
 
Hızla geçen vagonun penceresinin dışındaki manzara öncekinden farklı değildi, bu yüzden biraz can sıkıcıydı. Geceleri başının kopmasının kâbuslarıyla çığlık atarak geçirdiği günler vardı, ama dünya buna kıyasla çok huzurluydu.
 
Aria yumuşak, temiz boynuna dokundu. İnce boynunun etrafı ölüm düşüncesinin korkusuyla doluydu ama boynu temiz ve bozulmamış bir şekilde gerilmişti. Yine de, başının aynı şekilde düşüp pisliğin içinde yuvarlanacağı halüsinasyonları bile vardı.
 
'… Tamam. Hiçbir şey olmayacak.'
 
Hafifçe titreyen eli boynunu hissetmeye devam etti. Sarı bir yaprağın ömrünün sonuna geldikten sonra yere düşme sahnesi görüşüne girdi. İzleyicilerin önünde yerde sefil bir şekilde yuvarlanan boynu gibi görünüyordu.
 
‘Gitmesine asla izin vermeyeceğim. Kafamın kesilme deneyimi, erkek ve kız kardeşimin aynı sonucu yaşamalarını sağlayacağım. '
 
***
Günde bir bölüm derken bu kadar uzun ortadan kaybolduğum için kusura bakmayın. Benim için biraz stresli bir haftaydı. Elimden geldiğince sık bölüm atmaya geri döndüm. İyi okumalar~ J