"Siz ikiniz, Carol ve Chem, iyi geçinin. Sen de Gams, sessiz kalma ve bir şeyler yap.

Loş bir odada, tek ışık kaynağı olan bilgisayar monitörüne doğru bir şeyler mırıldanan bir adam vardı.

Bu adam kızgın değil, aksine şaşkınlıkla gülümsüyor gibi görünüyordu.

Adamın saçları uzun süredir taranmamış gibi dağınık ve üzerinde birkaç gündür değiştirmediği terden sırılsıklam olmuş giysiler var. Yine de, günlük banyosunu yaptıktan sonra iç çamaşırlarını değiştirdiği için kokmuyor ve kötü bir kokusu olsa bile umursamıyor.

Odada bir bilgisayar ve bir çalışma masası var. Ayrıca manga ve hafif romanlarla dolu bir kitaplık da var. Ve tüm yıl boyunca yatılan bir şilte. Ondan sonra odanın bir köşesinde dambıllar var.

Bu adam güneş doğduğunda uyuyor ve gün batmaya başladığında güne başlıyor, ancak son zamanlarda erken kalkmak onun için bir alışkanlık haline gelmişti.

Bunun nedeni de onu çılgına çeviren 『Village of Fate』 oyunu.

Bu oyunu oynamaya başladığından beri tam bir bağımlı haline geldiğini söyleyebilirsiniz. Artık zamanının tamamını olmasa da çoğunu oyunda geçiriyor.

Ekranda insanların bir köy kurmak için doğası zengin bir ormanı temizledikleri görülüyor.

Bu son derece gerçekçi oyunda birçok karakter çok çalışıyor. Oyunun oldukça yüksek performanslı bir yapay zekası var gibi görünüyor, hatta konuşma düzeni de bol, çünkü adam olağan selamlaşmalar dışında aynı satırın konuşulduğunu hiç görmemiş.

「Herkes, kahin bugün yine aşağı indi」

Rahip kıyafetleri giymiş güzel bir kadın ışıltılı bir İncil açtığında, köylüler onun etrafında toplanmaya başlar.

「Herkes, bugün de elimizden gelenin en iyisini yapalım」

Adam sesinin onlara ulaşmayacağını bilse de onlara gülümserken mutlu görünüyordu.