Bu durumdan nefret ediyorum, zamanda geri dönmekten. ben beş yaşındayken oldu. Tıpkı diğer beş yaşındaki çocuklar gibi, ben de pek bir şey istemedim. benim hayalim, kaderimde olan prensle gökkuşağının altından unicornların üzerinde geçerken pembe bir düğüne sahip olmaktı, tıpkı masal kitaplarında gösterildiği gibi.

"Anne! Anne! "

İnce pijamalarımı giydim ve yatak odasına doğru koştum, annemin kollarına. Annem ve babam şaşkınlıkla uyandılar. Annem, benim haraketlerimden utanarak yavaşça gülümsedi.

"Oh, kızım, sorun ne? kabus mu gördün?"

Acı içinde ağladım ve annemin eteğinin ıslanmasına sebep oldum. Boğazım acımaya başladı ama umursamadım. Yüzümü onun yumuşak, ipeksi pijamalarına sürttüm, gözyaşlarımı tutmaya çalıştım.

"Anne... ben evlenebileceğimi düşünmüyorum."

Bunu söylediğimde yeniden gözyaşlarına boğuldum. sesim boğuktu ve kulağa yeterince olgun gelmediğini duydum.
Annem ben cevap vermeden ağlarken, beni okşamaya devam etti. Bana ne olduğunu sorduğunda, ben ağlamaktan başka bir şey yapamadım. Bunun sebebi şokta olmamdı. Hala ben 5 yaşındayken olanları canlıymış gibi hatırlayabiliyorum. Babam bile benim burnumu annemin eteğine sürtmeme engel olmak zorunda kalmıştı.
O gece ben beş yaşındayken, bir ceseretle itiraf ettiğim çocuk tarafından terk ediliyordum. Bu hayatımı değiştiren rüyaydı.

Bu kadar çok ağlamamın sebebiydi. Çünkü o rüya benim önceki hayatımla alakalıydı.

*

Ölmeden önce bir kitap okudum. Kitabın adı, "Hestia'nın balıkları" dı. kalitesiz bir harem romanı gibi kokuyordu. Bir romantizm romanıydı fakat sefil bir hikayeyle.
Roman kötü hikaye akışı nedeniyle itici olabilsede, hikayesinden ziyade romantizmi için okuyordum yani büyük bir problem yoktu.

Rüyamda, içinde yaşadığım dünyanın aslında önceki hayatımda okuduğum romanın dünyasıyla aynı olduğunu fark ediyordum.
En başlarda ismimin bir tesadüf olduğunu düşünüyordum, "Charine West" romandaki karakterle aynı isimdi. Ama arkadaşım, Hestia Fleur De Couture'nin kitaptaki ana kadın karakterle aynı isme sahip olduğunu fark ettiğimde, kafamı sıraya vurdum ve her şeyin sadece yok olmasını diledim.
Fakat kısa süre sonra gerçekliğe döndüm.
Çünkü romandaki hikayenin geçtiği yerler ve yaşadığım yerler korkutucu bir şekilde eşleşiyordu.
Romanın içinde ben sadece bir ojakgyo*
Charina west güzel ve iyi kişilikli ana karakterin arkadaşıydı. O ileri gitti ve ana kadın karakterle, erkek karakterin arasına girdi. Kararlı bir ojakgyo oldu. Birinin saçlarının dökülmesine yetecek kadar inançlı bir ojakgyo.

Burada asla aşkı bulamam. Romanda, Charina'nın hoşlandığı tüm çocuklar sadece Hestia ile ilgileniyor. Sadece şimdi neden beğendiğim tüm çocukların Hestia'ya baktığını anlıyordum. Gerçeklik sen... çok zalimsin.
Benim hayalimdeki, kaderimde olan prensim, önceki hayatımın anılarının geri döndüğü gün, tamamiyle mahvedildi. Sahip olduğum prenseslikle alakalı çöpleri boş gözlerimle yaktım.

"Anne, neden insanların yaşadığını düşünüyorsun?"

"...?"

"Eğer kader diye çağırılan bir şey varsa, neden insanlar deniyor ki...?"

Kırışıklıklarını düzeltmek için yüzünü saran annem, bana garipçe baktı.

"Her şey gereksiz. Her şey tek bir yönden gidecek nasıl olsa."

Ve ben, değişmeye başladım.

*

Uzun bir zamandan sonra benimle yaşıt kızlar evime oyun oynamak için geldiler. En sevdikleri prens oyuncakları ile geldiler ve benimle favori ünicorn setleri hakkında sohbet ettiler ama ben pekte umursamadım.

Bizi oyun oynarken izleyen bayan, bize sordu,

"Bizim prenseslerimizin hayalleri neymiş?"

Küçük çocuklarla uğraşırken konuşabileceği en tatlı şekilde konuştu. Bazı çocuklar kabalaşırken ve prens, prenses oyuncaklarını tutarken,
bayanı dinlemek istemediğimi düşündüm.
Çocuklar onun sorusuna tüm kalpleriyle cevap verdiler. Çığlık atmak istesem bile, kek yedikten sonra hiç enerjim kalmamıştı, ama çocuklar hayalleri yüksek sesle açıkladılar.

"Ben! ben, beni dünyanın sonuna kadar umursayacak bir prensle tanışacağım ve ona bir öpücük vereceğim! Biz evleneceğiz de! Her günü süslü bir hayat yaşayacağım."

"Linda- Linda, ben güvenilir bir insanla tanışacağım ve bundan sonra bile mutlu yaşayacağım! Evcil hayvan olarak bir unicorn besleyeceğim! Yüzümü her gün mistik tozda yıkayacağım!"*
(Ç.N; en başta deyim gibi bir şey olduğunu düşünmüştüm fakat değilmiş...)

Bayan onların hikayeleri sıcak bir gülümsemeyle dinledi.
Hestia yanımda tereddüt etti ama kısa süre sonra o da bir prensle evlenip, mutlu bir şekilde yaşamak istediğini söyledi.

"Sen ne yapmak istiyorsun Char? Sen de mi bir prensle evlenmek istiyorsun?"

Şaşkındım ama bana soruyu sorduğunda çabucak atlattım. Yüzümü düz bir hale getirdim ve açıkca konuştum.

"Bir memur olmak istiyorum."

Dürüstçe, bu aşkı aramaktan daha iyi bir yatırımdı.

Diğerleri bana garipçe baktılar fakat ben sakince kekimden bir parça daha yedim.
Evet, hayatta yalnızca bir erkeğe güvenmemeliydim. Kararımı verdim. Ben beş yaşındayken önceki hayatımın görüntüleri hızlıca soldu ama bana durumumu yargılamak için yeterli bilgiyi sunmuştu.

Eski yaşamımda pek feminen değildim ve ailemdeki tek kadındım. Açık olmak gerekirse, kadın vücudundaki bir erkek gibiydim. Üç tane küçük kardeşim arasında önder olandım. Ebeveynlerimiz ani bir araba kazasında öldükten sonra miras olarak geriye kalan parayla küçük kardeşlerime sahip çıkmam gerekmişti ve hep fedakarlıklar yapmak zorunda kalmıştım.
En sevdiğim kıyafetlerimi giymek, okuldan sonra arkadaşlarla takılmak veya randevulaşmak, bana zarardan başka bir şey değildi. Kardeşlerimle olan hayatıma yatırdığım para kendime zaman harcamaktan daha önemli olduğundan beri, her zaman katlanmak zorunda kaldım,
19 yaşımda ölene kadar.
Zor bir yaşam tarzım vardı. Dinlendiğim tek zaman, uyuduğum zamandı. Tüm molalarımı yarı zamanlı çalışarak harcadım. Geri kalan hayatım boyunca sadece yarı zamanlı çalışarak hayatta kalamazdım bu yüzden sabit bir iş edinmek içinde çalışmam gerekiyordu.
yatak örtümün yukarısında, tavandaki ingilizce kelimeleri ezberledim. kelime tablosu hatırlaması kolay bir algoritma şeklinde düzenlenmişti ve tavana tutkallanmış bir kağıtta yazılıydı. Yarı zamanlı işimde çalışırken hatırladıklarımı mırıldanırdım. Aynı zamanda küçük kardeşlerimle de ilgilenirdim, ebeveyn olmadığından eğer sadece derse ve işe odaklanırsam yeterli sevgiyi ve ilgiyi alamazlardı. insanlar beni böyle gördüklerinde, bana sıkıcı derlerdi.
Yoğun bir hayat yaşayan benim, üzerine çalıştığım tek bir hobim vardı ve bu da romantik romanlar okumaktı. Benim hobim kitap okumaktı yani ruhumu zenginleştirebiliyordum, öğretici ve eğlenceliydi. Benim tek eğlence kaynağımdı.
romantik romanlar okuyabilmek için arada bir zaman ayırırdım. Bazı günler kendime sadece on dakika okuyacağımı söylerdim ama okumaya başladığımda, hepsini okumuş olurdum. Tabikide, okuduğum kitaplardan biri soruların kitabıydı*
(Ç/N; İçinde olduğu kitaptan bahsediyor)

Romanın konsepti karanlıktı ama, en sonunda, mutlu sondu. Bekle, hayır, mutlu son muydu? Aslında, cidden pek iyi hatırlayamıyorum. Önceki hayatım hakkında rüya gördüğüm zaman, romandan bilgiler zamandan zamana geldiler sanki, "diğerinden sonra bir tane daha" gibi. Ama ben uyandığımda, hatıralarım soluklaştı.

Başka bir şeyi hatırlayamasam bile, bu gerçek kesin - Ana karakter, Hestia, kimseyle birlikte olmuyor. seçenekler arasında kalıyor ve roman bitiyor.

Yazar kesinlike Hestia'ya avantaj tanıyor. ona sadece iyi kişilk özelliklerini veriyorlar annelik gibi ve diğer becerileri. Ve destekleyici yol için hiçbir beceri yoktu, Charine. Yine de her zaman Charine'nin etrafında çok fazla insan vardı çünkü o Hestia ile yakın bir ilişkiye sahipti. Charine karakterindeki problem, kimchi çorbası gibi bir kişiliğe sahip olmasıydı.
o eskiden hata yapardı, ona yaklaşan herkesin Hestia'nın cazibesi yüzünden olduğunu düşünürdü. Yani değer verdiği insan Hestia'ya aşkını itiraf ettiğinde, ihanete uğramış hisseder ve Hestia'ya küfrederdi.

Kitapta, o kıskanç ve yavaş haraket eden bir çocuktu ve sonu iyi değildi. Rüyamdan aldığım bilgilere göre, kitapta, o tüm parasını etrafındaki diğer asillere kaybediyor. Ve statüsü halktan birkaç zengine satılıyor. Bir süre içerisinde, bir zengin ailesiyle evleniyor.

Romandaki gelişmeler sayesinde, şu anki hayatım kırık ilişkiler serisi olacak. Ne kadar rüyamda geleceği gördüğüm önemli değil, kalbimde hissettiğim hisler muhtemelen hiç değişmeyecek. Tekrarlanan olaylar yoluyla, en sonunda olacakları görebiliyorum;
ilk olarak, ilgimi çekecekler, sonra daha da yakınlaşacağım ve onları bir arkadaştan daha farklı sevdiğimi anlayacağım.

ikinci olarak, itiraf etmek için gittiğimde,onlar Hestia'yı soracaklar.

Tekrar eden bu yenilgi, beni çocukluğumdan vazgeçmeye ve hedefimi gelecekte seçeneklerimi genişletmek için çok para kazanmaya değiştirmeye itti.

*

Hestia önüme oturdu ve onun örgüden çiceklerini izledim.
Güneşin en iyi ışığında oturuyor, teni daha da ışıldıyordu.
hangisinin gerçek çiçek olduğunu ayırt etmek zordu.

Bugün Hestia evime geldi, bana taç yapmak için çok çalışıyordu. Pembemsi saçları rüzgarda sürükleniyordu, bunun sayesinde onun yeşil büyük gözlerini görebiliyordunuz. Parlak yanakları vardı ve fazlasıyla şanslı bir çocuktu. Hestia, ben uzağa bakarken gülümsedi ve kafasını yana yatırdı

"Char? Yüzümde bir şey mi var?"

"Tekrar iyi bir yıl olmasını diliyorum."

"hmmm?"

"Gelecek garanti edilmiştir."

Hestia bana gülümsedi, "Ne hakkında konuştuğunu yine bilmiyorum."

Hestia ve ben doğduğumuzdan beri arkadaşız. Bu dünyanın bir roman dünyası olduğunu fark ettikten sonra kendimi geleceğimin daha aydınlık olması için Hestia'dan uzak tutmayı denedim. Ama Hestia hayatıma derince kök salmıştı.

Hepsinden önce, ebeveynlerimiz cidden yakındı. Ve Hestia sadece durup gitmemi izleyemezdi, önceki hayatımdaki kardeşlerim gibi davranmadı. Şimdiye kadar, onun arkadaşı olmaya devam ettim.

"Char bu sefer akademi girmek için başvuru yaptın mı?"

Hestia ben düşünürken aniden konuşmaya başladı, şaşırdım ve hızlıca cevap verdim,

"Ah? Oh. Uh-huh."

Hestia tacı kafama koydu ve yanaklarıma doğru ofladı.

"Geez! Bu çok fazla! Birlikte başvurmamız gerektiğini söylemiştim!"

"Ben de öyle düşündüm, o yüzden şimdiden senin için başvurdum."

"Oh! Gerçekten mi? Wow, akademide birlikte olacağız! yeeyy!"

Onun yeşil gözbebekleri yarım ay şeklinde parladı. Hestia el çırptı ve güldü.

"Bunun iyi olduğunu biliyorum, al bunu."

Bir mektup çıkardım, ifademi orjinal haline döndürdüm. Güzel, pembe mektubun üstünde, "Hestia'ya" yazıyordu. Bu aşk mektubu ayrıca bana teslim etmem için sorulmuştu. Bu sefer Hestia'ya aşık olan oğlan, Eric, oldukça iyi gözüken birilerinin, bir başka çocuğuydu. Onun geleceği için dörtgözle bekleten zekice özellikleri var gibi görünüyordu.

"Bu nedir? Bir aşk mektubu? Bu senin mi? Sen oldukça popülersin, değil mi?"

Hestia mektubuma ilgi gösterdi. Hestia gülümserken ve bana mektubun benim olup olmadığını sorarken iç çektim.
Mektubu ellerimden kaptı,

"O çay partisinde tanıştığım kişi mi? İsmi Eric! O senden mi etkileniyormuş?"

bu tanıdık bir olay, yakında üzgün bir bakışı olacak. Hestia mektubun üzerindeki ismi okurken kaşlarını çattı.

"oh... bu benim için mi? Bu garip... Sen benden çok daha güzel ve tatlısın. Neden o bana geldi?"

ben dururken, Hestia bu soruları tam bir gülümsemeyle sordu.

"Onların sorunu ne? Bu garip. Sen de bunun garip olduğunu düşünmüyor musun?"

Hestia'nın gülümsemesi beni de gülümsetti.

"Sana vurmamı mı istiyorsun?"

Benim sözümden sonra Hestia dilini sıkıştırdı ve huysuz bir tepki yaptı.

*

(Ç/N; bu benim çevirdiğim ilk novel, dolayısıyla hatalarım olabilir. eğer her hangi bir yerde hata görürseniz lütfen yorumlarda gelecekte daha dikkatli olmam için belirtin.
(｡ŏ﹏ŏ))

(Ç/N; Onun örgüden çiçeklerini izledim, kısmında bahsedilen çiçekler Charine için taç yaparken kullandığı çiçekler)