Date A Live Vol 1 Sönsöz

Sönsöz - Life With a Spirit Part 1

"-Hepsi bu."

Bulunduğu yer, özel iletişim odasıydı. sadece komutan Kotori’nin girmesine izin verildi.

Loş odanın ortasına kurulmuş yuvarlak masaya bakan Kotori raporunu tamamladı.

Ruhun yakalanması ve geri getirilmesiyle ilgili rapor.

Kotori’nin de aralarında bulunduğu yuvarlak masa etrafında toplam beş kişinin nefesi hissediliyordu.

Ama gerçekte, içindeki tek kişi Kotori’ydi. Diğer üyeler ise yuvarlak masada kurulan konuşmacılar aracılığıyla toplantıya katılıyorlardı.

"...Yani bu onun gücünün gerçek olduğu anlamına geliyor, ha."

Kotori’nin sağında oturan çirkin kedi şeklindeki peluş hayvan hafif boğuk bir sesle konuşuyordu.

Aslında ses peluş hayvanın hemen önündeki hoparlörden geliyordu ama Kotori’nin bakış açısına göre sanki konuşan çirkin kediymiş gibiydi.

Diğerlerinin elinde onun video akışı olmadığından bu, Kotori’nin keyfi olarak ayarladığı bir şeydi.

Bu nedenle, odanın en içteki bu odası tuhaf bir şekilde fantazi benzeri bir alan haline gelmişti. Adeta Alice Harikalar Diyarında’nın çılgın çay partisine benziyordu.

"Bu yüzden dedim ki, eğer Shidou ise o zaman her şey yoluna girer."

Kotori gururla kollarını kavuşturdu ve bu kez solunda ağlayan bir yüz bulunan fare sessizce konuştu.

"—Sadece iddialarınıza bakılırsa yeterli güvenilirlik yoktu. Sonuçta, yeniden dirilmenin gücüne ya da Ruhların gücünü özümseme yeteneğine bu kadar kolay inanmamızı bekleyemezsiniz."

Kotori omuz silkti.

Ah, bu konuda yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Shidou’nun yeteneklerini doğrulamak için çeşitli gözlem ve analiz cihazlarının kurulması yaklaşık beş yıl sürdü.

O zaman bile, o süre zarfında inşa edildi ve bir ekip toplandı. Zamanlama açısından mükemmel sonuç verdi.

"Peki ya Ruh’un durumu?"

Bu sefer ses çirkin kedinin yanından, son derece aptal görünüşlü, yüzünden salyaları sarkan mavi bir köpekten geldi.

"Tarafımızca alındığından beri durumunu izliyoruz. —ve durumu son derece istikrarlı. Uzay-zamanda bir gıcırtı bile tespit edilmedi. Gücünün tam olarak ne kadarının kaldığını ayrıntılı olarak analiz etmek gerekecek, ancak en azından ’sadece var olmanın dünyayı yok edeceği’ bir seviyede değil."

 

Kotori, dört peluş hayvandan üçünün aynı anda nefesini tuttuğunu söyledi.

"O halde, en azından şu anki aşamada, Ruhlar bu dünyada sorunsuzca var olabiliyorlar mı?"

Çirkin kedi açıkça heyecanlı bir sesle konuştu. Kotori sakince ’evet’ cevabını verirken ona tiksintiyle baktı.

"Ayrıca kendi güçleriyle diğer boyuta kaybolması onun için zor olurdu."

"—Peki ya durumu? Ruh’un gücünün bu kadarını emmişti. Anormal bir şey oldu mu?"

Bu sefer ağlayan fare sordu.

"Şu anda ne Shidou’da ne de dünyada herhangi bir anormallik tespit edilmedi."

"Nasıl? Bunlar dünyayı yok edecek felaketler! Bu gücü bir insanın içine mühürlemek ve anormal hiçbir şeyin olmaması..."

Aptal köpek belirtti.

"Hiçbir sorun çıkmayacağı kanaatine vardığımız için kullanma izni almadık mı?"

"...O tam olarak nedir? Böyle bir yeteneğe sahip... sanki bir Ruhmuş gibi."

Bu sadece doldurulmuş hayvanın yüzü değildi, gerçekten bir aptaldı. Kotori kalbinin içinde içini çekti ve görev bilinciyle ağzını açtı.

"—Canlanma yeteneği daha önce açıkladığım gibi. Emilim yeteneğiyle ilgili olarak şu anda onu araştırıyoruz."

dedi Kotori ve peluş hayvanlar bir anlığına sessiz kaldı.

Sonra birkaç saniye sonra, o ana kadar konuşmayan peluş hayvan, cevizi kucaklayan sincap sessizce konuştu.

"—Her neyse, iyi iş çıkardınız Komutan Itsuka. Harika sonuçlar elde ettiniz. Gelecekte sizden harika şeyler bekliyorum."

"Olumlu."

Kotori ilk kez duruşunu düzeltti ve elini göğsünün üzerine koydu.

Bölüm 2
"...Faaa."

O olayın üzerinden bir hafta sonu geçmişti, artık pazartesiydi.

Restorasyon Güçleri tarafından tamamen yeniden inşa edilen okul binasında çok sayıda öğrenci toplanmıştı.

Hepsinin ortasında Shidou dalgın bir şekilde içini çekti ve sınıfın çatısına doğru baktı.

-O gün.

Shidou olanlardan hemen sonra yere yığılmıştı ve gözlerini açtıktan sonra kendini yerde yatarken buldu. revir.

Daha sonra tesiste kapsamlı bir tıbbi kontrolden geçti; ancak bilincini kaybettiğinden beri Tohka’yı bir türlü görememişti. Tohka ile konuşmak istediğinde bile aldığı tek cevap onun muayene olduğu olduğu için sonuna kadar yüzüne bile bakamadı.

"...Ahh."

Tohka’yla tanıştıktan sonra geçen on telaşlı gün bir rüyaymış gibi, sade, normal günler ise, dürüst olmak gerekirse, kendini o kadar boş ve güçsüz hissediyordu ki, sanki ölüyormuş gibi hissediyordu.

Ancak... Shidou’nun düşüncelerine takılan tek bir şey vardı, başka bir şey daha.

O gün. Shidou kesinlikle Tohka ile öpüşmüştü.

O anda Tohka’nın giydiği giysi eriyip kaybolmuştu ve aynı zamanda sanki kendi vücuduna sıcak bir şeyin aktığını hissetti.

—Bu duygu tam olarak neydi?

"..."

Sessizce dudaklarına dokundu.

Üç gün geçmişti ama o his hâlâ devam ediyormuş gibi hissetti. Shidou hafifçe kızardı.

"...Bu gerçekten iğrenç. Ne yapıyorsun Itsuka?"

"! T-Tonomachi. Eğer oradaysan, biraz varlığını göster."

Aniden kendisiyle konuşulan Shidou, kafasını orijinal duruşuna geri döndürdü.

"...Yaptım, normal bir miktar. Hatta sana seslendim bile. Eğer yalnız kalmama izin verirsen ölürüm biliyorsun."

Bunu söyleyerek öndeki boş koltuğa oturdu ve dirseklerini Shidou’nun masasına dayadı.

"Hayır, bunu bilmiyordum. Neyse, kendi koltuğunuza dönün. Yakında sınıf olacak."

"Sorun değil. Tama-chan zaten biraz geç kalacak."

"Tanrım... o hâlâ bizim öğretmenimiz. Kedi ya da fok balığına benzeyen o takma adı kullanmayı bırakmalısın."

"Haha, çok tatlı, yani sorun değil mi? Yaşlarımız farklı olsa da o hala tamamen benim saldırı bölgemde."

"Ahh... o zaman ona evlenme teklif et. Muhtemelen kabul edecektir."

"Ha? Sen neden bahsediyorsun?"

Sonra o sırada sınıfın kapısı bir takırtı sesiyle açıldı ve Shidou’nun omuzları hafifçe sarsıldı.

—Bir anda sınıf coştu.

Ama bu beklenen bir şeydi. Sonuçta Tobiichi Origami okula her tarafı bandajlarla sarılmış halde gelmişti.

"...!"

Nefesini kaybetmeden edemedi.

Bir Gerçekleştirici kullanılarak çoğu yaralanma anında iyileştirilebilir. Ama üç gün geçmesine rağmen hala o kadar çok bandaj kalmıştı ki, bu oldukça büyük bir yaralanmaydı.

"......"

Sınıftaki tüm bakışlar Origami’nin üzerinde toplanmışken, Shidou’nun tam önüne gelene kadar belirsiz adımlarla ona doğru yürüdü.

"H-hey, Tobiichi, bunu yaptığına sevindim-"

Garip bir şekilde söylemeye başladı ama aniden Origami, Shidou’nun görüş alanından kayboldu.

Bir dakika sonra Shidou, Origami’nin derin bir selam verdiğini fark etti.

"T-Tobiichi...!?"

Sınıfta gürültü oluştu ve tüm gözler Shidou ve Origami’ye çevrildi.

Ama sanki bunların hiçbirini umursamıyormuş gibi Origami devam etti.

"—Özür dilerim. Gerçi tek bir özürle çözülebilecek bir şey değil."

Daha sonra öğrendiğine göre Tohka’yı hedef alan saldırı Origami tarafından yapılmıştı. Muhtemelen bunun için özür diliyordu.

"Ne... Itsuka, Tobiichi’ye bir şey mi yaptın...?"

"Yapmadım! Eğer yapsaydım özür dileyen ben olmaz mıydım!"

Shidou, şüpheli bir bakış atan Tonomachi’ye cevap verdi.

Her iki durumda da durumu ayrıntılı olarak açıklamanın bir yolu yoktu. Shidou tekrar Origami ile karşılaştı.

"Seni affedeceğim, o yüzden şimdilik başını kaldır..."

dedi Shidou ve beklenmedik bir şekilde Origami itaatkar bir şekilde doğruldu.

"Ancak-"

Sonra bir sonraki anda Shidou’nun kravatının ucunu yakaladı.

"-!?"

Origami, soğuk ifadesini hiç değiştirmeden yüzünü yaklaştırdı.

"Hile yok."

"......Ha?"

Shidou’dan başlayarak Origami’nin hareketlerini izleyen herkesin gözleri noktalara dönüştü.

Sanki zamanlamaya uyuyormuşçasına sınıfın başladığını gösteren zil çaldı.

Origami ve Shidou’ya ilgiyle bakan öğrenciler kendi yerlerine döndüler.

Ancak Origami tek başına Shidou’nun yüzüne dikkatle bakmaya devam etti.

Sonra kurtuluş tanrıçası ortaya çıktı.

"Herkese günaydın. Dersler başlıyor."

Kapıyı açan öğretmen Tama-chan sınıfa girdi.

"...? T-Tobiichi-san, ne yapıyorsun?"

"......"

Origami sessizce Tamae’ye baktı ve ardından Shidou’nun kravatını serbest bırakıp koltuğuna geri döndü.

Yine de Shidou’nun hemen yanındaydı. Rahat bir nefes alamadı.

"O-tamam, herkes yerleşti mi?"

Sınıftaki huzursuzluğu hisseden Tamae aşırı neşeli bir sesle şunları söyledi:

Sonra sanki bir şey hatırlamış gibi eline vurdu ve kendi kendine başını salladı.

"Ah tabii, bugünkü yoklamadan önce bir sürprizim var! -İçeri gelin!"

Bunu söyleyerek az önce girdiği kapıya doğru seslendi.

"Hımm."

Sonra sanki buna cevap veriyormuş gibi bir ses duyuldu.

"Ne..."

"-"

Aynı anda Shidou ve Origami’nin ağzı açık kaldı.

"—Bugünden itibaren bu sınıfa geçiyorum, adım Yatogami[1G 1] Tohka. Senin gözetiminde olmaktan mutluyum."

Lise üniforması giyen Tohka, yüzünde devasa bir gülümsemeyle içeri girdi.

Bakıldığında bile gözlerin acımasına neden olabilecek bu güzellik karşısında sınıfta yeniden gürültü koptu.

Bakışları görmezden gelen Tohka, bir parça tebeşir aldı ve tahtaya kötü bir yazıyla sadece "Tohka" kelimesini yazdı. Daha sonra tatmin olmuş gibi kendi kendine başını salladı.

"Ne... sen, neden sen..."

"Hayır?"

Tohka sesin kaynağına doğru döndü. Tuhaf bir parlaklık, yanıltıcı bir ışıltı yayıyordu.

"Ohh, shidou! Seni özledim!"

Daha sonra yüksek sesle Shidou’nun adını seslendi ve Shidou’nun koltuğunun hemen yanına, tam da Origami’nin birkaç dakika önce durduğu yere atladı.

Shidou bir kez daha sınıfın odak noktası haline geldi.

Üfürüm, mırıltı. İkisi arasındaki ilişkinin yanı sıra daha önce Origami’de yaşananlarla ilgili teoriler her yerden duyulabiliyordu.

Diğer öğrencilerin duyamayacağı kısık bir sesle bunu söylerken Shidou’nun alnında ter oluştu.

"T-Tohka...? Neden buradasın?"

"Nn, sınavlar falan bitmişti. —Görünüşe göre gücümün %99’undan fazlası kaybolmuş."

Shidou’nun liderliğini takip eden Tohka, kısık bir sesle şunları söyledi.

"Eh... benim için iyi oldu. Artık sadece var olarak dünyanın ağlamasına neden olmuyorum. Sonra, kız kardeşin bir sürü şey yaptı."

"A-ve soyadın...?"

"Adı neydi, o uykulu kadın verdi onu bana."

"Tanrım..."

Shidou başını kaşıdı ve masasına uzandı.

Tohka’nın serbest kalmasına izin verildiği için mutluydu ama muhtemelen işleri yapmanın başka yolları da vardı.

Ama masum bir bakışla

"Sorun ne, shidou. Aşağıya bak. -Ahh, olabilir mi, ben yokken yalnız mıydın?"

Tamamen ciddiyken böyle bir şey söyledi.

Çevredeki insanların duyabileceği kadar büyük bir ses seviyesinde, daha az değil.

Sınıftaki kargaşa doruğa ulaştı.

Hayatında hiç bu kadar rahatsız hissetmeyen Shidou, bir şekilde sesini duyurmayı başardı.

"Ne... böyle tuhaf bir şey söyleme."

"Hmpf, ne kadar soğuk. O zamanlar beni çılgınca kovalamana rağmen."

Bunu söylerken ellerini iki yanağına koydu ve utanmış bir bakış attı.

"-!?"

Ortamın değiştiğinin farkındaydı. Masalarının gölgesinden mesaj gönderen insanlar bile vardı. Böylece tüm okulun Shidou’nun adını öğrenmesi uzun sürmeyecek.

Shidou daha yüksek bir sesle tekrar denedi.

"H-hayır Tohka! B-böyle söylemen herkesin yanlış anlamasına neden olur!"

"Hayır? Bunun bir yanlış anlaşılma olduğunu mu söylüyorsun? İlk seferim olmasına rağmen..."

"——,......!?"

-Kritik vuruş. Muhtemelen Kotori ve Reine ona bazı gereksiz bilgiler öğretmişlerdi.

Öğretmenin emirlerini dikkate almayan sınıf çılgına döndü.

Sonra hemen Tohka yüzünü sağa kaydırdı.

"Ee...?"

Şaşkın Shidou’nun gözlerinin önünde, kaleme benzeyen bir şey inanılmaz bir hızla havada yatay olarak dilimlendi.

"Ah!?"

Şaşırarak kaynağını aradı. Orada, sanki az önce kalem fırlatmış gibi bir duruşta, soğuk bakışlı Origami vardı.

"...Hayır mı?"

"..."

Tohka ve Origami. Gözleri şaşı oldu.

"Hayır, neden buradasın?"

"Bu benim çizgim."

Bir anda kritik bir duruma dönüştü.

—Ancak ikisi burada kavga etmek istemiyormuş gibi görünüyordu.

Ama tabii. Bir taraf neredeyse tüm gücünü kaybetmiş, diğer taraf ise ekipmansız ve yaralıydı.

"O-tamam! Kes şunu! Hadi buna artık son verelim! Tamam! Kavga etme!"

Öğretmen Okamine aceleyle ikisinin arasını kesti ve bir şekilde durumu dağıtmayı başardı.

Fakat.

"Şimdi Yatogami-san’ın koltuğu..."

Öğretmen Tohka’nın yerini aramaya başladı ama

"Gerek yok. -Kımıldayın."

Tohka, Shidou’nun yanındaki, Origami’nin karşı tarafındaki öğrenciye keskin bir bakış attı.

"E-eee!"

Bu baskıyla karşılaşan kız öğrenci sandalyeden yere düştü.

"Nn, teşekkür ederim."

Bunu söyleyen Tohka sakince oturdu ve Shidou’ya baktı.

Ancak bunu yaparken Shidou’nun değil Origami’nin bakışlarıyla karşılaştı.

"..."

"..."

İkisi sessizce birbirlerine baktılar.

Shidou, Tohka’nın bu dünyada yaşamaya devam edebilmesinden son derece mutluydu. Ayrıca çok şey başaran Kotori ve ekibine de minnettar.

Ayrıca Origami’nin hayatta kalmayı başardığı için gerçekten rahatlamıştı.

Bu şüphesiz mümkün olan en iyi sonuç olarak adlandırılabilecek şeydi.

Ama bu...

"Uuuuuuuh..."

Her iki taraftan da tuhaf bakışlar yağdıran Shidou başını tuttu.

 

Not : 夜刀神 => 夜 (Gece) 刀 (Kılıç) 神 (Tanrı), yani "Tanrı’nın Gece Kılıcı" gibi bir şey.


Bölüm 6 Bitti

Lütfen Yorum Yazmayı Unutmayın