Bölüm 4477: Kalkan I


Noah, mezarın giderek,nartan bir yoğunlukla titrediğini ve nabız gibi attığını izledi.


İçinden yayılan muazzamlık hissedilebiliyordu!


O kadar derindi ki, birkaç saniye sonra...


Görüşünün önünde ipuçları belirdi.


>Milyonlar’ca yıl boyunca Sistematik olarak geliştirilen muazzam bir Çaba ve Sayısız başarısızlık nihayet olgunlaşma aşamasına ulaşıyor.>


>Eşi görülmemiş bir Tezahür için gerekli koşullar yerine getiridi.>


...!


Noah, gözleri parıldayarak, bu bilgiyi özümsedi.


Varoluş’unun içinde, Sürekli Hasat İlke’si ani bir yoğunlukla vızıldadı ve sanki aşağıda olanlarla rezonansa girercesine, Yeşil-Altın rengi parlaklığını tüm Yapısı’na yaymaya başladı.


Bu rezonans sayesinde, daha da ayrıntılı bilgiler bilincine akın etti.


Derin anlamlar içeren ek ipuçları ortaya çıktı.


>Çaba ve başarısızlık, tüm Yetiştirme Yollar’ında ayrılmaz bir ikili olarak var olur.>


>Gözlemlenebilir Varoluş’ta hiçbir Varoluş, İlk Çiftçi kadar Sürekli Çaba sarf ederken, orantılı olarak eşdeğer Sistematik başarısızlıklar yaşamamıştır.>


>En son başarısızlığı, yerleşik yolundan saparak, birikmiş Uzmanlığ’ının aksini önermesine rağmen alternatif yaklaşımlar denemesinden kaynaklanıyordu.>


>Ve yine de, bu benzeri görülmemiş yenilik Çabası’nda bile... Tamamen başarısız oldu.>


>Muazzam Çabalar ve sürekli başarısızlık döngüleriyle tanımlanan bir Varoluş’un doruk noktası, nihai başarısızlık, Varoluş’unun tamamen çöküşüyle sonuçlandı.>


>Ancak Çaba’sı, fiziksel çözülmeye bakılmaksızın, çağlar boyunca devam ediyor. Başarısızlıkları, birikmiş ağırlık olarak çağlar boyunca devam ediyor.>


>Sınırsız ve Anlaşılmaz Çabalar, şimdi Paradoksal bir şekilde tam bir başarısızlıktan filizleniyor.>


>Bu, anlaşılmaz bir süre boyunca pes etmeden Yatırılan Çaba’nın meyvesidir.>


BOOM!


Aşağıdaki mezardan, parlak bir tohum patlayıcı bir güçle yukarı doğru fışkırdı!


Mükemmel simetrik Yapısı’yla neredeyse bir Koza’ya benzeyen, son derece saf bir Göksel Tohum gibi görünüyordu. Yoğun bir Otorite’yle tüm Kutsal Alan’ı aydınlatan, korkutucu yeşil bir parlaklıkla ışıldıyordu.


Noah, İlk Çiftçi’nin Kutsal Alanı’nın üzerindeki gökyüzünde görkemli bir şekilde dönen bu nesneden yayılan muazzam Karmaşıklık ve Saflık hissetti.


Hipnotik bir hassasiyetle dönerken...


Aniden durdu.


Ve kasıtlı bir hareketle tekrar toprağa gömüldü.


Sonsuz Genişlikte’ki bu Kutsal Alan’ın uçsuz Toprağ’ı,şiddetle titredi. Bir an sonra, daha önce basit bir mezar olan Alan’dan bir şey ortaya çıkmaya başladı.


Bir Ağaç.


İnanılmaz bir İlke’nin yoğun ışığıyla titreşen, son derece devasa bir Ağaç!


Noah, onu sakin bir şekilde incelediğinde, onun Temel doğasını açıkça algılayabildi.


Bir Tekillik İlke’si!


Açıklayıcı ayrıntılarla birlikte ipuçları ortaya çıktı.


>Sonsuz çabalar ve sistematik başarısızlıklardan sonra, İlk Çiftçinin Dokumalar’ı onu bir kez daha Varoluş’a dönüştürdü.>


>Bu, dış müdahale değil, birikmiş ekim yoluyla eşi görülmemiş bir ortaya çıkışı temsil ediyor.>


>Onun Çaba’sının meyvesi, tüm Varoluş’unun onun Eonlar boyunca peşinde olduğu şeyin Yaşayan bir Vücut bulması olarak ortaya çıkıyor.>


Tekillik İlkesi’ni temsil eden bu korkutucu derecede Büyük Ağac’ın ortaya çıkışı, dramatik bir ilerlemeyle devam etti. 


Devasa gövdenin dibinde, Altın Yaprak desenleriyle kaplı yoğun Yeşil Otorite’den oluşan kabuktan, aniden bir el dışarı doğru fırladı!


Sanki birikmiş Çabalar’ın Fiziksel bir Forma bürünerek, doğmuş gibi, görkemli Ağac’ın içinden bir figür ortaya çıkmaya başladı.


Önce güzel eller ortaya çıktı, ardından yavaş yavaş orta yaşlı bir adamın tüm vücudu ortaya çıktı ve kendini Ağac’ın kucaklamasından kurtardı.


Başlangıçta vücudu çıplaktı. Derisi, her görünen yüzeye Karmaşık Desenler çizen, karmaşık dövmeler gibi görünen Sayısız Yeşil Glif ile kaplıydı.


Gözler’i...


Gözler’i, Kutsal Alan’ın çevresindeki Geniş Topraklar’ı aydınlatan yoğun bir bakışla etrafı süzen, korkutucu Altın ışık huzmeleri gibiydi.


Bu gözler sonunda, tüm bu olayları sessizce izleyen, yukarıda süzülen Noah’ın üzerinde durdu.


Gözler, onun üzerinde durakladı.


Bir kez kırpıştı.


Noah, gördüklerini sindirirken, tamamen sakin bir ifadeyle ona baktı.


Bu ifade hızla taş gibi bir ifadeye dönüştü.


Yeni ortaya çıkan Varoluş, belirgin bir şaşkınlıkla tekrar gözlerini kırptı ve kendi vücuduna baktı.


Yavaş yavaş, tamamen çıplak olduğunu fark etti.


Noah’ın soğuk bakışları, sözlü bir ifadeye gerek kalmadan açık bir duygu aktarıyordu.


Sanki şöyle diyordu...


“Dostum, neden Alet’in dışarıda dolaşıyorsun?“


Bir sonraki anda, İlk Çiftçi biraz utanmış bir hareketle elini salladı.


Yeşil Cüppeler, Canlı Bitki Maddeler’i ve yoğun Otorite’den dokunmuş gibi görünen, vücudunu örten, dalgalı giysiler olarak ortaya çıktı. Kendi Varoluş’una ne olduğunu karışık bir ifadeyle incelerken, figürü yukarı doğru süzülmeye başladı.


Noah’ın tam önüne geldiğinde, ona sadece baktı. Noah da aynı sakinlikle ona baktı. ikisi konuşmadı. Sadece birbirlerini Ânaliz Ettiler ve uygun değerlendirme sonuçlanana kadar konuşmanın Erken olacağını kabul ettiler.


Noah, önündeki Varoluş’un özelliklerini sistematik olarak incelerken, gözleri parladı.


Kapsamlı ayrıntılar içeren bir durum sayfası ortaya çıktı.


>İlk Çiftçi.>


> Sonsuz Döngüler’in Yetiştirici’si.>


>İleriye doğru başarısız olan.>


>Israrcı Olan.>


>On Bin Başarısız Hasad’ın Mimar’ı.>


>Teslim Olmayan.>


>Medeniyet Bağlantılar’ı: Bilinmeyen Bir Medeniyet).>


>KARMAŞIKLIK VE SAFLIK: 100 Sekstilyon (Tam olarak).>


>TEMEL İLKE: Sürekli Çaba Tekillik İlke’si.>


>İLKE TANIMI: Bu Tekillik İlke’si, sonuç ne olursa olsun, Milyonlar’ca Yıl boyunca Harcanan Çaba’nın birikmiş ağırlığını temsil eder. Güç üretmek için başarıya ihtiyaç duymaz, sadece Sürekli Ekim için sürdürülebilir bir bağlılık gerektirir. Her Başarısızlık, her Başarı kadar bu İlke’yi besler. Ne kadar çok Çaba harcanırsa, bu Çaba’nın istenen sonuçları verip, vermediği fark etmeksizin, onu kullanan Varoluş o kadar güçlü hâle gelir.>


>EŞSİZ YETENEKLER:>


>Çaba Dönüşümü: Herhangi bir Hedef’e harcanan Tüm Enerji, başarılı olsun ya da olmasın, Birikmiş Güc’e dönüşür.>


>Başarısızlık Bağışıklığ’ı: Çaba gerçekten harcanmış olduğu sürece kalıcı olarak Çöküş Yaşanmaz.>


>Azim Yoluyla Diriliş: Varoluş boyunca biriken Çaba sayesinde herhangi bir Çöküş’ten sonra tekrar ortaya çıkar.>


>Anlaşılmaz Dayanıklılık: Koşullara bakılmaksızın Cesareti Kırılamaz, Moral’i Bozulamaz veya Teslim Olmaya İkna Edilemez.>


>Bu Varoluş, Standart Varoluş’tan, geliştirdiği İlke’nin Yaşayan Vücut bulmuş hâli hâline dönüşmüştür. O, Bilinç’li bir Forma bürünmüş Sürekli Çaba’dır.>


...!


Noah, ifadesini kasıtlı olarak tarafsız tutarak, bu Özellikler’i Özümsedi.


100 Sekstilyon Karmaşıklık ve Saflık!


Birikmiş Başarısızlıklar’dan doğan Tekillik İlke’si!


Noah, Somutlaştırdığ’ı İlke’yi incelerken...


“Bu herif sadece Kopyala-Yapıştır mı yapıyor?“


...!


Yeni İlkesi’nin detayları, Noah’ın Sürekli Hasat İlkesi’be çok benziyordu!


Ama sonuçta, Sürekli Hasat bile İlk Çiftçi’den kaynaklanıyordu...


İlk Çiftçi orada süzülmeye devam etti, Altın Rengi gözleri Noah’ı aynı Ânalitik odakla inceliyordu, sanki aynı değerlendirmeyi yapıyormuş gibiydi. 



Not: Ben ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Şunu anladım: Bu Roman’da kimse Öl’ü olarak kalamaz. O Noah’ın düşmanları falan vardı ya Aegon, Cecilia unutanlar için Gerçeklik Arc’ındaki düşmanlar neyse vesayre vesayre... Hepsi bir yerde kesin yaşıyordur. Aslında Roman’da ölen yok. En basitinden O Zaman Hançer’li Varoluş. Noah’ı neredeyse öldüren. Bu, bir rekor. Hangi Roman’ı okursanız okuyun Ölüler Öl’ü olarak kalır ve dirilmez. Bazı özel durumlar hariç. Ama hepsi dirilmez yani. Özellikle düşmanlar. Bu Roman’da ise. Adui şöyle diyor: Neden Roman’ın Güç Seviyesi’ni düşüreyim ki? Kimse ölemez. Herkes Yaşamak zorunda. Roman’ın Güç Seviyesi’ni düşüremem.