Altın Kumlar üzerinde sessizlik hüküm sürüyordu, herhangi bir gürültüden daha derin, ağır ve kasvetli bir sessizlik.
Sürekli canlılık dolu bir yer olan sahil, saldırının şoku ve Khor’un fedakarlığıyla sessizliğe bürünmüştü. Yine de, bu sessizliğin kalbinde, bir güç fırtınası oluşmaya başlamıştı.
Noah, ikiye bölünmüş İlkel Taş Maymun’un Beden’inin önünde duruyordu. Maymun’un alt yarısı, tamamen Ozymandias’ın Dokunaçlar’ından oluşan, Kıvrılan, Obsidiyen Reng’i Altın bir Yapı’ya bürünmüştü.
Binler’ce Dokunaç, her biri doyumsuz bir Açlığ’ın filizleri gibi, Noah’ın Beden’ini sarmıştı, ona zarar vermek için değil, O’na hizmet etmek için.
Amaçları tekti, Açlıklar’ı Mutlak: İlk Lider Gilgamesh’in Efendisi’ne koyduğu Lanet’i yok etmek.
Diğerleri uzaktan izliyordu, yüzlerinde ciddiyet ve şaşkınlık karışımı bir ifade vardı.
Noah’ı çevreleyen Dokunaçlar’ı gördüler ve amaçlarını bilmelerine rağmen, bu manzara hâlâ bu Kıyı’nın Yaşam’ı ile her an var olan yok olma tehdidi arasındaki ince çizgiyi hatırlatan korkunç bir hatırlatmaydı.
Ancak Noah’ın gözleri ne kalabalığa ne de Ozymandias’a bakıyordu.
O’nun dikkatini bekleyen Runik İpuçlar’ına odaklanmıştı, Acil ve Somut tehlikeye odaklanmak için askıya aldığı İpuçlar’ına.
Şimdi, tehdit geçici olarak azaldığı için, öfkeli, dizginlenmemiş bir Tiranlık’la yanan Bakışlar’ı onlara düşmüştü.
>Sonsuz Hasat İlkesi’nin Tohum’u, Erken Örtülü Kıyı’nın yerlilerinin benzeri görülmemiş bir saldırıyla karşı karşıya kaldıklarında gösterdikleri muazzam Çaba’yı gördü.>
>Yok oluşla karşı karşıya kalındığında ortaya çıkan bu tür bir Çaba, kolektif bir bağ, nadir ve kritik bir Hasat olarak kabul edilir. Bu, bir İlke’nin Büyüme’si için mükemmel bir Toprak’tır.>
Yüzde On Rakam’ı, Varoluşsal bir Beyan’ın Güc’üyle vızıldıyordu.
İlerleme, Sonsuz Küçük Artışlar’la Ölçülen bu Varoluş’ta, Astronomik Boyutlar’da bir sıçramaydı.
Bu, Noah’ın Çaba ve ödülün Temel İlkesi’ni Manipüle Etme Yeteneğ’inin artık bir damla değil, gerçek bir Sel olduğu anlamına geliyordu.
>%10 Olgunlukta, Yeni Yetenekler açığa çıktı.>
>Sonsuz Hasat Direnc’i de %10’a ulaştı. Artık Varoluş’unuz Varoluş’a karşı koyması On Kat daha pahalı. Sana karşı Saldırılar, saldırganın %1000 daha fazla Çaba sarf etmesini gerektirir. Sen, Savunma Dayanıklılığ’ında Yürüyen bir Paradoks’sun.>
>Artık, önceki üç tane yerine, Sürekli Hasat İlkesi’nin Tohumu’nun on taneye kadar Glif’ini oluşturabilirsin. Maliyet, Karmaşıklık ve Saflık açısından 500 milyar gibi yüksek bir Rakam’a çıkıyor, ancak faydalar Yüz Kat artacak.>
>Sonsuz Büyüme Alan’ı artık tüm Kıyı’yı ve Ötesi’ni kaplayabilir, komşu Katlar’a ulaşabilir ve Gelişme’yi Hızlandırma Güc’ü Her Saniye artar.>
>Sana yeni bir Unvan verildi: Birliğ’in Kalkan’ı. Varoluşsal tehditler karşısında Kırılmaz bir Bağ Kurabilme Yeteneğ’inle tanınıyorsun. Bu Unvan, özellikle Kolektif bir ortamda Sonsuz Hasat İlkesi’nin etkinliğini artırır.>
Noah, bu bilgiyi sindirirken, Tiran Bakışlar’ı daha da derinleşti.
Bu nimetler şaşırtıcıydı, Ödül o kadar büyüktü ki, içinde hâlâ yanan Lanet’in acısını gölgede bırakıyordu.
Ama o, Duygular’ı Aşan soğuk bir kesinlikle, henüz bunların tadını çıkaramayacağını biliyordu.
Önce Lanet’le ilgilenmesi gerekiyordu. Henüz tanışmadığı bir düşman tarafından dayatılan bir Parazit, bir Sınırlama, çürümeye bırakılamazdı. Ortadan kaldırılması gerekiyordu.
Yeniden, Khor’un fedakarlığından doğan farklı bir tür Ödül olan yeni bir dizi talimata odaklandı.
>Khor, İlk Açlıp’ın olağanüstü Çabalar’ı sayesinde, içindeki Glif Açlık Kalbi daha da zenginleşti.>
>İlk Açlığ’ın Dokuz Mührü artık görselleştirilebilir. Dokuz Mührün tümü serbest bırakıldığında, İlk Katlar’dan beri saklanan İlk Açlığ’ın gerçek, Azalmamış Güc’ü serbest kalacaktır.>
>İlk Liderin Bozulmuş Otoritesi’nin son zamanlarda yok edilmesi nedeniyle, ilk Mühür neredeyse kırılmış durumda. Geriye kalan tek koşul, Bütün Bir Katlar’ın Her Şey’ini Yutmak’tır.>
>İlk Mühür, İlkel İştahlar’ın Mühür’ü, Açlığ’ını tanımlayan bir yemek arzuluyor. O kadar geniş, o kadar eksiksiz bir Yaşam Öz’ü arıyor ki, O’nu tüketmek Varoluş’un Temeller’ini sarsacak.>
Bir Kat. Tek bir, bütün bir Kat. Bu düşünce Noah’ın zihninde parladı.
Böyle bir görevin Karmaşıklığ’ı ve Büyüklüğ’ü Astronomik’ti. Bu, normal bir Varoluş’un zihnini parçalayacak bir yemekti, diğerlerinin beslenmesini çocukların atıştırmalığı gibi gösterecek bir tüketimdi.
Ama Noah, bu büyüklükte bir yemeği nereden bulacağını tam olarak biliyordu.
…!
Nullvein Mezarlığ’ın Kıvrımlar’ında.
Bu, Kraliyet Yaşayan Varoluş tarafından çoktan taşınmış bir Kat’tı.
İçindeyken ulaşabileceği bir Kat, sağlayabileceği bir Kat. Elbette, O’nun Açlığ’ı Katlar’ı kapsayabilsin ama içindeki Sayılar’la ölçülemeyecek Yaşam Formlar’ını ve Çarklar’ı kapsamaması için gerekli önlemleri alacaktı.
Onlar, geniş Osmontian Kıyı’ya taşınabilirdi!
Sadece Açlığ’ını gidermekle kalmayacak, En Erken Katlar’ı bile titretecek İlkel bir İştah’ı serbest bırakacaktı!
Ozymandias’ın Açlığ’ının Sonsuz uğultusu Noah’ın zihnine nüfuz etti, artık Efendisi’nin acısına neden olan şeyi arayan, durmak bilmeyen, açgözlü bir uğultu idi bu.
Vızıltı bir kükremeye dönüştü, sessiz, her Şey’i tüketen bir “Yiyecek“ vızıltısı.
Noah, diğerlerine baktı, bakışları derin bir Zulüm’le yanıyordu. Neredeyse zarar görmüştü. Ailesi O’nun yanındaydı.
Ve Vücud’u... İlk Lider nasıl böyle bir şeyi dayatabileceğini düşünür?
Buna tahammül edemezdi. Varoluş’u kendisine aitti, Vücud’u Kendi Tapınağ’ı, Otorite’si kendi Kanunu’ydu!
Hiçbir Otorite, özellikle de Milyonlar’ca yıldır uykuda olan bir Otorite, O’nu lanetleyip, öyle kalamazdı.
Kıyı’nın ve Infınıverse’nin Temeller’ini sarsan bir kükremeyle bağırdı.
“Açlığ’ı hissedin! Yutul’un! Gidin!“
BOOM!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
